A Point of View of a supporter from afar.
P.S. This is all made out of the writer's imagination. This is not real. This is all in an alternative universe. These are some of my what if's.
A Ferdinand Alexander Araneta Marcos III Fanfiction.
HEXALOGY...
Being the youngest presidential child among the marcoses, you are the only one who's not familiar to the public. You are the "private" daughter who's not known to the public. You are enjoying your private life. One day, your ate Toni invited you to guest on her YouTube Channel for a YouTube vlog content.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Pagkatapos ng isang oras, nakarating na ang mag- asawang Soriano sa Malacañan.
"Mr. President. Thank you for inviting us." Sabi ni Direk Paul. "Hello po Mr. President. Salamat po sa pa- lunch." Sabi naman ni ate Toni mo. "You're welcome." Sabi ng daddy mo. Biglang nagtanong si ate Toni mo sa iyong ama.
"Ah, ninong President, nasaan po yung bunso niyong anak? Gusto ko po siyang ma- meet ulit." Sabi niya. Dalawang beses na kayong nagkita noon. Una ay sa panunumpa sa National Museum at ang pangalawang beses ay noong kauna- unahang Sona ng inyong ama sa Batasang Pambansa.
"Oh, nasa loob ng kanyang silid. Gumagawa nung kanyang mga school works." Sabi ng daddy mo. "Ah, pwede ko po ba siyang puntahan?" Tanong ni ate Toni sa daddy mo. "Sige. Sandali, may gagawin ba kayo?" Sabi ng daddy mo kay ate Toni mo. "Iinterviewhin ko po siya mamaya." Sabi ni ate Toni sa daddy mo. Agad namang sinamahan ng daddy mo ang kanyang inaanak sa kwarto mo.
"Cheska, anak?" Tawag niya sayo. "Yes paps?" Sagot mo. "Nandito ang ate Toni mo. Hinahanap ka niya." Sabi niya sayo. "Yes paps. May interview kami mamaya. Inimbitahan niya po ako sa vlog niya. Okay lang po ba? Baka po kasi okay lang sa akin tapos sa inyo naman po hindi." Sabi mo. "No, its okay with me. Anak good luck." Aniya.
Nag- umpisa kayong mag interview ni ate Toni mo.
"Kasama po natin ngayon ang pinakabatang anak ng ikalabing pitong pangulo ng republika ng Pilipinas, Francheska Louise Araneta Marcos!" Pagpapakilala ng ate Toni mo sayo. "Hello po! Nice to see you again ate." Sabi mo. "Nice to see you too. So ngayon ay mas kikilalanin pa natin ang bunso ng ating presidente. So Cheska, you were born on?" Paninula niya. "October 6, 2006 po." You answered. "How old are you now?" Tanong niya sayo. "I'm currently sixteen years old ate." Sabi mo. "Anong course?" Sabi niya. "BS Psychology po." Sabi mo. "Bakit Bachelor of Science in Psychology?" She asked. "I want to learn on how to deal with different people's behavior. Parang gusto kong maging guidance counselor ganoon po." Saad mo. "Ngayon ay magsesenior high school ka na di ba?" Sabi ni ate Toni sayo. Tumango ka bilang pagsang- ayon. "Good luck." Sabi niya sayo. "Thank you po." Sabi mo. "Pero alam mo, a lot of people wanted to know you more kasi hindi ka namin madalas makita sa spotlight. Bakit? Bakit ayaw mong nakikita ka sa harap ng camera?" She asked out of curiosity. "I'm such a private person ate. Yung lowkey na introvert. Kapag kasama ko yung mga kapatid ko, gusto ko namang lumabas kahit may camera basta kasama ko silang tatlo. Pero kapag ako lang mag- isa, hindi ako komportable. Tsaka nahihiya akong sumama sa mga party." Sabi mo sa kanya. "Ah, may mga nanliligaw ba sayo?" Tanong niya. Tumingin ka sa daddy mo. "Ah.... Haha. Actually ate may mga kaibigan akong lalaki. Pero natatakot silang manligaw kasi apat silang nakabakod sa akin. Hahaha. Kung makakapasa ka sa mga kuya ko, kailangan makapasa ka rin kay paps. At siyempre kay mommy. So kailangan mong makapasa sa president, sa first lady slash attorney, sa congressman at senior deputy majority leader, sa CEO, at sa software engineer. Kapag sinaktan mo ako, baka delikado na pati buhay mo. Hindi kita tinatakot. Nagsasabi lang ako ng totoo." Sabi mo. "Naku, ayan na. Delikado ka na. Anyway, sa mga kuya mo, kanino ka pinaka- close?" Tanong niya. "Pinaka- close... Well, kay kuya Sandro po. Kasi sa kanila pong lahat, siya yung pinakaprotective. Ayaw na ayaw niyang nakikita akong umiiyak. Although ayaw rin naman ng dalawang kapatid kong nakikita akong umiiyak pero mas grabe si kuya Alexander kasi magsumbong lang ako or magsabi sa kanyang binubully ako, maya maya after 30 minutes magugulat na lang ako may mga dumarating nang mga militar. Yung akala mo nasa peligro na yung buhay ko. Kaya alam mo ba ate minsan natatakot na rin akong magsumbong sa kanila kasi kahit sino sa kanila ang pagsabihan kong may umaaway sa akin, may darating na mga bantay. Minsan