Mezarlık Gülü...
Acının, boynuna dolandığı kadın. Gece bakışlı kadın...
Bağrındaki acılarını görebilen, dahası susuşlarından bile anlayabilen bir adama rast geldi. Bu, uzun süreli bir rast gelişti ama o kanlı günde; kadın acının çıkmazındayken adamı...
Hiçbir sır bir yerlerde esir kalamaz. Ve bu sözün de doğruluğu %100 olabilir... Yürekte küf tutmuş, günden güne zehirlenmeye yol açtığı sırlar artık açığa çıkıyor. Yer yarılacak ve gök inleyecek. Gerçeklerin ağırlığı ve sonuçları büyük olacak. Keyifli okumalar dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
32.BÖLÜM: Yaprakları Koparılmış Çiçeğim
Yüreğim katre katre akıyordu içime. Bin parçaya ayrılmıştım.
Sarp gerçekleri öğrenecek diye ödüm kopuyordu. Zaten öğrenemediği pek bir şey yoktu. Biliyordu artık bileceğini.
Erdem'in bakışları farklılaştı. O an fark etti, dudaklarından çıkanların yersizliğini. Yağız'ın beni gelip götüreceğini ulu orta yerde söylemişti. Ölüm kokan o sır, aramızda kalsın diye çabalarken Erdem çabalayışlarımı boşa çıkaracaktı. Kalbim bunun korkusuyla kasıldı. Sarp, günlerdir ondan köşe bucak kaçarak gizlediğim gerçeği öğrenmemeliydi. Bu ikimizin de felaketi olurdu. Dudaklarından çıkan kelimeler beni geri dönüşü olmayan yollara sürüklüyordu.
Sarp bu duyduklarından sonra durmayacaktı, kurcalayacaktı. Daha fazla şey duymaması için Erdem'e yalvaran gözlerle bakıyordum.
Tahmin ettiğim gibi de oldu. Sarp şaşkınlığını def etti. Yerine öfkesini kuşandı. Erdem'in üzerine doğru yürürken dişlerini sıktığını görmüştüm. Gözü dönmüştü. Erdem'i omzundan tutarak sertçe kendine çekti. Erdem'in kolları, bedenimden çekilerek savruldu. Bedeni Sarp'a dönmüş olsa da yüzü hâlâ bana dönüktü. Gözlerimin içine tutulmuş gibi bakıyordu. Gözbebeklerinde bin bir keder uğurlanıyordu ruhuma. Bense ağzından başka bir şey çıkmaması için çırpınarak gözbebeklerindeki kederin ardında, onu susturmaya çalışıyordum.
Korku dolu gözlerimiz birbiriyle hiç ayrılmayacakmış gibi kesişirken Sarp bakışmamızı fark etti. Gözlerini Erdem'in üzerinden çevirerek bana döndü. Gözlerimin içine içine baktı. Yanağıma süzülen yaşı gördü.
Anladı...
Ondan bir şeyler sakladığımızı anladı. Aslında bu zamana kadar fark etmemesi kabahatti. Korktuğum şey, başıma geliyordu.
Titreyen ellerim yumruk olurken Sarp Erdem'e dönerek bakışmamızı böldü. Sarp ondan bir şeyler sakladığımız fark ettiğinde daha da öfkelenmişti. Dişlerini daha kuvvetli sıktı. "Ne anlaşması?"diye sordu dişlerinin arasından. Erdem ne diyeceğini bilemeyerek gözlerini etrafta ve gözlerimde gezdirdi. Sarp onun suskunluğuyla çileden çıkarken elinin ayasını sertçe Erdem'in omzuna vurdu. Erdem savruldu.
