A Road To Azlan's Heart (Azlan's Heart Sequel)

Kabanata 27

The Promise

"Bakit pa ba kailangan nating umalis doon? We could just stay there, Azlan! We can cuddle all day long!" reklamo ko habang naglalakad paakyat sa pathway patungo sa VIP suit na binigay sa amin ng Lihim Resort. Upgraded pa kami sa isang presidential sweet.

It was just near El Nido, Palawan. Still, I couldn't understand why we were here so suddenly. Isa pa ay mas gusto kong nasa kuwarto lang kaming dalawa o kahit doon lang sa hammock.

I heard the man behind me chuckling. Nilingon ko ito at naningkit ang mga mata ko sa kaniya. He then stop laughing and just reached for my free hand. Ang kabilang kamay ko ay may hawak kasing bag.

"We are just going to enjoy our stay here before we go back to Manila, okay? Hindi ka pa naman nakapupunta sa mga lagoons dito, hindi ba? You haven't been in any resorts either. So, I think it is safe to say that we will have this as sort of our vacation. Sort lang since sinundan lang naman kita rito at ginulo," he sweetly uttered. Napanguso ako roon bago napaharap ulit sa nilalakaran ko. Napahalakhak si Azlan dahil doon.

He caught my waist and leveled with me while walking. Pagkatapos ng ilang minuto ay nakarating din kami sa presidential suit naming dalawa. Nakahawak ako sa barendilya habang nakatingin sa bandang harap ng resort. My lips parted a bit with the view. The green leaves looks so beautiful along with the ocean and sky.

Azlan hugged me from the back. He then rested his chin on my shoulder. "The view is worth it, right?"

I nodded then chuckled before glancing at him. Kahit mata ko lang ang nakita ko sa kaniya ay sapat na iyon sa akin.

"But I love the view here better, Azlan."

"Uh-huh?" Suminghap ako nang ibaon niya ang mukha sa bandang leeg ko. Naramdaman ko ang bawat paghinga niya roon na ikinakurap-kurap ko.

Natahimik na kaming dalawa pagkatapos niyon kaya lumingon na lang ulit ako sa harap habang nakahawak sa braso niyang nakayakap sa akin. He had given me time to think on my own if I wanted to go back yet or not even if I already agreed to go home with him. Kaya habang wala pang sagot ay ito kaming dalawa. Imbis na magmukmok lang sa mga bahay namin ay inaya niya akong libutin ang mga sikat na pasyalan dito sa Palawan. I haven't even think of visiting the said places, but he did. Ni hindi niya rin ako hinayaang makasagot ng hindi.

Ah. He actually didn't asked for my opinion. He just decided for us. Pero sinabi niya rin namang gusto niyang wala akong isipin na kahit ano dahil alam niya raw na masiyado raw akong mag-isip. He noticed it even without his memory from the past. Ang rami niyang napapansin kapag pagdating na sa akin.

While the only thing I noticed about him are the awful ones. I remember doing bad things to him because I hate him a lot. Pero ngayon kahit ang mga bagay na hindi ko gusto sa kaniya noon ay kaya ko pa ring gustuhin. I am still willing to embrace whatever his worse attitude is. And he with me.

"Breakfast is ready, miss!" Lumabas ako sa kuwarto naming dalawa at hinanap kung nasaan siya.

I saw him in our swimming pool area. Sa gilid niyon ay may mesa kung saan nakahanda ang mga pagkaing in-order niya siguro habang nasa banyo ako kanina at naliligo. I walk closer towards him. Napansin niya agad ang presensya ko dahil nilingon niya ako habang inaayos ang mga plato at kutsara. He pursed his lips as he glanced at me from head to toe.

My cheeks heated at the fact that I dressed up nicely for him. Even if I'm not used to wearing dresses that much, I still choose to wear a white floral print off shoulder lace up dress. I partnered it with a simple sandal sleepers. My choice of clothes just suited the plain but beautiful ring on my finger. Inilugay ko rin ang buhok ko at nagpulbo pa ako para magpaganda lalo. Hindi ko naman gustong garbuhan ang suot ko pero ayaw ko ring ipahiya ang sarili sa kaniya.