Her şeyin rayında gittiği bir vakitte herkes mutlu ve huzurlu olur. Düşünür; huzur var der.
Her şeyin rayında gittiğini düşünen Kral Arthur, halkının önüne çıkmıştı. ''Zerius halkı; geçen gecedeki olaydan dolayı Prenses Samantha'yı suçlamayın. Kızım bir tür duygu karmaşası yaşıyor. Zihninin içinde onu yöneten kötü adam var. Bu kötü adamın adını hepiniz biliyorsunuz. İyileşmek üzere Zeliu gezegenine gönderildi. İyileştikten sonra gezegeni için iyi olacak.'' Halk tereddüt ile Kralını dilerken, tahtın yanından bir adam göründü.
''Kralım tehlikedeyiz!'' bu cümleler halkı meraklandırdı. Kral Arthur, adamın yanına yanaştı.
''Ne oldu?'' bunu her ne kadar halkın önünde konuşmak istemese de başka yere de gidemiyordu. Halk artık duymuştu.
''Kralım, Prenses Samantha'yı götüren muhafızlar öldü. Prenses Samantha, Karius gezegeni muhafızları tarafından kaçırıldı.'' Bunu duyan Kral Arthur, elini kalbine koydu ve bir adım geriledi. Korktuğu şey başına gelmişti.
Halk, korku ile fısıldaşmaya başladılar. Kenarda duran Alec ve diğerleriyse korkuyla Kral Arthur'a bakıyorlardı. Samantha, Gecenin Efendisinin eline geçmişti. O duygu karmaşası ile bu gezegenin sonu bile olabilirdi.
''Kırmızı alarm!'' diye bağırdı Kral Arthur. ''Kalkanlar güçlendirilsin. Çocuklar evlerde kalsın ve halk hazır olsun. Bugün ya da yarın facia çıkabilir.'' Kral Arthur, kırmızı alarm dedikten sonra halk hızlı bir şekilde oradan uzaklaştı. Kral Arthur, kenarda duran gençleri ve Kral Derek'i odasına çağırdı. Hepsi birlikte odaya gittiler.
''Arthur, büyük tehlikedeyiz.'' Kral Derek, acele bir şekilde konuştu. Durumun o da farkındaydı. Zerius gezegeninin sonu gelebilir diye düşünüyordu.
''Herkes hazırlıklı olsun. Olurda kalkanları geçerlerse oradakinin bizim Samantha olduğunu aklınızdan çıkarın.'' bu sözü karşısında Alec, babasına korku dolu gözlerle baktı.
''Bizden onu öldürmemizi istiyorsun.'' Kral Arthur, gezegeni için mecbur kaldığı sürece bunu yapacak hırstaydı.
''Tam da öyle düşünüyorum.'' dedi Kral Arthur, kararlı sözlerle.
Samantha;
Nefesimi büyük bir bıkkınlıkla dışarı bırakırken, bakışlarımı muhafızlarla konuşan Zach'e çevirdim. Bakışları bana değdi ardından hemen geri muhafızlara döndü. Sıkılmıştım. İstediğimin hemen olmasını istiyordum.
"Ne zaman gideceğiz?" Muhafıza başıyla işaret verdikten sonra muhafız odadan usulca ayrıldı. Kafasına taktığı belerin şapkasını çıkarıp, ayağa kalktı. Yüzü anında önüme serilirken gülümsedim.
"Biraz sabretmelisin." bana doğru usulca yaklaştı. Onun yaklaşması ile ayağa kalktım.
"Ne kadar sabretmem lazım. Ben bir an önce o kralı ve gezegeni yok etmek istiyorum." ağzından cık cık sesi çıkarınca kaşlarımı çattım.
"Biraz eğlenmekten kimseye zarar gelmez. Oradaki önemli kişileri öldürmeyeceğiz. Biraz uğraşacağız." Bu yüzümün asılmasına neden oldu. Orada ki babam olacak kraldan başlayacaktım önce ama Zach, biraz eğlenelim diyordu.
Çenemi kavrayıp, beni sert bir şekilde kendine çektiğinde bedenime bedenine çarptı. Bir süre yüzümü inceledi. Gözlerimde, burnumda, dudaklarımda her yerimde gezindi o mavi gözleri. En son dudaklarıma baktığın da yutkundum. Usulca yaklaştı ama içimde adlandıramadığım bir his bunu yapmamamı söylüyordu. Dudaklarımın başkasına ait olduğunu söylüyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN EFENDİSİ
Ficção Científica"Umutsuzluk nedir?" "Umutsuzluk bir şeye olan inancının kaybolmasıdır." "Peki sen kaybolacak mısın?" "Bana olan inancını kaybedersen, kaybolacağım." Elimi bembeyaz olmuş yüzüne götürdüm ve derin bir nefes aldım. Arkamdaki kaosu tamamen unutmuş, şimd...
