Rockyabye~ Chanin\Jeongchan

24

Kucağındaki kızı yatağına bıraktıktan sonra Hyunjin'in bakışları Chan'ı buldu.

Şarkı sözlerine o kadar dalmıştı ki Hyunjin'in gelip Yuqi'yi yatırdığını fark etmemişti.

Hyunjin de bu yüzden yalakalık yapmak adına Chan'a arkadan sarıldı.

"Amına... Hyunjin!" Hyunjin kıkırdayarak onun yazdığı sözlere baktı.

"Neden korktun? Maşallah omuzlar geniş, şurdan bir parça koparıp bana taksak tam olur biliyor musun?" Chan ofladı.

"Jeongin sandım, sözleri görsün istemiyorum."

"Lan şerefsiz, sen başkasına şarkı mı yazıyorsun?"

"Ne alaka Hyunjin? Yakında Jeongin ile bir şarkı seslendireceğiz ama tüm sözleri görmesini istemiyorum."

"Görsün ya ne güzel olurdu."

"Aksiyonuna sokayım." Hyunjin geri çekilip onun yanına oturdu ve kendisi de önüne bir kağıt çekip kalem aldı.

"Red Lights nasıl oldu? Hiç dinlemedim o şarkıyı."

"Azarsın diye dinletmedim."

"Kendi sesimle mi?" Chan sonunda başını çevirerek ona baktı.

"Sen fazla sapıksın, evet kendi sesinle. Bu arada Yuqi nerede?"

"Uyudu o, en son kucağımda benimle sallanıyordu."

"Seungmin'in yanında mıydınız?"

"Evet, sen de git bir kontrol et şunu. Yukarıda esir hayatı yaşıyor resmen." Chan başını geriye atıp biraz sırtını esnetti ve ayağa kalktı.

"Gidip bakayım, evde yiyecek ne var?"

"Yuqi'nin mamaları dışında mı? Çok bir şey yok." Hyunjin kağıtta bir şeyler karalamaya dönerken Chan da bebeğini kontrol edip odanın kapısına yöneldi.

"Yarın markete uğrasam iyi olacak."

"Ya ben de! Yuqi bebeğimle abur cubur alırız." Chan göz devirdi.

"Çocuk henüz yedinci ayında Hyunjin, abur cubur yiyemez."

"Çok bile olmuş, yer merak etme." Chan oflasa da sonraki gün bir şekilde sıyrılabilecekleri düşüncesiyle odadan çıktı.

Mutfağa uğrayıp Seungmin için yosun çorbası hazırladıktan sonra elinde tepsiyle odasına çıktı, Changbin çalıştığı için Seungmin odada tekti.

Açılan kapıyla Seungmin başını çevirip ona baktı, halsizliği Chan'ın gözünden kaçmamıştı.

"Minnie, açsındır diye sana çorba yaptım. En sevdiğinden."

"Onu nerden öğrendin hyung?" Seungmin zoraki doğrulup oturdu ve kendisine uzatılan tepsiyi kucağına çekti.

"Changbin söylemişti, senin her detayını inceleyen ben değilim o." Seungmin utanarak başını eğdi ve çorbayı yemeye başladı, Chan da bir sandalye çekip onun yanına oturmuştu. "Neden halsizsin? Hasta mısın?"

"Yok, uyuyamıyorum bir süredir."

"Kabus mu görüyorsun?" Seungmin başını salladı.

"Bir yerde uyanıyorum, sırtım çivili bir duvara değiyor ve ben bileklerimden o duvara sabitlendiğim için kaçamıyorum. Birkaç kişi gelip bana zorla sahip oluyor, vücudumda izlerini bırakıp gidiyorlar. Sonra işkence gördüğümü ama ses çıkarmadığımı hatırlıyorum, sonuçta bunu yapanlar arkadaşlarını öldürdüğüm o çocuklar." Chan elini uzatıp yavaş bir hareketle saçlarına yerleştirdi ve nazikçe okşadı.