militar, minsan PSG, minsan isang grupo ng mga trainee ng ROTC. Jusko sumakit ang ulo ko noon 'te talagang akala ko nagbibiro lang sila nung sinabi nilang magpapadala sila ng mga bantay ko. Sabi ko nga sa kanila, 'bakit wala bang klase yung mga trainee ng ROTC?' tapos sabi nila ipinagpaalam daw sila sa mga professors nila para bantayan ako. Siyempre anak ng presidente yung pinapabantayan sa kanila. Hindi nila mahindian. Ewan ko ba bakit ganoon. At some point natatawa ako sa ginagawa nila. Pero a part of me is feeling grateful for them kasi alam kong hindi nila ako gugustuhing masaktan. Tsaka naiiyak ako noon pag- uwi kapag nagpadala sila ng mga bantay ko. Kakausapin ko yung mga kapatid ko. I'll ask them who among them sent those PSGs and all. Tapos minsan sasabihin nila si kuya buhangin—". Naputol ang sasabihin mo nang biglang magtanong si ate Toni sayo. "Who's buhangin?" She asked. "Oh, sorry ate. It's kuya Sandro." Sabi mo. "Why buhangin?" Curious niyang tanong. "Buhangin, sands. Kuya Simon called him sands." Sabi mo. "Ah, and then?" Tanong niya uli. "Minsan naman si kuya Si— Simon. Then sometimes si kuya Bunny. I mean Vincent." Sabi mo. "Ah lahat sila." Sabi niya. "Yes ate kaya feeling ko talaga mahihirapan yung mga manliligaw ko. Baka pag nanligaw siya, biglang i- bluff nina paps. Pahirapan pa bago makapanligaw." Sabi mo. "Talagang pahihirapan siya kasi tingnan mo naman presidente ang dad mo at take note nag training siya noon so baka ganoon din ang gawin niya sa manliligaw mo. Hindi magiging madali ang panliligaw sayo. Tatlo pa ang kuya mo bago makadaan sa daddy mo, sa mga kuya muna. Kung sa mga kuya ekis, hindi didiretso sa tatay." Sabi niya. "Yes ate. Hindi talaga. Hindi rin ako makakatakas kasi ayokong lumabag sa batas." Sabi mo. "You really are an obedient child." Aniya. "Are you the favorite grandchild of former first lady madam Imelda Marcos?" She asked you. "Nope ate." You answered. "Awwie. Then who's your mama Meldy's favorite?" Tanong niya sayo. "My kuya buhangin po." Sabi mo. "Hindi ka nagseselos?" Tanong niya uli. Umiling ka. "There is nothing to be jealous of ate because although kuya Sandro is the favorite grandchild, there are times whenever mama Meldy would visit us and she'll bring a lot of chocolates and candies for all of us. Knowing that paps and mom never allows us to eat candies and chocolates, she will spoil us and bring sacks of chocolates and candies. Tapos kapag nakaalis na si mama Meldy, pagsasabihan na naman ulit or papaalalahanan na naman kami about eating sweets." You answered while laughing. "Ah, so bawal pala. Ganoon nga siguro ang mga lolo at lola 'no? Iniispoil kayong mga apo." Sabi ni ate Toni. "Yes po, maybe." Sabi mo. "What is your ultimate dream in life?" She asked you. "To be successful." You answered. "For you, what is the real definition of success?" Tanong niya sayo. "The true definition of success for me is when you are not only longing to succeed alone. The true definition of success for me is when you are willing to share your achievements and success with others and when you don't feel any envy towards anyone." Sabi mo. "Last. What is happiness for you?" Sabi niya. "For me, happiness is having inner peace and having a peace of mind." Sabi mo.
Pagkatapos ng interview mo kasama ang ate Toni mo, nagpasalamat ka sa kanya. Binigyan ka niya ng regalo.
"Halla ate thank you. Hindi naman na kailangan ng mga regalong ganito, ate. Nag- abala ka pa. Nahiya tuloy ako." Sabi mo. "Ano ka ba, siyempre hindi pwedeng wala akong regalo sayo. Presidential Daughter ka dapat meron at meron akong regalo sayo bhie." Sabi niya. "Pero ate, nakakahiya kasi." Sabi mo. "Napakahumble mo talagang bata ka." Sabi niya sayo. Bigla kang napangiti. "Sabagay, ganyan din naman yung mga kapatid mo. O paano, mauuna na kami, ha? Marami pa kasi kaming gagawin e." Paalam niya sayo. "Ate ingat kayo." Sabi niya. Nagpaalam na rin sila sa daddy mo. "Thank you again, Mr. President." Sabi nila sa daddy mo. At agad silang umalis.
A/N: Listen to Dulo by Sarah Geronimo Guidicelli while reading this author's note. Thank you!
Binabati kita, Binibini/Ginoo! Narating mo na ang dulo ng ating kwento. Hindi pa rin ako makapaniwalang narating na natin ang dulo. Wag kang mag- alala. May lima pang natitirang bahagi ang ating kwento. Mayroon pa kayong mga bagong karakter na mamahalin at aabangan. Sana ay samahan niyo ako sa susunod na bahagi ng ating istorya. Sana ay huwag kang bumitaw. Hanggang sa muli! This has been Feliz06, temporarily signing off. Thank you for reading!
