Punto De Bista Iti Maysa A Mangsupsuporta(A Supporter's Point Of View)

POV 88 - SANDRO WAS ELECTED AS THE NEW SENIOR DEPUTY MAJORITY LEADER

Nanonood ka ng balita at napanood mong naihalal na si Sandro bilang bagong senior deputy majority leader. Agad mo siyang tinext para i- congratulate.

Nagpahinga ka na. Alas diyes ng gabi nang bigla kang maalimpungatan. Nagtext uli si Sandro sayo.

Pagkabasa mo ng reply niya, agad kang pumanhik sa kwarto ng mga magulang mo para magpaalam.

Kumatok ka muna bago ka magsalita.

"Dad, mom, can I come in? Magpapaalam lang po sana ako."  Sabi mo. "Sige lang anak. Pumasok ka na. Ano bang ipagpapaalam mo?" Tanong ng daddy mo. Agad ka namang umupo sa kama para kausapin sila para magpaalam. "Ah, mom, dad. Pasensiya na po kung biglaan. Nakalimutan ko pong sabihin sa inyo kanina. Ah, aalis po kami ni Sandro mamayang 11:11. Susunduin niya po ako pupunta kami sa Da Gianni." Paalam mo sa kanila. "Ah, ganoon ba? E sige anak. May tiwala naman kami sa inyong dalawa. Mag- iingat kayo anak ha. Anong oras ka raw ba niya susunduin?" Tanong ng mommy mo. Bago ka pa sumagot may bumusinang sasakyan sa harap ng bahay niyo. Agad kang sumilip sa bintana. Nakita mo ang sasakyan ni Sandro na Mercedes Benz. "Ah ma, dad, nandiyan na po siya sa labas." Saad mo. Agad ka nilang pinayagang makaalis. "Oh, sige na anak. Hindi magandang pinaghihintay ang anak ng presidente. Mag- iingat kayo." Sabi ng daddy mo. Agad ka namang bumaba.

"Ang aga mo naman yata." Sabi mo. "I'm just on time look at the time." Sabi niya. Napatingin ka sa oras sa phone mo. "Ah, 10:15. Okay. Let's go." Sabi mo. Nakarating kayo sa resto ng 10: 30 pm. "See, tama lang ang pagdating ko. Napaaga pa nga e. Makakapag- wish ka pa mamaya kasi wala pang 11:11. Sinadya ko talagang agahan ang pagsundo kasi alam kong may curfew kayo ng 12." Sabi niya. "Ah, mahusay, mahusay. Magaling." Saad mo. "Ayaw mo nun? Mas marami pa tayong mapagkukuwentuhan." Sabi niya sayo. "You have a point. Anyway, kumusta ka naman sa work mo as the new senior deputy majority leader?" Pangungumusta mo sa kanya. "Okay lang naman. Kaya lang  I need to see you after work." Aniya.  "Why?" You asked him. "I need to get enough rest." Saad niya. "I don't get it. I don't understand. You need to see me after work for you to get enough rest?" Naguguluhan mong tanong sa kanya. "Yeah." Saad niya. "Why me?" Tanong mo uli sa kanya. "Because you are my "pahinga." That is why I need to see you everyday or kung hindi kaya, kahit call or text na lang mahal." Aniya.  "Ay naku, tigil tigilan mo nga ako." Sabi mo. Sumagot siya. "Tigilan kitang ano mahalin? Pasensiya ka na. Hindi ko kaya e." Tanong niya. "Wow, sana all." Saad mo. "Sana all, sana all ka pa jan. Nasa iyo na nga yung lalaking pinapantasya ng lahat. Maski taken." Sabi niya sayo.  Nagpatuloy ang pag- uusap niyo hanggang 11:01 ng gabi. "9 more minutes love. Makakapagwish na tayo." Saad mo. Pagsapit ng 11:06, lumabas kayo sa restaurant. Sinabi niyo sa waiter na na babalik kayo. Sabay niyong pinagmasdan ang langit. 
Magkahawak ang inyong mga kamay hanggang 11:11. Sabay niyong ipinikit ang inyong mga mata at sabay rin kayong humiling sa mga bitwin.

You posted it on Twitter.

He immediately quoted your tweet.

"Tara na balik na tayo." Aya niya sayo. "Yeah. Bayaran na natin yung bill. Tapos uwi na tayo after." Sabi mo.

Naalala niyong may curfew. And so nagmadali kayong bumalik at nagbayad ng bill sa loob ng resto. And you immediately went home after.

Nagpasalamat naman ang mga magulang mo kay Sandro dahil pinanatili ka niyang ligtas.

"Iho, salamat, ha. Salamat at ligtas kayong nakauwi. Akala ko lalabagin niyo na yung curfew." Sabi ng mommy mo. "Ay tita, malabo pong malabag namin kasi maaga ko po siyang sinundo rito kanina." Sabi ni Sandro. "Oo nga naman, mahal. Tsaka alam mo kaninang alas diyes nagpaalam yang anak mo ang paalam niyang alis nila, 11:11, di ba? Dapat nga ngayon pa lang sila aalis kaya lang yung paalam ng anak mong alis niya, siyang dating nila galing sa labas."  Sabi ng daddy mo. Agad namang sumang- ayon ang mommy mo. "Oo nga 'no? Anyway iho mag- iingat ka sa pagmamaneho pauwi, ha? Salamat sa paghatid kay Alexandria." Sabi ng mommy mo. "Sige po tita, tito, salamat po. Sa susunod po ulit. Faith, I have to go." Paalam ni Sandro. "Ingat mahal!" Sabi mo. "I will!" Pahabol niyang sagot. "O anak magpahinga ka na uli." Sabi ng mommy mo. "Yes po mauuna na po ako sa taas. Salamat po sa pagpayag na lumabas ako ngayon kahit biglaan." Sabi mo sa mga magulang mo. Yes they are strict, they have curfew rules that you need to follow but what's nice about them is that they are still allowing you to have a life. They don't control you. They are just making sure that you are safe.

Kinabukasan, kinausap ka nila tungkol sa mga naganap sa restaurant.

"Kumusta naman ang date nyo kagabi anak? May proposal na na?" Tukso ng mommy mo. "Ma! Wala naman. Kumain lang kami tapos lumabas sandali para pagmasdan yung bitwin tsaka buwan. Tapos sabay rin kaming nag- wish."  Kwento mo. "O ano namang hiniling mo pagsapit ng 11:11?" Tanong ng daddy mo. "Dad kapag sinabi ko, hindi na yun matutupad. Sa akin na lang po muna yun. Malalaman niyo na lang kung ano yun kapag natupad na siya." Sagot mo. "Naniniwala ka roon? Na kapag sinabi mo yung wish mo, hindi na matutupad?" Tanong ng daddy mo. "Opo. Bakit po? Kayo po ba hindi kayo naniniwala sa mga ganoon?" Tanong mo. "Hindi naman sa hindi ako naniniwala. Hindi ko pa kasi nasusubukan e." Sabi ng daddy mo sayo. "Naku dad, subukan niyo." Sabi mo. "Naku anak baka hindi matupad yung wish ko." Saad niya.  "Dad, you'll never know unless you'll try it." Sabi mo. "Try po natin mamaya?" Aya mo sa mga magulang mo. "Umaga o gabi?" Tanong nila. "Umaga at gabi po pwede nating subukan. Wala naman pong mawawala." Sabi mo. Parehas silang pumayag. Sabay sabay kayong humiling bandang 11:11 ng umaga at gabi.