Saving The Villain Life System [ Ongoing...]

9.13

ႏွင္းေတာထဲမွာ နာရီဝက္ေလာက္ေနလိုက္ရတာေၾကာင့္ ငယ္ငယ္တည္းကအလိုလိုက္ခံ ေရႊမင္းသားေလးမွာအဖ်ားဝင္ပါေတာ့သည္ ။

အဝတ္ကိုေရေျပာင္သည္အထိညႇစ္ၿပီး ဖ်ားေနသူ၏နဖူးေပၚသို႔ ဖတ္ခနဲပစ္တင္ေပးလိုက္၏ ။

"ကိုကိုကဗ်ာ အရမ္းရက္စက္တာပဲ"

"အသံထြက္လာႏိုင္ေသးတယ္လား"

"သားဖ်ားေနၿပီ ။ ကိုကို အာဘြားေပး"

"နာခ်င္တာလား"

"ကိုကိုက သားကိုမခ်စ္ေတာ့ပါဘူး ။ ရင္ထဲမွာ တအားကို နာက်င္ေနၿပီ"

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဖ်ားက်ေဆးနဲ႔ အိပ္ေဆးတစ္လံုးေပါင္းတိုက္လိုက္မွပဲ နားေအးသြားေတာ့သည္ ။ အဖ်ားတက္မွာစိုး၍ ရိေပၚ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရဲ ။ နဖူးကို အဖ်ားက်မက်ခဏခဏစမ္းေပးရင္း ကိုယ္အပူ႐ွိန္ေၾကာင့္ေျခာက္သြားတတ္သည့္ အဝတ္ပိုင္းကိုလည္း ေရစြတ္ၿပီး နဖူးေပၚျပန္တင္ေပးရေသး၏ ။ မိုးလင္းခါနီး ႐ွီဇန္းအပူက်သြားမွသာ သူ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့သည္ ။

႐ွီဇန္း ႏိုးလာသည့္အခါ ကုတင္ေဘးနား ေခါင္းတင္လ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ကိုကို႔ကိုေတြ႔လိုက္ရ၍ သူ႔ရင္ထဲေဖာ္မျပႏိုင္သည့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္မ်ိဴးျဖင့္ျပည့္ႏွက္သြားေတာ့သည္ ။

ကိုကို႔နဖူးေပၚဝဲက်ေနသည့္ ဆံစတခ်ိဴ႕ကို သပ္တင္ေပးလိုက္ၿပီး ပါးျပင္ကိုနမ္းပစ္၏ ။

ညက သူ တမင္အေႏြးထည္မယူဘဲ ႏွင္းေတာထဲမွာသြားထိုင္ေနတာျဖစ္သည္ ။ အ႐ိုးထဲထိေအးတဲ့ဒဏ္ကို ၾကံ့ၾကံ့ခံၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာ ကိုကို သူ႔ေနာက္လိုက္လာ၊မလာကို အေလာင္းအစားလုပ္ခဲ့တာပင္ ။ အကယ္၍ မလိုက္လာဘူးဆိုရင္လည္း ေအးခဲေသပစ္လိုက္ရံုသာ႐ွိသည္ ။

အဖ်ားဝင္သြားေတာ့ ကိုကိုက သူ႔ကိုပိုသနားသြားတာေပါ့ ။ မဖ်ားမွာကုိေတာင္ သူစိတ္ပူေနခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကိုကိုသိရင္ အ႐ူးဆိုၿပီးေငါက္ေနမလား ။

အိပ္ရာကထလိုက္ၿပီး ကိုကို႔ကို မႏိုးေအာင္ဂ႐ုတစိုက္ေပြ႔ခ်ီၿပီး ကုတင္ေပၚတြင္ အိပ္ေစလိုက္သည္ ။ ညက ကိုကုိ႔ရဲ႕ဂ႐ုစိုက္ေပးမႈမ်ားေၾကာင့္ နည္းနည္းႏံုးေနေသးေသာ္လည္း အဖ်ားမ႐ွိေတာ့ဘဲသက္သာေနၿပီျဖစ္ပါ၏ ။