BAŞIMIZA GELENLER (TAMAMLANDI) 🖤

|21|

Keyifli okumalar ✨

Gözlerine gelen gün ışığı artık uyanması gerektiğinin habercisiyken yüzünde hissettiği ferahlık içini huzurla dolduruyordu. Gözlerini açtı. Yanındaki boşluk ve taa alt kattan gelen kokular Talha'nın kendisine kahvaltı hazırladığının habercisiydi. Gün bugün bir başkaydı. Yatakta esnedi kalkıp elini yüzünü yıkadı. Üzerine günün mutluluğunu belli eden bir çiçekli elbise giydi. Merdivenlerden yavaş yavaş inerken Talha'nın mırıldandığı şarkı kulaklarına doluyordu. Talha'nın üzerinde tişörtü yokken altında eşofman vardı. Mutfağın girişine yaslanıp yüzünde mutlulukla onu izledi...  demek istese de tabiki o filmlerde ki sabaha uyanmadı. Duşlarını alıp sabah namazını kıldıktan sonra geri yatmışlardı lakin günün ağarmasına yakın çalan telefonun sesi hayra alamet olmadığını gösteriyordu. 

Hazel gözlerini aralayıp Talha'nın kolları arasında döndü. Telefonun sinir bozan sesi kulaklarını tırmalarken Talha'nın nasıl uyanmadığına şaşırmakla meşguldü. Talha'nın kollarından sıyrılıp komodinin üzerindeki telefona erişmek istedi fakat adam o kadar güçlü sarmıştı ki bedenini tek kolunu zor kurtardı. 

'Talhaa' 

'...'

'Talhaaa' 

'Hmmm'

'Telefonun çalıyor sanırım bir şey oldu'

Talha gözlerini aralayıp kolları arasında kendisine bakan Hazel'i izledi bir kaç saniye. Yeni tanıştığı bu his muhteşemdi. Birine ait olmak dahası birinin sana ait olması. Kollarında senin için atan kalbi hissetmek. Nefesinin tenine değmesi. Tekken çift olmak ama yine de bir olmak. Telefonun tekrar çalmaya başlamasıyla yüzünü buruşturdu. Arkasında duran komodine uzanıp telefonu aldı. Arayan kişi Kenan'dı. Arkasındaki başlığa yaslanıp telefonu açtı. Yüzü çoktan ciddileşmişti. Kenan'ın çok önemi bir şey olmadan onu rahatsız etmeyeceğini biliyordu. Hazel Talha'nın ciddileşmesiyle yataktan doğruldu. Az uyumaktan kaynaklı gözleri batıyordu. Talha çatallı sesiyle telefonu açtı. Karşısında ki kişinin konuşmasını dinledi. Bu esnada çatılan kaşları durumun pek hoş olmadığının göstergesiydi. Hazel yanında olduğunu belli etmek için adamın dizine elini koydu. Talha bu hareketi karşılıksız bırakmamış elini karısının elinin üzerine koymuş tutuyordu. 

'Tamam geliyorum'

Talha telefonu kapatıp Hazel'e baktı. Ciddi yüz ifadesi gitmiş acı çeker bir ifade yüz hatlarını ziyarete gelmişti. Elleri hala birleşikken şimdi gözleri de birbirleriyle temastaydı. Hazel kötü bir şey olduğunu anlamıştı ama ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Talha'ya destek olmak istiyordu. 

Gözleriyle kendisinden yardım isteyen kocasının elinin üzerine diğerini de koyup gülümsedi. Bu hareketinin anlatması için cesaret vereceğini umuyordu. Talha gözlerini tavana dikti ardından kendisine baktı. Belli ki pınarlarını zorlayan yaşlardan kurtulmaya çalışıyordu.

"Atakan  gece kaza geçirmiş." Hazel ciddiyetle kocasını dinlerken yanında olduğunu anlatmak için elini sıktı. "Durumu kritikmiş. Doktor her şeye" cümlesinin devamını getiremedi. Yataktan kalktı. Onun kalkmasıyla Hazel çıplak kalmış gibi hissetti. Talha göz yaşlarının görülmesini istemiyordu. Giyinme odasına hızla girerken içinden dua ediyordu.

Hazel ne yapması gerektiğini bilemeyerek kaçan adamın arkasından baktı. Ardından yataktan kalkıp soyunma odasına geçti. Talha'yı nasıl teselli eder bilmiyordu. Bu durum daha çok yeniydi ve o çalışmadığı bir sınavda gibi hissediyordu. Yine de hiç olmazsa yanında olduğunu gösterecekti. Belli ki adam gözyaşlarının gözükmesini istemiyordu. Talha'nın yanından geçip kendi raflarının olduğu bölüme ilerledi. Talha'nın arkasından durakladığını hissetmişti. Ama o aldırmadı. Önündeki askılardan siyah bir ferace aldı. Ardından raflardan ona uygun sütlü kahve bir şal aldı. Ardından ikisi de giyinip evden çıktılar. Talha'nın kafası oldukça dalgın gözüküyordu. Hastanenin boşa yakın otoparkına gelişigüzel arabayı park edip binaya girdiler. Hazel onun duygularını yaşayabilmesi için sıkboğaz etmek istemiyordu. Varlığını bilmesi onun için yeterliydi. Hep bir adım arkasındaydı. Düşmeden tutabilirdi.