Lust Lasts (Completed)

Chapter Forty-Eight

Matatapos na talaga. Hahahaha.

Hi @qj101622 :)
-kathycarrot26

***

Irish Antheia Zobel

"Sweetheart. Kakain na raw sabi ni mommy, wag ka nang umiyak. Bro will come back soon, I know it."

Days had passed, but I am still here longing for him. Hindi ko naman kasi sinasadya. Kahit ilang beses kong sabihin yun, wala nang mangyayari.

I am sorry, but I don't love you, I didn't love you, either.

Paulit-ulit yang tumatakbo sa isip ko, pero hindi ako naniniwala. Alam kong minahal at mahal niya pa rin ako hanggang ngayon. He is not a great liar! He is Id Ego Villadiego, expert siya sa pambababae, pero he can't lie.

Mas masakit lang 'to.

Please, kung may pride pang natitira sa pagkatao mo, wag ka ng pumunta sa office, and don't see me anymore. Goodbye.

Antagal ko na siyang hindi nakikita, and it made me feel sick. Parang pumapayat na rin ako, and parang minsan feeling ko may sakit ako.

Hindi na rin kasi ako nakakakain ng maayos, ganito ang nangyari sa akin dati when we were in college. Siguro, isa lang ang sagot dito. I should live the country now.

"Sweetheart! Let's go!"

Pinunasan ni Auden ng bimpo ang mukha ko, at saka kami bumaba para kumain.

Tahimik lang kaming lahat. Si mommy at dad nakatingin lang sa'kin.

"I'll go in States. That's final."

Pagkasabi ko nun, tumingin sa'kin si mommy. Saka siya ngumiti. Feeling ko mahal na mahal talaga nila ako, alam ko kasing papayagan ako ni mommy.

"Then, I and Auden will go with you Antheia."

Ngumiti lang ako kay mommy, at maya-maya tinapos ko na ang pagkain ko.

Someone texted me, kaya binasa ko agad.

From: Kayce
Engagement party nila Betty and Alex. Are you going Rish? Or gusto mo sunduin kita diyan?

Sunduin mo na lang ako.
Sent.

I almost forgot. Yung isip ko kasi lumulutang na, si Id lang ang iniisip ko. I'd never been like this before, yung umiyak ng umiyak ng dahil sa lalake. Dapat mas tumapang ako, kung hindi niya na ako mahal. FINE! Hindi na ako iiyak. Hindi na ako magmumukmok!

Tama na. Wala ng magagawa ang pag-iyak ko. Even if I cry a thousand tears, he won't come to see me. He hates me. He is mad at me. And I do still love him.

"Antheia, here's the dress. Baka makalimutan mong party ngayon ni Betty, she needs you there."

Ibinigay sa akin ni mommy ang isang blue dress.

"Thanks mommy."

Nagshower na ako, para maging maayos naman kahit papaano ang itsura ko. Masyado na akong maraming luhang nasayang, I should not cry anymore.

That jerk, sobra na niya akong pinapaiyak. And this is not I, hindi na ako 'to. Hindi na ako si Irish. I SHOULD CHIN UP, AND SMILE.
Iyon ako, yung babaeng hinaharap ang problema niya. Hindi yung iyak lang ng iyak sa isang kwarto.

Inayos ko na ang sarili ko. Konting foundation, konting blush-on, at konting lipstick. Perfect! Kamukha ko na si Emily DiDonato. I am ready now, para humarap sa ibang tao.

*

Pagkapasok ko sa hotel, nakatingin lahat sa'kin. Alam kong maganda ako guys, pero wag niyo namang ipahalatang sobrang ganda ko. Nakakahiya na eh.

Baka mainis sa'kin si Betty, sabihin niya inagawan ko pa siya ng engagement party.

Bigla namang nawala si Kayce, kaya ako heto lakad lang ng lakad kung saan mapunta. Lumapit ako sa isang fountain na nasa gitna ng buong room.

Sh*t.

Andito si Chrys. Papalapit siya sa'kin.

"Rish! Hey."

Ambilis niyang makalapit sa'kin, grabe. Parang si flash.

"Ohh. Hey there, Chrys."

Hinawakan niya yung mukha ko, yung hawak na parang babasagin yung mukha ko. Sobrang ingat na ingat siya. Parang paghawak ni Id sa mukha ko.

Every night in my dreams
I see you, I feel you
That is how I know you go on

Biglang may nagplay ng isang kanta.

Chrys looked at me.

"May I have this dance, my friend?"

Ngumiti lang ako kay Chrys, at saka niya ako hinawakan sa bewang ko.

Maraming tao ang nagsasayaw dito. Halatang yung iba couple, o kaya naman nagda-date.

Far across the distance
And spaces between us
You have come to show you go on

Ibang-iba talaga ang taste ni Betty sa kanta. Alam kong siya ang pumili ng kantang 'to, favorite movie niya kasi ang Titanic. Ako naman, Safe Haven. Iyon talaga yung gustung-gusto ko, umiyak pa ako, habang pinapanood namin yun.

"Rish. Are you alright? Wala na kasi akong balita tungkol sayo. I just heard from Kayce na, you and Id had a fight."

Mas humigpit ang kapit ko sa balikat niya, parang yakap-yakap ko na siya ngayon. Yung mukha ko nasa leeg na niya, nakasubsob ako doon.

Near, far, wherever you are
I believe that the heart does go on
Once more you open the door
And you're here in my heart
And my heart will go on and on

I want to feel Id's arms. S-sana, this is Id.

"And we can't fix it anymore, Chrys. Because I'm a traitor, I betrayed him."

Then just tears fell from my eyes again. Akala ko kanina okay na ako, pero everytime na pag-uusapan ata si Id, hindi ko kayang hindi umiyak.

He pulled me somewhere. Yung walang masyadong tao, at yung walang makakakita sa'kin.

"Hush, Rish. Diba sabi ko naman sa'yo, andito pa rin ako palagi para sa'yo. Just call me, kung di mo kayang itext. O kaya naman ako ang pupunta sa'yo. Don't worry."

Bigla niya ulit akong niyakap, and I just hugged him back.

*BOOOOOOOGSH!*

"Chrys, are you alright?"

He was just punched by Id. Mabuti na lang hindi siya napahiga.

Lumapit ako kay Chrys, at tiningnan ang mukha niya.

"T*NG *N*! WHAT ARE YOU DOING WITH THIS JERK?! DON'T TELL ME, KAYO NA?!"

He just said that to me.

Hindi niya alam kung ano ang pinagdadaanan ko, tapos ganito pa yung sasabihin niya. He doesn't know anything!

"Shut up! Ano bang ginagawa mo?! You are yelling at her!"

He was about to punch Chrys, pero humarang ako. Natulak niya ako, o tinulak. Hindi ko alam ang pagkakaiba ng dalawang 'yan. Maybe he just pushed me, dala ng galit niya sa'kin.

Napaupo ako sa floor. Seriously, medyo malakas ang pagbagsak ko, kaya hindi ako makatayo.

Agad na lumapit sa'kin si Chrys.

"Rish! Are you okay?!"

Biglang naging black ang buong paligid, wala na akong nakita. Purong blangko na. Wala na rin akong madinig, parang napakapayapa na.