Bring It Back In September (UNDER-EDITING)

Chapter Twenty-One

'Chapter Twenty-One: Request'

Tinakpan ko ang mukha ko ng unan habang pinakikinggan ang pag kakantiyaw saakin ni Cassy dahil sa mga sinasabi nya.

"Sige na girl please? We've been waiting him din kaya." Sabi nila, matipid akong ngumiti. Gusto kasi nilang makilala si Dash, I mean okay lang naman saakin pero paano kung hindi okay kay Dash? 

Bumuntong hininga ako at saka tumango bilang pag sang ayon sa kanila dahil satingin ko wala namang mali kung ipapakilala ko sakanila si Dash and there is no reason for him not to agree.

"Sure sige ipapakilala ko sainyo but please don't tell him anything about me waiting." Sabi ko, tumango sila sabay-sabay I sighed before I ended the call and kept quiet for the mean time.

Nanatili akong nakatulala habang nakahiga sa kama ko at nakatingin sa kisame, I just felt something isn't right at all. This? I mean I just don't know if I am happy that he is here. Madalas naman kapag hindi ako tumatawag o nag ko-call sakanya, he would do the same, it was me who keeps the relationship moving. It was me all along.

Tumayo ako at saka niyakap ang ding-ding na pinagmamasdan si Ash na busy habang nakatutok ang buong atensyon niya sa laptop. Kanina ay hindi niya rin ako napansing kumain sa may hapag dahil sa pagiging busy niya so I decided not to bother him.

Nag lakad ako papalapit sa may fridge at agad na kinuha ang slice ng cake na binili ko kagabi ng hindi siya umuwi. I walked near as I sat down on the next chair beside him.

"Uhm Ash, you didn't came home last night." Mahinang aniya ko, hindi niya pa rin ako binalingan ng tingin at nanatiling nasa laptop ang focus.

Muli akong tumayo at saka ipinaglagay siya ng juice sa baso bago muling bumalik at ilapag iyon, hinuhuli ko ang tingin niya kahit na naka earphone siya at hindi ako pinapansin. Nakangiti lang akong nag baka sakaling mapansin niya ako.

My mouth was shut while I was trying to catch his attention, napaigtad ako when he held my hand under the table.

"A-Ash!" Hindi ko mapigilang aniya, it was like a unexpected affection from him, finally he looked at me as I can't express how do I feel.

"What do you want?" Walang emosyon na tanong niya, my lips pulled together as I sighed.

"I just said yes to my friends na sana makilala nila si Dash?" Inusisa ko pa kung ano ang magiging reaksiyon niya pero para bang nag hihintay pa siya ng sasabihin ko.

"Then what about that? Anong oras ka uuwi?" Tanong niya ng seryoso, ngumiti ako bago hawiin ang buhok ko at ibinagsak ang dalawang balikat.

"Yun nga e', I agreed na dito nalang kaming lahat? Puwede ba?" Muli kaming nag katitigang dalawa, I mean hindi ata siya okay sa idea na dito kami ng mga kaibigan ko and ang kapatid nya. 

Masiyado kasi siyang malinis maybe he's worrying about it na baka may masira o maiwang madumi ang bahay niya. 

"Why don't you guys go outside? Eat dinner, play on arcade, have a bonding on a park. Why here?" 

Halos matameme ako sa tanong niya dahil hindi ko naman ine-expect iyon, I was on fifty-fifty kung sasabihin ba sakanya ang tunay na rason or I should shut up and just say I want it here. Nang bumuntong hininga ako ay umiwas siya ng tingin at muling nag laptop.

"O-Okay lang naman k-kung ayaw mo kami dito, uuwi nalang siguro ako mga nine?" 

"Nine?!"

"Yes nine." Matamlay kong aniya, tinaasan niya ako ng kilay ng balingan niya ako ng tingin kaya agad akong nag taka sakanya. "Why?" I added.