Rockyabye~ Chanin\Jeongchan

20

"Söyle bakayım, Han..." Yuqi kendisiyle ilgilenen Jisung'un dudak hareketlerini taklit etmeye çalıştı.

"Jisung, bebeğin ilk kelimesinin Han olmasına izin vermeyeceğimizi biliyorsun değil mi?" Jisung Chan'a dil uzattı.

"Söylemesi kolay, neden olmasın? Yuqi bak, Han. Çok basit, Han." Yuqi dudaklarını büzüp saçma bir şeyler söyledi ve Jisung'un yanaklarını sıkmaya başladı.

"Bu kızın Jisung'un yanaklarına fetişi var."

"Benim de var." Minho dudaklarını nazikçe Jisung'un alnına bastırdı, Chan son kez bebeğinin mutlu olduğundan emin olup Jeongin'in yanına ulaşmıştı.

Arkadan beline sıkıca kollarını doladı.

"Ne yapıyorsun?"

"Sana sarılıyorum, sorun mu bu bayım?" Jeongin onu kendisinden zoraki uzaklaştırmaya çalıştı.

"Bak elimde kesici bir şeyler var saplarım sana." Chan onun bir şeyi açmak için bıçakla uğraştığını görüp korkarak geri çekildi.

Yapardı.

Jeongin net yapmak isterse yapardı.

Göt korkusuyla ondan uzaklaşıp bu sefer de Seungmin'in yanında oturan Changbin'e yaklaştı.

"Hyung, sadece meraktan soruyorum... Sen sıkıldın mı?" Chan omuz silkerek Changbin'e sarıldı.

"Bu Chan hyungun sıkıldığında yaptığı bir şey değil, başka bir olay var." Changbin başını kaldırıp ona baktı. "Derdin ne lan senin pezevenk?"

"Ayıp ediyorsun." Changbin tamamen ona dönüp Chan'ın kulağına yaklaştı.

"Neyi takmışsın kafana?" Chan duyduğu soruyla iç çekti.

"Hangi birisini dinlemek istersin?"

"Hepsini, söyle ki rahatla."

"Brick'in Seungmin'e yaptığı şeylerin cezasını çekmemiş olması, kızımın hasta olması, Jeongin'e nasıl çıkma teklifi edeceğimin endişesi, ilaçlarımın dozunu arttırmam falan-" Changbin geri çekilip şaşkınca ona baktı.

"Sen ilaçlarının dozunu mu arttırdın lan puşt?!" Changbin'in yükselen sesiyle tüm bakışlar onları buldu.

"Hyung, ilaçlarının dozunu mu arttırdın?" Minho'nun sorduğu soruyla Chan kaçamayacağını anlayıp derin bir nefes verdi.

"Bir süredir uyuyamıyordum, sürekli stresliydim ve..." tişörtünü hafifçe sıyırıp oradaki izleri gösterdi. "Kendime zarar vermekten ileriye de geçebileceğimi fark ettim, kızıma veya size bir şey yapmaktan korktum." Jeongin yavaşça ona yaklaştı.

"Bu yüzden mi Yuqi uyandığında uyanmıyordun?" Chan yavaşça başını salladı.

"İlaç aldığım için duymuyordum." Jeongin iç çekti.

"Sanırım ciddi anlamda seni de diğer hastalarım gibi sıkmam lazım, sadece Yuqi ile olan ilişkine değil kendinle olan iletişimine de yönelmek iyi olabilir." Minho bakışlarını kaçırdı.

"İşe yaramazsa her şeyin düzene girene kadar hastanede kalman gerekebilir."

"Hastane mi?" Chan'ın korku dolu sesiyle Changbin onun beline sarılıp yanağını karnına yasladı.

"O kadar endişelen-"

"Biraz hava alsam iyi olacak." Chan hızlı adımlarla odadan çıktığında hepsi arkasından baktı bir süre.

"Peşinden gitmeyin, bırakın yalnız kalsın." Jeongin az önce kalktığı yere geri oturdu.

"Ama-"