BAŞIMIZA GELENLER (TAMAMLANDI) 🖤

|12|

Yüzünüzde tebessüm olabilmek duasıyla, keyifli okumalar.

||||

"Evet Hazel seni dinliyorum."

Hazel Talha'nın sesiyle daldığı düşüncelerden çıktı. Bugün buluşmak için karar verdikten sonra gün içinde buluşacakları bir kafenin adını yazmıştı. Okulda bir Talha Hancıoğlu olayını daha kaldıramayacaktı. Bahçelievler'de yeni nesil kafelerin arasında sıkışıp kalmış eski bir kafedeydiler. Üniversitenin üçüncü senesi aşırı kalabalık mekanlardan, kendini kaybetmiş üniversitelilerden kaçarken arkadaşlarıyla keşfetmişti bu mekânı. Kendi halinde düzgün denecek bir kitlesi vardı. Kimse kimseyi rahatsız etmezdi. Bangır bangır bağıran müziklerden ziyade kısık tonda çalan ruhu dinlendiren enstrümanların sesi yankılanıyordu.

Yarım saattir olduğu gibi Talha'nın sıkılmış haline bir bakış attı. Boğazındaki kuruluğun geçmesi için ikinci defa söyledikleri çayından bir yudum aldı. Gergindi. Nasıl başlayacağını bilmiyordu. Cümlelerinin yanlış anlaşılmasından korkuyordu. Boğazını temizleyip Talha'nın bu kafeye uymayan takım elbiseli görüntüsüne baktı. Muhtemelen işten direk olarak gelmişti. Daha çok lüks bir mekanda iş yemeğine gidecekmiş gibi duruyordu. Adam pahalı takım elbisesi, pahalı parlak rugan ayakkabıları, deri kordonlu siyah bir saati, kuaförden çıkmışçasına biçimli saçlarıyla, gerçekten kuaföre gidiyor mu acaba? , ben buraya ait değilim diyordu. Hayatları bile bu kadar farklıyken bu evlilik nasıl olacaktı? Sıkıntıyla nefes verdi. Artık bu düşüncelerin arasında tek başına boğulmayacaktı.

"Hala evliliğin tek çözüm olduğunu mu düşünüyorsun?"

Talha geldiklerinden beri beklediği sesi duymanın rahatlığıyla sandalyesine yaslandı. Yarım saattir kızın konuşmasını bekliyordu. Hazel her seferinde cümleye girecekmiş gibi ağzına açmış daha sonra geri kapatmıştı. Düşünceleri öyle hızlı değişiyordu ki yüzündeki ifadeleri yakalamaya çalışmaktan yorulmuştu.

"Evet"

"Tamam o zaman evlenelim." Dedi Hazel uzun bir konuşma yapacağı için çayından bir yudum daha aldı. Talha'nın dudağının kenarı hafifçe kıvrıldı. Neden omuzlarındaki yük kalkmış gibi hissetti bilmiyordu. Belki de ilk yaptığı evlilik teklifinin reddedilmesinden korkmuştu? Zaten evlilik teklifi bir kere yapılmıyor mu? diyen iç sesini susturup Hazel'e odaklandı.

"Ama konuşmamız gereken şeyler var. Yani mesela anlaşma gibi demiştin?" dedi soru sorar bir edayla. Adamın düşüncelerini merak ediyordu.

Talha başıyla onayladı. Evlilik onun için oyun olamazdı. O böyle yetişmemişti. Zorunluluk veya değil. O bir yola söz verip adım attıysa bundan geri dönmezdi. Ama karşısındaki kişiyi zorla yanında da tutamazdı. Bu yüzden her şeyi onun istediği gibi yapmayı düşünüyordu. Sonuçta onların hatası yüzünden kendisiyle evlenmek zorunda kalıyordu. Yine de kendi düşüncelerini söylemeden geçmeyecekti. Oturduğu sandalye de dikleşti. Hazel'in gözlerinin içine baktı. Sözlerinin net olarak anlaşılmasını istiyordu.

"Bu evliliği zorunluluktan yaptığımızı farkındayım. Şartlar ne olursa olsun, hangi koşulda bir araya gelirsek gelelim evlilik, evliliktir. Her şeyden önce Allah katında söz vereceğiz. O yüzden benim için bu gerçek bir evlilik olacak. Sorumluluklarımın farkındayım ve bunları elimden geldiğince yerine getireceğim. Sen isteyene kadar sana dokunmam. Gün sonunda tüm bunlar bittiğinde boşanmak istersen önünde durmam lakin bu evlilik olduğu sürece herkes bizim birbirimizi severek evlendiğimizi düşünecek sen ve ben dışında, senin için gerçek veya değil evli bir kadın olacaksın ve buna göre hareket edeceksin." Dedi. Sonlara doğru sesi sertleşmişti. Gözleri öfkeli bir hal almıştı. Adamın konuşmasıyla rahatlayan bedeni son sözleriyle bir keman teli gibi gerildi. Talha'nın gözlerinden çıkan kıvılcımlar onu korkutmalı mıydı? Ya da o bu kadar dikkat ederken, her şeyden önce Allah rızası için onun emirlerine uymaya çalışırken karşısına geçip bu sözleri söylediği için kızmalı mıydı? Ya da Talha'da onunla aynı şeyleri düşündüğü için sevinmeli miydi? Bu gerçek bir evlilik olacaktı. Her şeyiyle.