Bring It Back In September (UNDER-EDITING)

Chapter Fourteen

'Chapter Fourteen: Need You.'

Nakauwi na kami ng Pilipinas, hindi na rin ako pumayag na mag extend dahil bukod sa may next time pa naman e' naniniwala din akong mas magandang mag focus sa mga career ng isa't-isa. It's already eleven in the morning and I kept struggling in writing hindi ko alam kung dahil ba hindi ko nakikita ang painting niya o sadyang wala lang akong masulat.

Ash isn't around to attend busy meetings, I haven't recieve any messages or emails from him saying good morning like he used to, hindi rin siya tumawag so I bet he's that kind of person when it comes to be busy.

I mean hindi rin naman saakin siguro big deal kapag hindi siya nag te-text but the feeling of you know some sort of hindi ka sanay ay nahihirapan ako. I couldn't even write a word now and I feel I'm stuck repeatedly to the ideas that I have on my mind but cannot write it.

Napabuntong hininga akong nangalumbaba at saka agad na pumikit, I think music could help me out kaya agad kong binuksan ang cellphone ko at nag patugtog. It's really sunny pero I feel cold warmth of air kaya agad akong umilalim at saka hinanap ang bottled letters ko for Dash, I felt so lost when I couldn't touch nor find it.

Pitong taon akong nag sulat sa mga boteng iyon, if only one ang nawawala then it must be four bottles left pero hindi, mali! Wala lahat! I knew someone touched and even dared to read them but they should've put them back.

I still didn't jumped to conclusions dahil baka mali lang ako at hindi naman talaga napakielaman 'yon, it was there nuong nag uusap kami kahapon nang makauwi kami ni Ash.

Nagmamadali akong nag hanap sa ibang lugar at halos magulo ko na talaga ang lahat ng gamit ko, Ashrell won't bother to get that bottle anyways dahil kahit nang hawakan niya iyon at pag masdan ay hindi ko naman nakita na kinuha o nilagay niya iyon kasama ng gamit niya. Sure na sure ako.

Pumasok sa loob ng kuwarto ang kapatid ko at saka agad akong tinitigan na may pag kuno't ang noo pero ako naman ay agad na umiwas sakanya, ni hindi ko na nga rin pinuna ang pag pasok niya sa silid ko dahil mas importante saakin ang hanapin ang boteng iyon. Naramdaman ko pa ang pag galaw niya sa silid ko at pakiramdam ko rin na pinapanood niya akong nagmamadali.

"Kakain na, itigil mo muna 'yan." Sabi nya kaya agad akong bumuntong hininga, parang awa nanga ayokong magalit ngayon kaya lumingon ako sakanya ng kalmado.

"Mamaya na may importante kasi akong ginagawa at hinahanap, susunod nalang ako-sabay nalang kami ni manang." Habang sinasabi iyan ay bumalik nanaman ako sa paghahanap ng bote at hindi siya binigyan ng atensyon, nakita ko pa ang pag labas niya ng kuwarto sa peripheral vision ko.

Nagpaka busy ako at sa iilang minuto bago siya bumalik at sabihin saakin ang parehas na linyang kanina pa niya na sabi, hindi ko siya pinansin dahil ayoko nang ulitin ang mag explain at mag explain sakanya dahil nasabi ko na ang ginagawa ko at sana naipaliwanag naman niya ng maayos sa magulang namin iyon.

"Ano ba kasing ginagawa mo!?" Iritable ang boses ng kapatid ko kaya agad akong suminghap at tumuwid ng pagkakatayo at humarap sakanya, nanatili parin akong mahinahon at kalmado para ma avoid ang away sa pagitan naming dalawa.

"Hinahanap ko 'yong bottle na puno ng papel, hindi ka naman siguro nakielam sa gamit ko 'di ba? Hindi ka naman siguro pumasok ng kuwarto ko habang nasa Thailand kami ni Ash." Ganon parin ang tono ko, walang halong pag aamok ng away at hindi mo masasabing palagi kaming nag aaway'ng dalawa.

Nakatingin parin ako sakanya, akmang nag iisip pa ito kaya napa taas ako ng kanang kilay at saka umiling. "Pumasok ka rito?" Medyo naging iritable ang boses ko but I tried to warn myself to stay lay low dahil baka may hineram lang naman siya at hindi pinakielaman ang gamit ko at kung ano pa man.