The Girl Who Came From Above

CHAPTER 7: She's Something Peculiar

The rain suddenly pour outside and our conversation stops. Napatingin kami ni Angel sa labas ng bahay at tinitingnan ang bawat pagpatak ng ulan. It seems odd, but right now I don't feel lonely. "Sorry kanina, hindi ko sinasadya" she said. I slowly turn my head towards her. Her brownish eyes look towards my eye. "It's fine. We need to change your clothes" tumayo ako at sumunod naman kaagad si Angel. Bumaba kami sa basement at doon hinalungkat ang mga lumang damit ni mommy.

"Here, you should wear this" bigay ko sa kaniya mga damit ni Mom. She hurriedly grab the clothes at hinubad ang kaniyang suot na damit. Agad akong napatalikod dahil sa ginawa niya. Is she crazy? "Why you're doing that?" agad kong sabi sa kaniya. She slowly reached her hands on my shoulder at kinalabit ako. Napaharap ako sa kaniya and when I saw her, it reminded me of my mom. She smiled at me and it feels like I'm standing in front of my mom. "Okay lang ba? Medyo malaki kasi sa akin ang mga damit ng mama mo" sabi niya sabay tingin sa suot niya. It's beautiful. Napailing ako and snap out in reality. "Okay lang" I replied.

Aalis na sana ako ng biglang nagsihulugan ang mga boxes sa basement. I feel a hand on my waist at itinulak ako palayo. Nakita ko ang mga boxes na tumama kay Angel and Angel fell down unconscious. Agad akong lumapit sa kaniya at hinawakan ang kaniyang mukha. "Angel, angel. Can you hear me?" she didn't respond kaya agad ko siyang binuhat at lumabas kami ng basement. Inilapag ko siya sa couch ng living room at niyugyog siya ng mahina. "Angel, naririnig mo ba ako?" still, she didn't give any response kaya agad akong nagpanic. Yes, hospital. Umakyat ako sa itaas at kinuha ang wallet at phone ko pero napatigil ako. I can't go outside. I look at her while still thinking. I can't afford to go outside.

Naalala ko ang uncle ni Harold kaya I hurriedly dialed his number. After some minutes, sumagot naman siya kaagad. I said to him na pumunta sa bahay dahil may emergency. Mabilis parin ang ulan pero hindi nag-alinlangan si Doctor Lee na pumunta sa bahay. When I heard his car outside, binuksan ko kaagad ang gate automatically and let her car enter the house. Lumabas siya ng sasakyan na may dalang payong at agad na kumatok sa main door. Pinagbuksan ko siya ng pintuan at pinapasok.

"What's the rush about?" he asked me habang inilagay ang basang payong sa umbrella holder. "There" sabi ko sabay turo kay Angel na kasalukuyang nakahiga sa couch. Agad na lumapit sa kaniya si Doctor Lee at chineck. He check her temperature and when he failed to record it, inulit niya ito. Hindi parin gumana ang thermometer niya kaya kinuha niya ang sphygmomanometer. He check Angel's heartbeat pero agad na napahinto at dahan-dahan na humarap sa akin. "What's wrong Tito Lee?" I asked him. "She doesn't have any heartbeat" agad niyang sambit sa akin kaya nanlaki ang mga mata ko.

"What happened to her?" tanong ni Tito Lee at agad naman akong nagsalita, "Nahulugan siya ng mga boxes sa basement" I responded panickly. "Let's do some CPR" Tito Lee positioned himself to do CPR nang biglang bumangon si Angel kaya napasigaw kaming dalawa. "WAHHHHHHHHHHHHHHHHHH" we said in chorus. Napayakap sa akin si Doctor Lee at nagkatinginan kami ng magsalita si Angel. "Anong nangyari?" she asked. Kinuha kaagad ni Doctor Lee ang sphygmomanometer niya at idinikit ito sa aking dibdib.

Lub. Dub. Lub. Dub.

When Tito Lee heard my heartbeat agad naman siyang lumapit kay Angel at idinikit ang sphygmomanometer. Agad siyang humiwalay kay Angel at tumingin sa akin, "This is impossible. I can't hear any heartbeat from her" sabi niya na tila hindi makapaniwala sa kaniyang nakita. He grabbed his thermometer at itinuon ito sa akin and it records 36.4 degree Celsius. Lumapit siya ulit kay Angel at itinutok ang thermometer however, it doesn't record any temperature. He slowly tap Angel's skin and Angel look at her curiously. "She's warm" agad na sabi ni Tito Lee sa akin. "But how come.." lumapit ulit siya kay Angel and check her thoroughly.