Epiphany

Chapter 36

Chapter 36

"Well done, Princess Callista." Ang mga salitang bumugad sa akin ng magising ako.

Napabalikwas ako ng upo. Agad kong naalala ang digmaan.

"You won the war against Biyud." Nakatalikod si Donovan at nakaharap sa bintana. Nang humarap siya sa akin, nginitian niya ako. "I'm so proud of you."

"How can you be proud of me when I left the battlefield?"

"You didn't leave your subordinates, I got you out from there because you needed to be safe. It was your plan where to attack, and the right time for the backup armors to fight. Everything was your plan. And it worked smoothly."

"But it wasn't in my plan for you to show up and be on our side instead of Biyud."

Nilapitan niya ako. Sandali niyang tiningnan ang sugat ko sa braso bago muling nagsalita. "I don't mind treating my subordinates as opponent. I will always be your ally even if we're from different empires."

Walang salitang lumabas sa bibig ko. Gusto kong magpasalamat sa pagtulong niya sa akin, pero bakit ayaw makisama ng bibig ko? At bakit tila may nararamdaman akong hindi tama.

Halos sabay kaming napalingon nang bumukas ang pinto. Niluwa nito ang mahal na hari at reyna.

Donovan and I both bowed our heads before them.

Agad akong nilapitan ng aking ina at niyakap ng mahigpit.

"Salamat at umuwi kang ligtas, anak ko." Niyakap ko siya pabalik at marahang tinapik ang likod niya dahil nagsisimula na siyang umiyak.

"Maraming salamat sa tulong mo, Prinsipe Donovan. Hindi namin alam kung paano makakabawi," sabi ng hari sa kanya.

"Bakit po?" tanong ko.

"Nagpadala ng hukbo si Prinsipe Donovan para tumulong sa digmaan," sagot sa akin ng hari. Bumaling siyang muli kay Donovan. "Hindi ka ba mapapahamak sa ginawa mong pagkampi sa amin imbes na sa bansang sinasakupan ninyo?"

Donovan shook his head, not really bothered. "Kahit saang sulok tingnan, sila po ang may mali at sila pa talaga ang may ganang makipagdigmaan. Miski ang aking ama at ina ay hindi sang-ayon sa ginawa nila. May basbas po ng emperror ang ginawa ko."

At some point, nakaramdam ako ng guilt sa sarili ko. Hindi ko ba talaga kayang pamunuan ang kaharian namin at kailangan ko pa palagi ng tulong ng iba? Kung hindi dumating si Donovan, ano kayang nangyayari sa bansa namin ngayon? Baka nasakop na kami ng Biyud.

Baka nga tama sila. I am not enough to rule and protect our country.

"Hindi ko yata nakikita ang personal guard mo?" tanong ni Donovan ng kaming dalawa nalang uli ang naiwan sa silid ko.