The Only Rose Among The Thorns

CHAPTER 18

꧁The only rose among the thorns꧂

Chapter 18: Unregistered number

•••••••••••

Fun fact: Akihiro and Cairo both had to go to the mall just to buy those pink stuffs~

Cassidy Jean's POV

Kasalukuyan akong nakaupo sa upuan ko habang nag-aabang kung sino ang papasok sa pinto. Wala lang, I'm bored.

Haayy...

Saturday na naman bukas, wala na naman akong gagawin acckk.

Our classroom door opened and both Hiro and Cairo were there posing like an idiot. "We have arrived, your majesty." Sabay nilang ani at yumuko sakin bilang pagbati. Pfft! Mga baliw.

Inirapan ko lang sila tsaka nag-abang ulit sa kung sino mang papasok.

Siguro ay nagtataka kayo kung ano ang nangyari matapos ang araw na 'yon. Edi ayun, pinaulanan nila ng katanungan ang dalawa. They acted like they were friends with me, which doesn't make sense because they're not supposed to know me, and for that, they were forced to explain what exactly happened, which they did incorrectly. To put it simply, they lied.

Sinabi nilang dalawa na kaibigan na nila ako bago pa man ang araw na iyon dahil tinulungan ko silang bumili sa convenience store. It was a lame excuse but they unexpectedly believed it.

After that crazy interrogation, they were allowed to interact with me and the two went berserk. They were definitely overjoyed.

Speaking of interaction, the next person who entered the room hasn't spoken to me once yet.

Denver Castro.

For some reason, every time I try to approach him, I withdraw myself. Maybe it's because I don't have a face to show him? It's really frustrating. Siguro hihintayin ko nalang na siya mismo ang kumausap sakin. Sa panahong 'yon kasi ay paniguradong handa na siya.

Meanwhile, the next person who entered the room after Denver keeps on getting on my nerves. He always smirks when he sees me and it's really annoying.

King Stell Ramos.

Ever since that day I stupidly revealed my gender, he won't stop giving me his idiotic smile. Nakakairita!

Madapa ka sanang kumag ka!

Nagdilang-anghel nga ako't nadapa nga siya. Nagpigil agad ako ng tawa at isinubsob ang mukha ko sa desk. Bwahahahahaha deserve.

"You find that funny?" Someone asked, probably Stell.

Nasaharap ko na siya at wala paman ay nakikita ko na ang mukha niyang naiinis. Dahan-dahan akong tumingin sakanya at saka tumango ng nakangiti. Sige lang, mainis ka lang. Lalong namula ang tenga niya senyales ng lalong pagkainis. Dahil sa sobrang inis ay sinadya niyang banggain ang arm chair ko habang paalis siya.

Tignan mo 'to apakapikon.

'Di nagtagal at dumating na si sir Arthur bitbit ang libro niya. Napansin niya sigurong kulang kami kung kaya't binilang niya muna ang mga students sa classroom bago sinimulan ang klase. Syempre 'di nakatakas sa paningin ko ang maliit niyang pagtawa. Baliw ba 'to? Pero dito ako laging nagtataka. Twing si sir Arthur o miss Irish ang nagdidiscuss sa harap namin ay nakikinig sila. Sa ibang subject, wala silang pake. Bakit ganon? Dahil ba sila lang ang maganda ang trato sakanila?

"Wow congratulations Raven and Nathan! Dumating na rin kayo!" Sarkastikong bati ni sir Arthur sa dalawang demonyong kakarating lang at nakatayo sa may pinto. Ni hindi ko man lang napansin.