GÜMÜŞ TAHT (+18) KİTAP OLDU!

1. KİTAP FİNAL - SONUN BAŞLANGICI

Sezon finaline hoş geldiniz canlarım! Okuduğunuz tarihi buraya not etmeyi unutmayın!!!

Oy verip yorum atmayı da unutmayın olur mu? Sizi seviyorum. Keyifli okumalar!

BÖLÜM 24. – SONUN BAŞLANGICI
(1. KİTAP - SEZON - FİNALİ )

HERA

Bazı yaralar çabuk kapanır. Hızla kabuk bağlar ve hatta geriye iz dahi bırakmaz. Benim yaralarımın hepsi derin. Hepsi bana bir iz bıraktı ve hiçbiri kendini hiçbir zaman unutturmadı. Ben de unutmak istemedim. Çünkü unutmak daima en kolay yoldur. Aldığınız dersleri, aldığınız yaraları unutmak sizi daha iyi biri yapmaz, aksine daha ulaşılır daha canı yakılabilir biri yapar. Bu yüzden unutmamak ya da unutmak bir tercihtir. Ben her zaman unutmamayı seçtim. Böylece kimseye karşı toleransım olmadı.

Bunların hepsini ister bedenim almış olsun ister ruhum. Aldığım her bir hasar, her yara ve her darbe benimle.

Onca yarayı, darbeyi, hasarı unutmadım. Peki ya benim açtıklarım? Ya da açacaklarım? Onlar unutulacak mıydı? Kalan izler kaybolacak mıydı? Onu çok iyi tanıyordum. Ve eğer benim yarım kadar hasarlarını hatırlıyorsa, asla unutmayacaktı.

Toplantı masasının başında oturup düşünceli bir şekilde önündeki dosyalara bakan Lucas'ı inceledim.

Unutacak mısın, sarışın?
Yoksa sen de benim gibi hatırlayacak mısın?

Lucas ve ben aynıydık. Kin, nefret ve tutkunun bir karışımı haline gelmiştik. Yapılanı iyisiyle kötüsüyle daima hatırlardık. Ne acı ki unutmayacaktı. O da hatırlayacaktı. Elbette hatırlayacaktı.

Derin bir nefes alıp yanına doğru gittim ve sandalyeyi çekip oturdum. Kirpiklerini kaldırıp yüzüme baktı. Bakışları yumuşayıp dudakları yavaşça kıvrılırken, gözlerinin kenarı hafifçe kırıştı. Yaşını hiç göstermiyordu fakat bu ufak tefek çizgiler onu ele veriyordu. Onları görmeniz için de yüzündeki bu tebessümün sahibi olmanız gerekiyordu.

"Ne düşünüyorsun?" dediğinde transtan çıkarak gözlerinin içine baktım.

"Ne kadar güzel olduğunu." Yalan sayılmazdı. Çok güzel bir adamdı ve ben bunu hiçbir zaman inkâr etmemiştim.

Bana bir kez daha gülümsedi. Bu seferki kocamandı ve kalbimi yerinden çıkacak kadar hızlı attırdı.

Elimi yüzüne götürüp yanağını okşadığımda gülümsemesi yavaşça solarak yerini huzurlu bir ifadeye bıraktı.

"Bugün fazlasıyla farklısın."

"Her şey değişeceği içindir." Sonun başlangıcı olacaktı. Bazı şeyler sona erecek ve bazı şeyler baştan başlayacaktı.

Mesela Lucas'ı bu sefer elindekileri ondan almak için değil de her şeyiyle bana ait olması için tavlamam gerekecekti.

Tekrar.

O lanet inadını kırmam vakit alacaktı ve beni defalarca sinir edecekti.

Tekrar.

Fakat her şey eskisinden bile daha güzel olduğunda, nihayet beraber bu şehre hükmettiğimizde ve istediğim her şeyi geri aldığımda hiçbir sorun kalmayacaktı.

Elbette hiçbirinin olmamasını diliyordum. Bir umut beni kesinlikle anlayacağını düşünmek istiyordum ancak bu sadece, ufak bir umuttu.

"Bu cümlenin altını kurcalamalı mıyım?" Gözleri merakla yüzümü taradı.

Güldüm ve elimi çekip arkama yaslandım.

"Evet ama şu an değil. Birkaç saat sonra."

Kaşlarını çatıp sandalyesinde arkasına yaslandı. Bir şey söylemek için ağzını açtığı sırada kapı açıldı ve Martin hızla içeriye girdi.