A Road To Azlan's Heart (Azlan's Heart Sequel)

Kabanata 19

Once In A Lifetime

"Ginagawa mo ba ito para lang ipagpilitan ang sarili mo sa kaniya?" Mom's voice was full of disappointment that made my lips parted as I felt something squeeze my heart.

I wanted to laugh and cry at the same time. Sa lahat nang pinagdaanan ko ay iyon talaga ang naisip niya? I thought she finally understood me! Akala ko sapat na ang mga panahong hindi ko talaga sila kinontak para malaman nilang nasasaktan ako sa paratang nila. Sa mga desisyon na kanilang ginawa na hindi man lang ako tinanong. I thought she would ask me if I was fine. If my heart is alright. If I'm holding unto my sanity right now, but wow.

Naninikip na naman ang dibdib ko. Nasasaktan na naman ako dahil sa kanila. Sila na naman ang dahilan.

"M-Mom, iyon ba ang iniisip mo sa akin? Na ginagawa ko ito para lang ipigpilitan ang sarili ko sa kaniya?" Her face hardened with my question. Ni hindi man lang nakitaan nang pagbabago ang ekspresyon niya habang ako ay gusto nang magmakaawa.

I wanted for all of this to stop.

"Don't look at me like that, Ayshia. Ikaw na ang nagsabi sa amin na mahal na mahal mo ang lalaking iyon. That is the reason why you didn't tell us you are here, right? Ano? Balak mong manira nang relasyon para lang sa sarili mong kasiyahan--"

"Do I look fucking happy to you, Mommy?!" putol ko. Halos hindi makapaniwala dahil sa mga iniisip niya.

"Ayshia, tone down your voice!" Dad reprehended but I shook my head. Ramdam ko ang pagpigil ni Lezzana sa braso ko pero hindi ko na kaya lahat ng ito!

I can't believe that my own mother is saying this to me! Ano pa bang silbi ng utak ko kung may sarili na silang desisyon para sa akin? Anong silbi ng mga plano ko? Nang mga gagawin ko kung may sarili na silang iniisip na gagawin ko sa lahat ng ito? Ano ba ako rito? Laruan? A puppet that they can rule over? Because damn it, I felt like a doll without a brain nor freedom to choose what I want. A freaking rag doll who doesn't have anything, even an own expectation to my own self because they had it pictured already in their own damn mind.

Naiintindihan ko kung nasira ko ang tiwala nila dahil sa nangyari noon pero ang sabihin sa akin lahat ng ito? Ang pag-isipan ako nang ganito dahil lang sa mga maling nagawa ko? Hindi ko ito kaya.

Wala ba akong karapatan na magbago? Na masaktan? Hindi pa ako karapat-dapat para kumustahin man lang nila? Kasi sa nakikita ko at sa mga naririnig ay ganoon na ganoon ang pinaparating nila sa akin.

How ironic that I was hoping for them to understand me. They were the ones I really wanted to hold unto, but they keep giving me reasons not to. They continued being blind, not wanting to see me asking for their help. Just like before. Nakatatawa lang dahil hindi pa rin sila nagbabago.

"Masaya na ba ako nito? I-Is this your definition of happiness? Because I fucking loathe it! Hindi ba puwedeng hindi ko sinabi kasi nasasaktan ako, Mommy? Do y-you even remember the things you did to me? The words you spit out? M-Mommy, ikaw ang dahilan kaya hindi ko sinabi. Sana naman maisip mo na nasasaktan ako. Na sinasakal ninyo ako nang sobra. Na nahihirapan akong pakisamahan kayo," I uttered with pain lace on my voice.

Nakatatawa lang ulit na hindi man lang nagbago ang ekspresyon niya. Like she doesn't even care about the things I said.

She was my number one supporter before. She was always there to cheer me up. She was like an angel, giving me comfort in every nightmares I had. Kahit wala sila lagi sa tabi ko ay hindi ako kailan man na nagreklamo. Kahit gustong-gusto ko talaga silang manatili sa kabila nang panunulak ko ay hinayaan ko silang umalis lang. Because maybe I was a pain in their ass.

Gusto ko silang itulak eh pero ang gusto ko naman talaga ay manatili sila. Hindi nila ako maintindihan kasi hindi ko naman ipinapaintindi. But when I meet that one person who showed me rainbows despite the thunder and storm I give, I was in awe. Kasi paniguradong pagod na pagod si Azlan na intindihin ako. Paniguradong tulad ng mga magulang ko ay gusto niya na ring lumayo sa akin.