The Girl Who Came From Above

CHAPTER 11: We Got Caught

Paulo offered me a card from the University. He wanted me to check baka sakaling gusto ko ng mag-aral at pumasok sa school ay binigyan niya na ako ng slot ng paaralan. Nagpasalamat ako kay Paulo at tinanggap ang card. Hindi ko pa alam kung handa na ba ulit akong lumabas ng bahay at mag-aral. "By the way, tell Angel to come tomorrow, hinahanap siya ni Lolo" Paulo said while standing up from the couch. "Why did you happen to give Angel a job?" I asked Paulo curiously.

"We happened to met at the street and she asked me where to find a job without any qualifications, kaya sinama ko siya sa bahay maybe she can help with gardening" nanlaki ang mga mata ko ng marinig ko iyon. Sumama siya kaagad kay Paulo even that they barely know each other? "She go to your house?" tanong ko ulit sa kaniya. Tumango naman si Paulo as if he's thinking what's wrong with it. Hindi nalang ako umimik pa kaya agad naman nagpaalam si Paulo. "I need to go now, may pasok pa ako this afternoon" he said while leaving my house. Tumayo ako at hinanap kaagad si Angel. Natagpuan ko naman siya na nakaupo sa bench ng harden. Nakatingin siya sa mga puno at nag-iisip ng malalim.

Lumapit ako sa kaniya at sakto namang napatingin siya sa akin. The wind blows her long, silky hair in a slow motion. "Umuwi na si Paulo?" she asked. I nod and asked her immediately, "Bakit hindi ka pumasok sa trabaho mo?" she stop for a moment and blink several times before answering. "Aalis na sana ako pero pinigilan mo ako at sabi mo hindi kita iiwan" napatingin ako sa kaniya ng maigi. Sinabi ko iyon? Wala akong maalala sapagkat nakatulog ako kaagad sa kusina. Siguro nagsleeptalk na naman ako. "Paulo said you would go to work tomorrow" I said and she hurriedly nodded.

Tumayo na siya at nagsimulang maglakad papasok sa loob ng bahay. Sumunod naman kaagad ako. Napahinto siya ng makita ang kaniyang maliit na tanim na natubuan na ng maliliit na bulaklak. She walk towards the pot and smiled at ipinakita ito sa akin. "Jastine, tingnan mo, namumulaklak na siya" ani niya habang masayang masaya na tinitingnan ang kaniyang alagang tanim. "Good to hear" I responded at umupo sa couch. She's smiling widely and still looking to her plant with amusement.

Binitawan niya ang pot at napatingin sa akin. Agad naman niyang napansin ang card na dala-dala ko at nagtanong, "Ano ang hawak-hawak mo Jastine?" umupo siya sa couch habang inosenteng nakatingin sa akin. "School invitation" sagot ko at agad ko naman itong inipit sa gitna ng librong binabasa ko. "Papasok kana ng paaralan?" maligayang tanong niya sa akin. "I'm not sure" I shortly responded. I don't know if I can go to school with this state. I remember back then when I tried to get out and the moment na may nakasalubong akong mga sasakyan, I hurriedly panic at nawalan ako ng malay sa kalsada. I think I can't still handle to go outside.

"Bakit naman? Alam kong magaling ka naman sa academics kaya sigurado akong kakayanin mo yan" sabi niya sa akin sabay ngiti ng malapad. This time, napahinto ako. Doesn't she know that I have car anxiety? Akala ko nandoon siya sa tabi ko palagi? Hindi lang ako sumagot sa tanong niya. Tumayo ako at tumungo sa kusina upang uminom ng tubig. Sumunod naman siya sa akin sa kusina at nagsalita ulit, "Mas mabuting lumabas ka ng bahay at maglakad-lakad, mas mabuting makikipaghalubilo ka sa mga tao" she said. I look at her and I can sense that she doesn't know anything.

"Angel..." I wanted to tell her na natatakot akong lumabas dahil sa takot ako sa mga sasakyan pero biglang bumukas ang main door at nakarinig ako ng familiar na boses. "Jastineeeee" she said while her voice echoes through the hall. Nagtinginan kami ni Angel while both are eyes are wide open. "Si Lola" I said nervously. Agad naman napaupo sa sahig si Angel at sumuksok sa ilalim ng mesa. I hurriedly push her underneath upang hindi siya magiging halata. Tumakbo naman ako kaagad sa living room at sinalubong si Lola.