Kendisinden oldukça genç bir kıza saplantı derecesinde yoğun duygular besleyen ve bu duygularla savaşmak zorunda kalan bir adamı anlatıyorum.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tam tamına 18 dakika. 18 koca dakikadır Cherry o çocuklaydı. Geri dönmemişti. Tom sabırsızca bekliyordu. Beyninde türlü türlü senaryolar dolanıyordu. Sadece arkadaşı olmasını diliyordu içinden. Ama ya değilse? Tom daha fazla bekleyemezdi. Ayağa kalktı. Hızla içeri girdi. Gömleğini çıkardı. Üstüne siyah bir tişort geçirdi. Altına da siyah bir pantolon giydi üstüne spor bir ceket aldı ve kafasına şapka taktı. Burada öylece bekleyemiyordu. Sokak sokak gezecek ve onları arayacaktı. Tam kapının koluna uzanmıştı ki sokaktan gülüşmeler geldiğini duydu. Kendini balkona attı. Dönmüştü... dönmüştü ama yanında yine çocuk vardı. Tomun yüzü kıpkırmızı oldu. Yumruklarını sıkmaya başladı gülüşerek binaya girdiler. Bu kadar komik olan neydi? Hızla kapıya koştu. Delikten bakmaya başladı. Konuşma sesleri uğultu olarak geliyordu ama görüş alanına girmemişlerdi. Bir kaç saniye sonra onları gördü. Hala gülüşüyorlardı. Sinir kat sayısı iyice artmaya başladı. Genç kız anahtarı ile kapıyı açtı ve Bettyle içeri girdi. Tom nefesini tutup bekledi içinden çocuğun gitmesi için dua ediyordu. Ama bu olmadı. Çocuk içeri girdi. ONU İÇERİ ALIYORDU. Kapı kapandığında Tom hareket edemiyordu. Elleri titremeye başladı. Yüzü sanki alev almıştı. Dişlerini sıktı. Düşünmek zorundaydı. Şimdi ne yapacaktı?
🍒
Ewan montunu çıkardı ve koltuğun kenarına bıraktı. Cherry Bettynin patilerini siliyordu.
"Eviniz hoşmuş."
"Teşekkürler Ewan" İşi bittiğinde köpeği bırakıp dolabın önüne adımladı.
"Cherry sen mi geldin?" Abbey salona girdi. Karşısında tanımadığı çocuğu görünce kaşlarını kaldırdı.
"Sen de kimsin?"
Cherry hemen yanlarına geldi. "Abbey bu Ewan okuldan arkadaşım." "Bir keresinde barda karşılaştınız."
Abbey gözlerini kısıp çocuğu süzdü. Ewan... şimdi hatırlamıştı.
Ewan atılıp elini Abbeye uzattı. "Merhaba seni yeniden görmek güzel."
Abbey genç çocuğun elini sıkıp gülümsedi.
"Ders çalışacağız umarım sorun olmaz." Cherry çekinerek sordu. Abbeye haber vermediği için kendini kötü hissetmişti.
Abbey elini havada salladı. "Olmaz tabi tatlım siz çalışın ben odamdayım."
Tam gidecekken kapı zili ile kapıya yöneldi.
Ewan ve Cherry laptobu açmış çoktan çalışmaya başlamışlardı.
Abbey kapıyı açtı. Karşısında pizzacı vardı. "Siparişizi getirdim." Pizzacı konuştuğunda Abbey kafasını içeri uzattı. "Cherry pizza geldi."
Cherryde kapıya geldi. "Biz pizza söylemedik bir yanlışlık olmalı."
🍒
Tom gergince kapı deliğinden bakıyordu. Abbey kapıyı açınca biraz rahatladı. Bu iyi haberdi yalnız değillerdi. Ardından Cherryde kapıya çıkınca Tom biraz daha bekledi. Cherry inatla pizzacıya sipariş vermediklerini anlatmaya çalışıyordu pizzacı ise bu adrese verildiğini söylüyordu. Tom o anda kapıyı açtı.
