Wilburs Zusje

31

Amy en ik liepen naar de bushalte en stapte in. We hadden al een paar leuke winkels in gedachten. We lopen de eerste winkel binnen. De jurkjes die we mooi vinden pakken we en nemen we mee. Samen lopen we het pashokje in en trekken het eerste jurkje aan. Het is een groen jurkje met veel glitter. Amy heeft een witte met bloemen. We lopen naar buiten en kijken in de spiegel. We begonnen te lachen en mensen keken ons raar aan, wat ons nog harder maakte lachen. Toen deden we de volgende jurk aan. Ik had nu een rode aan. Hij zat iets te strak en was helemaal niet zo mooi als ik eerst dacht. Amy had een prachtige lichtblauwe jurk aan. Hij was heel mooi, maar we moesten nog wat andere winkels. We gingen door naar winkel twee. Ze verkochten hier minder mooie jurken dan bij de vorige winkel. Ik en Amy hadden allebei maar een ding. Ik had een schattig roze jurkje. Hij zat wel lekker maar het was hem niet perfect.  Amy had een soort broekpakje aan. Hij was iets te kort en had gekke pofmouwen. Dit was hem zeker niet en weer begonnen we te lachen. We gingen naar winkel nummer drie en mijn oog viel meteen op een schattige gele jurk met een paar bloemetjes en een witte halslijn. Ook zaten er een paar glitters op. Hij was heel mooi. Ik pakte hem. Amy had ook een super mooie zwarte jurk gevonden. We besloten die twee als laatst te doen. We paste nog wat andere maar er zat niks tussen. Toen deden we de laatste aan. Ik voelde me net belle uit belle en het beest. Met bruine opgestoken haren en een gele jurk. Ook Amy zag er prachtig uit. We rekende af en liepen de winkel uit. We liepen terug naar het bus station. 'Shit mijn telefoon die ligt nog in het pashokje, wacht hier.' En Amy  rende weg. Na een paar minuten liep er een man naar me toe. Hij had een zwarte trui aan. Ik had het gevoel dat ik hem kende maar ik weet niet meer waarvan. Ik voelde me ongemakkelijk en keek op mijn telefoon. Ik twijfelde  maar stuurde Tommy een appje of Hij ons wou ophalen omdat de bus er niet meer was. Ook wilde ik naar Amy lopen en kijken waar ze bleef, dus liep ik weg. Hij volgde me. Ik begon sneller te lopen. Langzaam werd het lopen rennen. Ineens voelde ik me licht in mijn hoofd en werd alles wazig. Shit niet nu dacht ik. Ik stopte met rennen want ik kon het  simpelweg niet meer. Dam daar lag ik. Ik voelde de armen om me heen. 'HE BLIJF VAN HAAR AF.' Schreeuwde iemand. Ik herkende de stem uit duizenden. Het was Tommy. Ik werd losgelaten en kwam hard op de grond neer. Mijn rug deed pijn. Eerst werden de voetstappen minder, maar al snel hoorde ik nieuwe. Het werden er meer en meer. Mensen kwamen om me heen staan. 'Ga aan de kant.' 'Mag ik er, ja dankje.' Toen voelde ik weer handen om me heen. Deze keer waren ze warm en vertrouwelijk. Ik opende mijn ogen. De zon was vel en deed pijn, maar Tommy hing snel boven mijn hoofd. 'Lunn.' Ik hoorde weer een bekende stem. 'Wat is hier aan de.. What tha fk.' Zei Amy. Tommy hielp me omhoog en samen ondersteunde ze me. Tommy belde Wilbur dat hij klaar was bij de winkel. En wat er gebeurd was met ons. Zo snel hij kon haalde hij ons op en reed naar het ziekenhuis. Dit werd nog een lange dag.