The Girl Who Came From Above

CHAPTER 14: Doubtful

I arrive at home from school and directly walk towards the garden to great Lolo ngunit pagdating ko sa garden, si Angel ang bumungad sa akin. Her hair is tied up revealing her face that glows under the heat of the sun. She's holding a pot while arranging the flowers in order. "Pumasok pala siya sa trabaho" I said to myself. Lumapit ako sa kaniya and at the moment na nakalapit na ako sa kaniya, she slowly turned her head towards me and smiled when our eyes meet. "Paulo" she called. I smiled back at her.

"You're here" I instantly said and help her sa pagbuhat ng mga pots. "Huwag na Paulo, kaya ko ito at tsaka trabaho ko ito" she said but hindi ako huminto sa pagtulong sa kaniya. "Paulo, pasensiya nga pala kahapon hindi ulit ako pumunta dito kasi lumabas kami ni Jastine kahapon" napatigil ako ng marinig ko iyon. What did she mean na lumabas sila ni Jastine? "You mean, you went outside? Sa labas ng bahay?" tumango si Angel. But Jastine has anxiety, he will be at trouble kung lalabas siya ng bahay. "Did something happen yesterday?" tanong ko sa kaniya. She gently nodded, "Nahirapan siyang huminga at malapit ng mawalan ng malay" she said.

"How's he? Okay lang siya ngayon? Did you brought him to the hospital yesterday? How about his medicines?" napatingin sa akin si Angel at nag-isip ng seryoso. "Hindi, hindi kami pumunta sa hospital at tsaka hindi din siya uminom ng gamot niya but he's okay" sabi ni Angel sa akin. Jastine calm himself down without any medications. Anong nangyayari? Does it mean, Angel help him to calm down? Tumingin ako kay Angel and she was happily planting the flowers. At the very first time na nakita ko siya sa bahay ni Jastine, I sense something off. Jastine admitted that she's his cousin but I can't see anything like that.

Angel never appeared before. Jastine and I were friends ever since we were kids but no one ever mentioned about Angel. By the looks of her, she's probably 19 or 20's, ka edad lang siya namin but she never did appear before. Jastine's family held many gatherings before and his relatives were there, except Angel. I was spacing out thinking but Angel suddenly called me na gumising sa diwa ko. "Paulo, saan to maganda ilagay?" she said while holding a pot with purple flowers. I pointed at the middle of the other purple pots and said, "There, it would be great" inilagay niya doon ang pot at tsaka tumayo. "Tapos na" she said while cleaning her hands.

"Let's eat first, bago kita ihatid pauwi" I tell her and in a second biglang lumiwanag ang kaniyang mga mata. "Salamat, pero huwag ka nang mag-abala Paulo" she said in a sweet tone. "Halika na" I said while holding her hand kaya wala siyang nagawa kundi sumunod sa akin papasok ng bahay. I prepared some foods at namangha si Angel ng malaman niyang magaling akong magluto. I just smiled while hearing her praises. "Done, let's eat" sambit ko sabay lapag ng last dish na inihanda ko para sa kaniya. She happily reached for the spoon and fork at nagsimulang kumain. Nakatingin lang ako sa kaniya habang nasasarapan siya sa pagkain.

"Angel, I have something to ask" napahinto siya sa pagkain at tumingin sa akin. Ang kulay-hazelnut niyang mga mata ay nakatitig lang sa akin na tila nagbibigay hypnosis. "Ano ang gusto mong itanong Paulo?" she asked. I move my hand towards the table at inilapit ang mukha ko sa kaniya. "Bakit ngayon lang kita nakita? I mean, you never attended any family gatherings nina Jastine before" she slowly put her spoon on the plate and akwardly smiled.

