Mezarlık Gülü...
Acının, boynuna dolandığı kadın. Gece bakışlı kadın...
Bağrındaki acılarını görebilen, dahası susuşlarından bile anlayabilen bir adama rast geldi. Bu, uzun süreli bir rast gelişti ama o kanlı günde; kadın acının çıkmazındayken adamı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
30.BÖLÜM: Saçını Dök Sineme
"Sen bir cesaret örneğisin."
Sarp'ın geceye emanet ettiği ilk sözü bu olmuştu. Onun ardından doğan nice kelimeler yüreğime yel vurup geçip gitmişti.
"Benim için, bizim için... Yeniden var olmamızı istediğin için gidip ona yalvardın. Kendini tehlikeye atarak hem de..." Uzanıp saçlarımı okşamış ve kucağıma düşmüş elimi avucuna sarmıştı.
Benimle birlikte uykusuz birkaç saat geçirerek ardından bana süt ısıtmak için aşağıya inmişti. Şimdi avuçlarını ısıtan sütün sıcaklığını elimin içinde hissediyordum.
"Seni affettim ben, biliyorsun değil mi?"
Sarp bana doğru, bir duvara konuşur gibi konuşuyordu. Yalnızca cevap olarak sessizliğimi alıyordu. En son kelimelerimi onun beni almaya geldiği yerde tüketmiştim. Yoruldum demiştim. Ben çok yoruldum. Ardından dilim bir daha konuşmamak üzere sessizliğe çekilmişti. Sarp bu durumdan şikâyetçi değildi. Beni anlamaya çalışıyor ve merhamet duyuyordu. Acılarımın gerisinde, ona bu duygunun ne kadar da yakıştığını bir kez daha fark ediyordum.
Elinde tuttuğu kupayı doğrulmama yardım ederek dudaklarıma yaklaştırdı. Titreyen dudaklarım kupadan bir yudum aldığında içimin ısındığını hissetmiştim. Yaz ayında değilmişim gibi içim buz kesmişti.
Zemheri yine sol yanıma vurmuştu.
Bana uzattığı kupadan, onun merhametine kıyamadığım için zorlukla birkaç yudum aldım. Sanki yaşadığımız sıcak mevsime rağmen üşüdüğümü bilirmiş gibi kucağımdaki ellerimi tuttu. Kupayı avucuma yaklaştırdığında "Hadi tut. Ellerin ısınsın."dedi. Yalnızca gözlerine bakmakla yetindim. Hiç hareket etmediğimi gördüğünde gözlerini yüzüme kaldırdı. Bakışlarımı gördüğünde gözlerinin nasılda mahzunlaştığına şahitlik ettim. Bana baktığında ne gördüğünü tahmin edebiliyordum. Bir ölüye bakar gibi hissediyordu kesinlikle. Ona böyle hissettirdiğim için iki kat daha üzüldüm ama tükenmiştim işte. Yalnızca uyuyup kaçasım vardı her şeyden.
dHadSessizliğime mahzun bir şekilde boyun eğmişti. Endişeli bakışlarıyla beni süzerek yataktan doğruldu. Kupayı komodinin üzerine bırakarak üzerime eğildi. Onun yanımdan kalkmasıyla battaniyenin içine girmiştim. Sarp bu halime burukça gülümsüyordu. Üzerimi yavaşça örterek geri çekildi. Parmaklarının tersiyle yanağımı okşayarak odadan çıktı.
O, bir anda değişmişti. Bana dokunmaktan çekinen ve benden köşe bucak kaçan adam şimdi gülümsüyor ve yanağıma dokunuyordu. Belki güzel şeyler oluyordu fakat kader tersine işliyordu. Bu sefer ben ona karşılık verecek dermanı kendimde bulamıyordum. Çünkü yeniden onu elimden alacaklarını ve bu güzel şeylerden koparılacağımı biliyordum.
