BAŞIMIZA GELENLER (TAMAMLANDI) 🖤

|10|

"Evlenmeliyiz!"

Hazel'in çayı boğazına kaçtı. Birkaç öksürükten ve derin nefes almaya çalışmasından sonra yaşaran gözlerini sildi. Talha telaşla su istedi. Gelen sudan da birkaç yudum aldıktan sonra gözlerini karşısındaki adama dikti.

"İyi misin?" Talha'nın kendisine yönelttiği soruyu es geçti.

"Şaka dimi bu nerede kameralar?" dedi. Yüzü algıladığı şeyin saçmalığıyla gerilmişti. Talha gibi ciddi bir adamın böyle saçma bir şaka yapmayacağını biliyor ama içindeki küçücük umut kırıntısı buna müsaade etmiyordu.

Talha cevap vermeden Hazel'in durumu anlamasını bekledi. Ciddiyetini koruyordu.

"Talha ne olduğunu anlatacak mısın?" dedi bir açıklama bekleyerek yüksek çıkan sesini fark edince sonlara doğru alçalttı.

Talha cebinde getirdiği kahverengi zarfı çıkartıp kıza uzattı. Hazel bir hışımla elinden çekip bu saçmalığın sebebini öğrenmek adına hızla zarfın içindekileri kavrayıp dışarı çıkartı. Zarfın içinden on on beş tane fotoğraf çıkmıştı. Başka bir şey var mı diye zarfı masanın üzerine salladı ama içinden bir şey düşmedi. Zarfı kenara koyarken eline aldığı fotoğraflara baktı. Hepsinde kendisi ve Talha vardı. Kaşlarını çattı. Okulun önünde saldırıya uğradığı zaman Talha'nın onu arkasına çekmesi, onun ağlaması, hastane, karakolun önü, otelin önü, onun arabasından inerken vs. Habersiz fotoğrafının çekilmesi zaten yeterince sinirlendirmişken neden evlenmek zorunda olmalarına bir anlam veremiyordu. Aklına gelen şeyler elini dudaklarına kapadı. Yoksa yoksa magazine mi düşmüşlerdi. Allah'ım bunu babasına nasıl açıklayacaktı. Akrabalarına diğer insanlara. Ama hiç böyle bir haber duymamıştı. Eğer böyle bir haber olsaydı magazin programlarını asla es geçmeyen üst kat komşuları Songül teyze çoktan ona hesap sorardı. Aklındaki saçma olasılıkları bırakıp Talha'ya döndü.

"Bu fotoğraflar ne demek oluyor?" dedi. Acaba Talha'yı başından beri yanlış mı tanımıştı. Sapık mıydı yoksa? Gerçi sapık olsa niye buraya getirip kendisine göstersin ki?

Talha kızın ruh halini adım adım izliyordu. Sinirlenmiş, endişelenmiş korkmuş şimdi ise soru işaretleriyle dolu ona bakıyordu. Başka zaman olsa mimiklerine gülebilirdi.

"Açelya'yı kaçıran adamı hatırlıyorsun değil mi? Sen görmedin ama Açelya'yı kaçıracak kadar adi bir adam." Başıyla onaylayıp devam etmesini bekledi. "Aslında o adamın amacı Açelya'yı kaçırmak değildi. Bize göz dağı vermekti. Ben ve Kenan'a. Bir ihale için. Biz Ceyhun'u yakalayınca planı güme gitti. Gittikleri yere baskın yaptık. Adamın adı Cafer. Bir kardeşi var Deniz. Çatışma çıkınca ağır yaralandı. Ölmemiş ama komadaymış. İş artık ihaleden göz dağı vermekten çıktı. İntikama dönüştü. Benden intikam almak istiyor. Sevdiklerime zarar vererek. Bu fotoğrafları da o yolladı. Seni korumak zorundayım. Başına benim yüzümden bir şey gelmesine izin veremem."

Hazel beyni durmuş şekilde adamın anlattıklarını sindirmeye çalışıyordu. İntikam? Sevdiklerim? Korumak? Elleriyle gözlerini kapattı. Başına bir ağrı saplanmıştı. Duyduklarını idrak etmesi gerekiyordu. Tam o anda aklındaki tüm soruları geride bırakan bir soru belirdi. Talha katil miydi?

"Adamı sen mi vurdun?" O kadar sorması gereken soru arasında en çok bunu merak etmesi onu yordu.

"Hayır." Derin bir nefes aldı Hazel. Şimdi her şey daha çözülebilir duruyordu.

Birkaç dakika kendine müsaade ettikten sonra diğer sorusunu gönderdi.

"Neden ben, bizim aramızda bir şey yok ki?"

"Bunu o bilmiyor. Benim için önemli biri olduğunu sanıyor." Söyledikleri neden daha çok yakmıştı ki canını değil miydi önemli biri?

"Yine de evlilik için bir sebep değil bu Talha. Ben anlamıyorum." Dedi ayağa kalkarak. Oturmak ona işkence gibi gelmişti. Kafedekilerin bakışlarını görmüyor görse bile umursayacak halde değildi. Bir yandan mırıldanırken, bir yandan durum kritiği yapıyordu. Talha bu halini daha önce görmüştü. Kaçırdıkları gün. Kıvrılan dudağıyla kızı izlemeye başladı. Onun kendi kendisine çözüm üretmesini bekledi. Gerçi kendisi iki gün boyunca her yolu denemiş ama başka bir yol bulamamıştı. Aklına gelen düşüncelerle dolanmayı kesip Talha'nın yanında durdu.