"Hindi ko kasi alam dati na magkadugo pala kami ni Jastine. Ngayon ko lang nalaman" she defended. But I can sense na parang she avoided that kind of topic at pilit niyang pinapatawa ang kaniyang sarili to hide her tense and nervousness. "Ah, that's why I just know you recently" I said. Kinuha ko ang tinidor at tinusok ang isang piraso ng meat at kinain ito. She resumed eating. "Where did you take your highschool?" napahinto ulit siya sa pagnguya at nagulat sa tanong ko. She avoided my gaze to her at napayuko. I really sense that something is off. "Hanyan High School" she responded. She seems not confident to her answer. "Hanyan, is that an all girls highschool sa probinsiya?" I seconded. "Oo, sa probinsiya kasi kami dati nakatira" she smiled.

I stop throwing some questions to her dahil I can sense na hindi niya ito gusto. When she finished her plate, agad siyang tumayo at ilalagay na sana sa sink ang mga pinggan kaso I stop her. "Don't bother. Ako na maghuhugas ng pinagkainan natin" I said to her pero pinigilan niya ako at ngumiti. "Hindi, ako na maghuhugas ng mga pinggan dahil ikaw ang naghanda ng mga pagkain" binawi ko sa ka niya ang mga pinggan pero hinawakan niya ito ng mahigpit. I give all my strength and pull the plates from her but she resisted. "No, I will do the dishes. Umupo ka lang muna and wait for me. Ihahatid kita" umiling siya at binawi ang mga pinggan. "Ako na Paulo" binawi ko naman ulit ito but she hold firmly to it hanggang sa nabitawan namin ang pinggan at nahulog ito sa sahig.

The plates shattered due to its impact to the floor. Nagsibasagan ito at accidentally, natamaan si Angel sa binti. Angel suddenly sit down at pinulot ang mga basag na pinggan but I stop her. "Don't touch it, nasugatan ka" I said to her calmly. When she realized na nasugatan siya, nanlaki ang mga mata niya at agad niya itong tinakpan. "Stay away from the broken pieces, kukuha lang ako ng first aid" I said at tumakbo papunta ng rest room at kinuha ang first aid kit. Pagkabalik ko sa kusina, nakaupo na siya sa upuan habang nakatingin sa mga basag na pinggan. "Pakitingin ng sugat mo" sabi ko sa ka niya but she refused. "Okay lang ako Paulo, hindi ako nasugatan. Natapunan lang ako ng sauce" napahinto ako ng makita ang kaniyang binti na walang kasugat-sugat. I clearly see it na nasugatan siya kanina, I saw the cut and the blood na dumadaloy mula sa sugat.

"I'm sorry Paulo, huwag kang mag-alala babayaran kita sa mga nabasag ko" sabi niya sa akin pero hindi parin mawala sa isipan ko ang pagkawala ng sugat sa kaniyang binti. It was there. I clearly saw it. Inilapag ko ang first aid kit sa table at nagsalita,"It's fine, don't worry about it. May kasalanan din naman ako" I said to her. Ngumiti lang ito sa akin and I smiled back. Jastine is hiding something from me. There is something off about Angel and I need to figure it out.

One of our maids clean up the mess at niyaya ko na si Angel na ihatid. Sumunod lang siya sa akin papuntang garage and pinagbuksan ko siya ng pintuan pagkadating namin sa sasakyan. We are just silent sa byahi. Nakatingin lang si Angel sa bintana and me, I'm still thinking about what happened earlier. Tiningnan ko si Angel sa rear view mirror. Who are you Angel? I mean, what are you? I slowly park the car ng makarating na kami sa bahay ni Jastine. Lumabas ako at pinagbuksan siya ng pintuan at lumabas naman kaagad siya. "Maraming salamat sa pagkain kanina Paulo at sa paghatid mo sa akin sa bahay. Pasensiya na talaga kanina sa nangyari" she said while giving me her best smile.

I slowly reached my hand to her hair at ginulo ito. "Don't worry about it" I said. Inayos niya ang nagulo niyang buhok at kumuway sa akin. "Mag-ingat ka sa pag-uwi Paulo" she said at naglakad na papasok sa bahay ni Jastine. The main door open up at doon nakita ko si Jastine na nakatayo habang hinihintay si Angel na makarating sa pintuan. Nang makapasok na silang dalawa sa bahay ay pinaandar ko na ang sasakyan.