Epiphany

Chapter 10

Chapter 10

"Are we really not going to release her? She's a princess. It will cause a diplomatic problem."

"Dan is right! Worse, we may get fuckin beheaded!"

"It won't be a problem if no one will know. So you have to make sure to kill her guard. He's the only witness anyway."

"Her skin is so smooth. Can I taste her first?"

Nagising ako na sobrang masakit and ulo ko. Ang labo ng paningin ko kaya pumikit uli ako. Nang muli kong idinilat ang mga mata ko, nagulat ako dahil pinapaliputan ako ng mga lalake. 

Napaupo ako at doon ko nalamang nakagapos ang kamay at paa ko. Nalala ko ang nangyari bago ako mawalan ng malay. Nakagapos sila Aling Sheryl at mga lalakeng kasabwat nang isakay sa barko. Aalis na ako non para magtungo sa sakayan ng tren na dadaan sa Liyubez nang biglang may mabigat na bagay ang tumama sa ulo ko. Narinig ko pa ang sigaw ng Zane bag ako bumagsak. At bago pumiki ang mga mata ko, nakita kong tumakbo siya palapit sa akin pero mabilis siyang nahuli ng mga lalake.

"This is what you get for acting valiantly when you are not even strong enough," sabi ng lalake at nagtawanan sila.

"Where is Zane? What did you do to him!" sigaw ko sakanila pero tinawanan lang nila ako.

"You should be proud of yourself because you managed to let five of your people escape. But unfortunately, we still have some of your subordinates."

Itinuro niya ang mga poste. Basta poste ay may nakagapos na tao. Mga walang saplot. Limang lalake at limang babae. Umiiyak sila at nanghihingi ng saklolo. Sa gilid ay may dalawang lalake ang nakatayo sa tabi ng lamesa kung saan may scalpel, axe, at iba pang klase ng panghiwa.

Nagsimula na akong maging hysterical.

"What do you want to release them? Do you want tons of gold? I can give them to you! What else? Tell me!" my voice broke. Ramdam ko ang panginginig ng katawan ko.

"Shh princess, don't cry" Hinaplos ng isa ang pingi ko at pinunasan ang luha ko. "We only want you... but that's for later. We have work to finish first." Ngumisi siya at binigyang senyales ang dalawang lalakeng nakatayo sa gilid.

"NOOO!" I shouted on top of the lungs.

Sinimulan hiwain ng lalake dibdib ng lalake gamit ang scalpel. Sumirit ang dugo. Umalingawngaw ang tili at iyak ng mga biktima. Napapikit ako ng mariin sa nasaksihan at patuloy sa pag-iyak.

"How dare you do this to my people," I whimper. I'm sobbing and my tears keep falling but the hatred in my voice is too obvious.

"Which is more expensive? A kilo of gold or the human heart?" nang-aasar na tanong niya sa akin. 

Ngumisi ako. "Aside from your cheap face, everything else is expensive."