Bring It Back In September (UNDER-EDITING)

Chapter Eight

'Chapter 8: Flight'

Medyo kinakabahan pa akong tumingin kila mommy na inaasikaso ang mga gamit ko, hindi ako mapakali na para bang may something na mangyayari kaya nanatili akong naguguluhan pa rin sa nangyayari. Para kasing nuong nakaraang araw lang ay kakakilala pa lang namin sa isa't-isa.

"You'll be there just for a mean time, to explore and this is what you want pero nung andito na ay hindi ka naman makapag salita at hesitant ka pa." Aniya ni mommy, hindi ko siya pinansin at saka nanatiling tahimik at nag iisip.

Ilang saglit ay nag decide akong mag salita. "Were you doing this because you want me to marry him?" Mahina ngunit sinigurado ko ang sarili ko na madidinig niya iyon, agad naman siyang natigil sa pag iimpake at tumingin saakin.

"We're happy because you could finally write and Engineer Ashrell is trustful." Sabi niya kaya umiwas ako ng tingin, para kasing masyadong mabilis na para bang bigla nalang naging parte si Ash sa buhay ko. "Do we have something to know?" Tanong niya pero umiling ako.

He's nice and genuine that's why I have nothing to say about his attitude, magaling din siya umasikaso at appropriate naman siya makitungo hindi cross over the line like what he always used to do. Marami din siyang thoughts at tahimik din siya madalas pag magkasama kami.

"Engineer Ashrell is here ija, dalian mo na." Narinig kong sigaw ni daddy mula sa baba kaya tipid akong ngumiti bago huminga malalim at saka humarap kay mommy at kinuha ang gamit ko.

Ito na ata ang pinaka mahinahon na araw dahil dito walang sigawan at isa pa ay sila pa ang nag ayos ng dadalhin ko at nang mga bagay na kakailanganin ko that which they usually don't do.

When I got down, I usually wear my jacket and just shorts while wearing tank top inside, nakita ko naman si Ash na nakangiti saakin habang inaabot ang bag ko kaya tumikhim ako at saka nag salita.

"Ako na, kaya ko naman." Sagot ko but he just walked towards me as he looked me straight in my eyes.

"It's heavy, your mom told me." Sabi niya kaya napalunok ako at walang ibang nagawa kundi ibigay ang bag ko sakanya, hindi kasi nakaka resist ang mata niya mas lalo kapag nakatingin siya na as in nakaka lugmok sa hiya.

Tinapik naman siya ni daddy bago tumawa, Ash excused himself that's why naiwan kami nila mommy sa isa't-isa. Tahimik at parang wala kaming gustong sabihin sa isa't-isa kaya nanatili nalang ako nakatungo. Nabigla ako nang tapikin ako ni daddy at saka titigan.

"Please, behave once this time. Engineer Ashrell has his own reputation-it's not ours now, for you to try to waste it. You should not try to be trouble for him this time." Sabi nito na para bang may pambabanta kaya nang iangat ko ang tingin ko sakanya at tinitigan siya ng masama.

Natigil lang ang ganoong tingin ko sakanya nang dumating si ash at hinawakan ang beywang ko at hinaplos 'yon, nanginginig ako na para bang marami akong gustong sabihin sakanila na para bang mas matino pa nga ako pag kasama ko si Ash.

Ashrell fixed my hair as mom and dad looked at us.

"Go ahead, mabilis lang ang pag tatawag sa airport. Mag iingat kayo ha? Ash... anak namin." Sabi ni mommy, Ash nodded and looked at me when he felt na nakatingin ako sakanya, hindi ako lumapit sakanila nang lumabas na kami ay napansin ko naman ang pag tikhim ni Ash.

Tahimik niya akong pinasakay ako sa sasakyan niya, may driver din siya na binati ko naman ng tipid na ngiti lamang. Naiilang pa rin kami nang mag tabi kami sa back seat ni Ashrell, napansin ko rin ang pag silip niya sa akin paminsan minsan pero hindi ko siya kinikibo.

Gusto ko talagang malaman kung anong mayroon at bakit pakiramdam ko ay napakadali lang ng lahat, naramdaman ko bigla ang kamay na humawak sa ulo ko kaya natikom ang bibig ko.

"Are you sick? Anong nararamdaman mo?" pag uusisa niya kaya natikom ang mga mata kong umiwas ng tingin sanhi na bumagsak ang kamay niya sa hita ko.

"Wala akong nararamdaman, wala lang sa mood." Sagot ko, nakita ko naman ang pag aalala sakanya kaya hindi ko na rin siya siguro kailangang pahirapan.

"Nakita ko siyang tumagilid ng mukha at pinanood din ang mga tao sa labas bago mag salita.

"Kung iniisip mo ay harmful ako sa'yo mas lalo at ibang bansa 'yon at wala kang matatakbuhan, I could ask my assistant to be with you so that we could separate ways. "

Para naman akong nakaluwag ng hininga sa nadinig ko, well that sounds great kaya hinarap ko siya at duon ko naman nakita ang seryoso niyang mukha.

"Thank you." Sabi ko, his lips formed straight line as he nodded, nanatili kaming tahimik hanggang sa makarating sa kami sa airport.

Ilan pang paghihintay namin ay finally nakasakay na kami, but he's just silent but still taking care about my things, minsan nararamdaman ko nalang na tinatabig niya ako na senyales na siya na, ilang saglit ay nakita ko siyang pumasok ng airplane at saka tumabi saakin.

"Sleep on my shoulders whenever you're sleepy, suit yourself." Bulong niya, napakapit naman ako sa braso niya nang mag simula nang lumipad ang airplane, kabado ang nararamdaman ko but I feel his warmth touching me.

"That's first time feels don't worry." Sabi niya na inakbayan ako bago yakapin, nanginginig kasi ang kamay ko at buong katawan ko habang naandar ang airplane.

Nanatili niyang nilagay ang labi sa ulo ko habang yakap-yakap niya ako. I felt so dizzy while travelling, pakiramdam kong hindi ako sanay kaya nanginginig ang kalmnan ko habang nasa biyahe habang siya naman ay hawak parin ako at yapos na yapos.

"Sorr-" He cutted off my sentence.

"Nothing to worry, suit yourself." Sabi nya kaya nanatili akong tahimik. Maybe I was wrong about thinking about something that he just did with cooperation of my parents.

I guess that's it...

Kaunti ko pa siyang pinakiramdaman bago bumuntong hininga, I smiled and closed my eyes.

I guess I'll be able tell him later.