Lust Lasts (Completed)

Chapter Twenty

Minsan may mga nagagawa tayong mga bagay na nakakasakit sa ibang tao, hindi natin alam. Masaya ka nga, pero nakasakit ka naman, anong point non? Wala. Hahahahaha.

-kathycarrot26

***

Irish Antheia Zobel

OMG! SH*T! KINIKILIG TALAGA AKO. KAHIT GUSTO KONG SABIHIN NG MURANG ALAM KO, DI KO MAGAWA KINIKILIG TALAGA AKO. PROMISEEEEE!

Nasa isang 5-star restaurant kami, and he is now slicing my steak. Marunong naman akong magslice, pero kinuha niya and siya yung nagslice.
I am just looking at his face. Bakit ba may lalakeng ganito kagwapo sa mundo? Oh my goodness! Kung pwede lang i-uwi ko na siya ngayon, i-uuwi ko na siya. I do like him talaga.

"Baka matunaw na ako niyan."

When I returned to my senses. He gave my plate, and smiled at me. Sh*t, Irish you are so shameless woman! He caught you staring at him. Why so stupid?!

"Kumain ka na. Masarap ang steak nila dito. Chew it slowly, and the tenderness of the meat is good."

He started to eat.

Nagsimula na rin akong kumain.

"I had fun today. Alam mo natatawa ako sa friend kong model din. He is always talking about modelling. He modelled a design that he doesn't want. Yung design kasi parang mukhang puno, while he was telling me that story@%*#&^×+÷#@$"

Wala akong iniintindi sa mga sinasabi niya. Habang tinititigan ko kasi siya, parang ang cute-cute niya.

If he is going to marry me, I will be the luckiest girl on earth.

He stopped talking, and asked me a question.

"Are you listening? Aren't you?"

Napaayos ako ng upo.

"Hmm. Yes, syempre naman. Diba yung model mong kaibigan nagmodel? Tapos nadapa sa ramp."

He suddenly laughed. Anong nakakatawa sa sinabi ko? Iyon kaya yung kinwento niya, tapos pagtatawanan lang niya ako?

"You are not listening. Hahahaha. Saan mo nakuha yung part na nadapa siya sa ramp? You are so cute."

Feeling ko talaga lahat ng dugo ko pumunta sa mukha ko. Nakakabadtrip 'tong lalakeng 'to lagi niya akong pinapakilig.

"Para sa'yo pala 'to."

He gave me a bouquet of flowers. I didn't see that he brought some flowers. Bakit ba parang ang ignorante ko?

Ngumiti lang ako sa kanya, saka inamoy yung dala niyang flowers. Emeged, feeling ko ako na ang pinakamagandang babae sa balat ng mundo.

Biglang dumating yung waiter, for pouring our glass. Noong sa akin na yung nilalagyan niya, biglang tumapon sa dress ko. Argh!

Bakit kasi antanga-tanga niya?! Ito na nga lang yung trabaho niya, still he can't do it right!

"Rish, are you okay?"

"Do you think I am okay?! Oh. I mean, I am okay. Sige lang, hayaan na natin. Pupunta na lang muna ako sa wash room."

Ang hirap namang magpanggap na mabait. Actually mabait naman talaga ako, masungit nga lang.

Inirapan ko yung waiter, at tumayo na. I need to take this off. My dress is so expensive, and it is made in France.

I went to the wash room.