GECENİN EFENDİSİ

GE🕯️5.Bölüm

"Önce kanatlarımı kullanmayı öğrensem?" ayaklarım yere basarken Alec'in elinden ayrılıp, kenara çekildim.

"Kanatlarını şimdi kullanmayacaksın o sonraki iş."

"Neden ama?"

"Heveslenip yanlış bir şey yaparsın ve yüksekten bir yere çakılabilirsin."

Bir an bunun olma ihtimalini düşündüm. Çok kötü bir şeydi. Yüksekten bir yere çakılmak baya kötü bir düşünceyi. Ürpererek bu fikirden vazgeçtim. Kesinlikle öncr güçlerimi öğrenmem lazımdı.

"Tamam nereden başlıyoruz?"

"Önce şu kolyeyi tak." kolyeyi bana gösterdiğinde inceledim. Zincirli bir kolyeydi. Ucunda yuvarlak zümrüt yeşili bir kristal vardı. "Dön arkanı." arkamı döndüğümde, Karan saçlarımı kaldırdı. Ona yardımcı olmak için saçlarımı topladım. Kolyeyi boynumda hissettiğimde içime bir enerji depolandı.

"En kolayı bu kolye ile Karan'ı çağırmak."

"Şimdi ben başka yere gideceğim. Sana Alec ne yapacağını söyleyecek."

Başımı olumlu anlamda salladım. Karan birden ortadan kaybolunca boşluğa baktım. Bunlara alışsam iyi olacaktı. Aniden olan şeylere alışık değildim ama alışmalıydım.

"Şimdi elini kolyenin üzerine koy." dediğini yapıp elimi kolyenin üzerine koydum. "Karan'ı düşün ve elindeki elektrik akımının kristale ulaştığını hisset." başımı olumlu anlamda salladım ve Karan'ı düşündüm. Onun o yüzünü düşündüm. Nasıl sert bir karizmatikliği olduğunu düşündüm. İşe yaramıyor. Kesinlikle kolye bozuktu.

"Karan'ın fiziksel özelliğini düşünmeyeceksin. Yardıma muhtaç olduğunda bir an onu aradığını düşüneceksin." sarışın konuşunca utanmıştım. Ne yapayım bana nasıl düşüneceğimi söylememişlerdi. Bende ki de zihin yani, ne diye gidip fiziksel özelliğini düşünürsün ki?

"Nereden bileyim ben? Söyleseydiniz o zaman!"

"Tamam tekrar deniyoruz."

Tekrar elimi kolyeye koydum ve o an önümde geçen kabusuma konuk olan  yaratığı düşündüm. Yardıma muhtaç kızın direkt düşündüğü isim Karan olacaktı. O an o yaratık tarafından tuzağa düşürüldüğümü düşündüm ve dehşetle elimi kolyeye koyup, Karan'a ihtiyacım olduğunu düşündüm. Elimdeki elektrik akımını hissediyordum. Başımı kolyeye çevirdiğimde kristalin içinde mavi elektrik gördüm. Muazzam bir şeydi bu! Önümde bir şeyin doğmasıyla başımı kaldırdım. Karan tam önümde duruyordu.

"Başardım!" elimi kalbime götürdüm. "Ben başardım!" Karan'a sımsıkı sarıldım mutluluktan. "Çok kolay!" o an yaptığım şeyi kavradım ve hızla Karan'dan ayrıldım. "Çok özür dilerim bir an heyecanlandım." benden bir iki adım uzaklaştı.

"Aferim sana başaracağını biliyordum." utanarak başımı Alec'e çevirdim. "Şimdi bunu tekrar yapıyoruz hemde uygulamalı." uygulamalı?

"Nasıl?"

"Rick onun şekline girecek ve sen tek olacaksın. Rick sanki oymuş gibi düşün."

Başımı olumlu anlamda salladım. Rick bana elini uzattığında tuttum. Beraber uçmaya başladığımızda nereye gittiğimizi merak ettim. Ormanlık bir alana iniş yaptığımızda, buranın rüyalarımdaki gibi olduğunu farkettim. Karan'ı çağırmak kolay olacaktı.

"Şimdi ben gideceğim ve onun şeklinde geleceğim. Kafandan ben olduğumu çıkar." başımı olumlu anlamda sallayıp, bir iki adım geriledim. Ortadan kaybolduğunda derin bir nefes aldım ve sanki ondan kaçıyormuş gibi bir ambias içine girdim. Birden önüme onun şeklinde yaratık çıktı. Kafamın içinde anında sis bulutları oluştu ve o an ki gece gibi bir ortam oldu. Masmavi bakan gözleriyle bana doğru geliyor ve ben bir şey yapamıyordum. Elim ayağım kenetlenmişti.