The Only Rose Among The Thorns

CHAPTER 46

꧁The only rose among the thorns꧂

Chapter 46: Nathan's sorry

•••••••••••

Cassidy Jean's POV

Long story short, I'm inside our school. Yes, wala sana akong balak pumunta dito but guess what? Sinundo ako ng tatlong minion tsk. Nagulat nalang ako, nasa park na daw sila, inaantay akong lumabas. I wanted to rest all day. Too bad I'd have to postpone it due to some idiots. Nakakainis pero wala akong magawa. May mga chanak akong kailangang pakainin (⁠〒⁠﹏⁠〒⁠)

Mabuti na nga lang at iisa lang ang leader nila ngayon, tanging si Raven lang dahil umabsent si Nathan. Malamang aabsent talaga 'yon. Bukod sa nilalagnat ay nalaman pang pumanaw na ang lola niya. Whenever I think about him, his cry echoes in my ears and I hate it. May naaalala akong hindi magandang memorya.

"Cj, ba't wala ka kanina? Anyare?" Tinanong ako ni Hiro.

"I overslept." Simpleng sagot ko.

Inihanda ko na lahat ng mga gagamitin ko sa pagluluto. Medyo lutang ako pero keri lang. Tinutulungan naman ako nina Dwayne, Cairo at Hiro pero kadalasan talaga, design lang sila sa kitchen pftt. Kasi naman habang busy ako kakahiwa e panay kwento't pangungulit sila sakin. Sarap nilang isama sa apoy.

For real though, I'm trying hard to divert my attention to cooking pero napakahirap. Pinipili talaga ng utak kong alalahanin ang nangyari. Because of my unexpected encounter with Alvarez last night, nakalimutan kong galing ako sa tatay ko at nadisgrasya pa. Mabuti nalang at hindi ako nabalian ng buto, minor injuries lang ang natamo. Kung nagkataon mapapahamak sana ako sa bunganga ni Mavy. Mala-ratatat pa naman 'yon.

I also asked Mavy to look into something about someone inside my dad's mansion. That girl na nginisihan ako, nabo-bother ako sakanya. Something feels off about that woman and I trust my guts more than anything so I had it checked. She told me she'd send the details later after she finishes class.

Napabalik ako sa ulirat ng may pumalo ng walang lamang plastic bottle sa ulo ko. "How dare you try to skip school?" Tanong ng letcheng ibon sa tabi ko. He approached me with his usual blank expression.

"Why? Did you need something kamahalan?" Sarkastikong tanong ko pabalik. 'Yon lang naman ang rason kung bakit niya 'ko hahanapin. May gusto siyang iutos. 'Servant nye nye nye'

I heard him scoff then suddenly, I don't know what got into him but he kicked my knee. RIGHT WHERE MY WOUND IS. Natamaan 'yong sugat ko and I fought every instinct in my body to not scream in pain. Literal na nahugot ko ang hininga ko upang pigilang kumawala ang kung ano mang sumusubok na lumabas sa bibig ko.

*A moment of silence*

"Masakit ba?" Matapos ang mahabang katahimikan ay nagkunwari siyang nag-aalala sakin.

I slowly turned to look at him, dead in the eye. Ever thought about murdering someone while holding a knife? I am so close to stabbing this motherf*cker. Kung nakakamatay lang ang tingin ay paniguradong bagsak na to sa sahig ngayon. ANSAKET E! Paano niya napansing may sugat ako dito?!

"So I was right..." Siguradong aniya. "...Kaya pala nakakapagtaka ang mga galaw mo. May sugat ka sa tuh--"

Di ko siya pinatapos sa pagsasalita. I grabbed the closest plate I have and used it to cover his mouth. "Manahimik ka nga. Ano naman ngayon kung meron?"

I can feel my knees trembling. Ang hapdi pala ng sugat ko, akala ko hindi ganon kalala tsk. Unti-unti naman na akong nahihimasmasan pero tagaktak pa rin ang pawis ko. I should've let Manang treat me earlier. Hayss satingin ko talaga, balak akong i assassinate ni Williams e, nag-aantay lang siya ng tamang chansa.