part 10🍑

442 16 0
                                    

(Unicode)

ခန့်ရဲ့လက်ချောင်းလေးတွေက ရှည်
သွယ်ပြီး သွေးကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေ
က လည်းအနည်းငယ်ထွက်ပေါ်နေသေး
သည် သူ့ရဲ့လက်တွေက သွန်းကားပေါ်
မှာတုန်းဆုတ်ကိုင်ခဲ့တုန်းကအတိုင်း
အေးစက်နေလျှက် ဘာကြောင့်များ
ဒီကောင်လေးရဲ့လက်တွေက အဲ့လောက်
တောင် အေးစက်နေရတာလည်း
မိမိအတွေးထဲ နစ်မြုတ်နေတာကြောင့်
ခန့်ရဲ့ခေါ်သံကြားမှဘဲ သတိဝင်တော့သည်  

    "သွန်း" 

ခေါ်လိုက်ပြန်ပြီ နောက်တစ်ခေါက် ဒီ
နာမည်ကို တခြားသူတွေကလည်း ခေါ်ပေ
မဲ့ဘာကြောင့် ဒီကောင်လေးနဲ့ကျမှ ခြေ
မကိုင်လက်မကိုင်ဖြစ်နေရလည်း မသိ
တော့

သတိပြန်ဝင်ချိန်မှာတော့ သူ့အပေါ်ကို
လှမ်းဆွဲထားသော သွန်းရဲ့လက်တွေကို
အမြန်ဖယ်ချလိုက်ပြီးအနည်းငယ် မချိုမ
ချဉ်ပြုံးပြလိုက်သည်

သူကတော့ စိတ်ရှုတ်ဖို့ကောင်းတယ်
ဆိုတဲ့ မျက်နှာအမူအရာနဲ့သာ သွန်းကိုကြည့်နေသည် ဒီကောင်လေးခန္ဓာကိုယ်ကအေး
နေတာ တောင် အကျီ်လက်တိုလေးဝတ်ပြီး လေတိုက်နေတဲ့ အပြင်မှာအချိန်အကြာ
ကြီးနေနေတော့တာဘဲ သွန်းမနေနိုင် မ
ထိုင်နိုင်မေးမိပြန်သည်

  "ခန့် မင်းမချမ်းဘူးလားဟင်"  

မေးလိုက်တော့မှ သူ့မှာသွန်းကိုသာထပ်
ကြည့်နေတာကြောင့် ခေါင်းသာယမ်းမိတော့သည်

          "ဘာကိုတုန်း"
 
   
         "ဘာကိုတုန်းကမှာလည်း မင်းလက်
တွေကအရမ်းအေးနေတာတောင်
အနွေးထည်မဝတ် တတ်ဘူးလား လေ
တိုက်နေတာကို တစ်နေ့လုံးအပြန်ထွက်
ထိုင်နေသေးတယ် ကလေးလို့ပြော
တော့လည်းမကြိုက်ပြန်ဘူး မင်းတမင်
ကျောင်းမတက်ချင်လို့နေမကောင်းဖြစ်
အောင် လုပ်နေတာမလား"  

သွန်းမနားတမ်းမေးမိတော့သည် 

"ငါမချမ်းဘူး"

         

   " ပြီးတော့ တစ်နေ့လုံးအပြန်ထွက်
ထိုင်နေတာမဟုတ်ဘူး "

  ရုပ်တည်ကြီး
နဲ့လည်း လိမ်ပြောတတ်သေးတာဘဲ

   "မင်းငါ့ကို လိမ်နေပြန်ပြီ ငါပြန်လာ
ကတည်းကတွေ့တယ် မင်းစာဖတ်နေတာ
ကြောင့်မလာတာအခန်းထဲမှာလည်းမ
ရှိဘူး မဟုတ်လား တကယ်ဘဲ ကျောင်းသွား
ရမှာစိုးလို့ လုပ်နေတာလား"

မင်းတစ်ယောက်တည်းကသာကိုယ့်ရဲ့ကမ္ဘာTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang