A Point of View of a supporter from afar.
P.S. This is all made out of the writer's imagination. This is not real. This is all in an alternative universe. These are some of my what if's.
A Ferdinand Alexander Araneta Marcos III Fanfiction.
HEXALOGY...
Kasalukuyan kang nagbre- breakfast kasama ang kuya Sandro, Simon at Vincent mo. Ang daddy niyo ay nasa office. Napansin mong gumagalaw ang chandelier sa itaas.
"Kuya? Did you see that?" Tanong mo sa mga kapatid mo. "Alin?" Tanong naman ng kuya Simon mo. "Kuya duck, cover and hold. Now!" Saad mo. Agad kang pumunta sa ilalim ng mesa. "Oh my gosh this is the real one. Simon, Vincent, protect our ading. Now!" Sabi ng kuya Sandro mo. "Kuya don't message mom or paps. Patigilin muna natin yung lindol." Sabi ni kuya Simon mo. Makalipas ang limang minuto, tumigil ang lindol. Inilabas ka ng mga kapatid mo. Binuhat ka ng kuya Sandro mo. "Kuya kaya ko namang maglakad." Sabi mo sa kanya. But he refused to bring you down. Paglabas niyo sa kusina, dumiretso kayo sa itinuro ng daddy niyong evacuation area ng palasyo. You grabbed your phone and you received a message from your parents.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Pagdating ng daddy at mommy niyo, pinuntahan nila kayo sa evacuation area ng palasyo.
"Mga anak, are you okay?" Your mom asked you. You hugged her. You are traumatized. Lumapit sayo ang daddy niyo. Pati ang mga kuya mo ay lumapit na rin sayo. Nagkatinginan silang lima. Nakita nila ang takot sa iyong mga mata. You were traumatized. That was by far the strongest earthquake that you've encountered in your 19 years of existence.
"Na trauma si bunso. Simon get her some water." Utos ng daddy niyo sa kuya Simon mo. "Dad, mom, kuya Alexander, kuya Vinny please..." Sabi mo habang umiiyak. "Tumahan ka na anak. Nandito lang kami." Sabi ng daddy niyo. Dumating ang kuya Simon mo at inabot niya sayo ang tubig. Kinuha mo agad yon at ininom. Hinigpitan mo ang yakap mo sa daddy niyo. "You better be alert when it comes to this kind of situations. I am glad that this young lady is so strong kasi siya ang makapansin na gumagalaw na yung mga chandelier. Yun kasi yung palatandaan na lumilindol dito sa palasyo. But you should always look at your surroundings also. Be alert, okay? O bunso, come here." Sabi ng daddy niyo. "Are you okay now?" Tanong niya sayo. Kitang kita pa rin sa mga mata mo ang takot at pag- aalala. Umiling ka. "It will take days paps. Na-trauma po ako. Sobrang takot na takot po ako." Sabi mo. Agad siyang tumango. "I understand iha. Kukumustahin ko muna ang mama Meldy ninyo." Sabi ng daddy niyo. "Okay dad, ako na po munang bahala kay ading." Ani kuya Sandro mo. Agad kang yumakap sa kanya. "Kuya... I'm scared." Sabi mo sa kanya. Hinagod niya ang likod mo. "Don't be. I'm here, we are here for you. You should be proud of yourself because among the four of us, you are the one who was the most alert. Ikaw ang unang nakaramdam. Kung hindi mo pa sinabi, hindi pa namin malalaman." Saad niya. "Kuya let's be more alert this time. Let this be a lesson for the three of you." Sabi mo. Lumapit sayo ang kuya Sandro mo. "Yes bunso. From now on, lagi na kaming magiging alerto nina kuya Simon at kuya Vinny mo, okay?" Aniya. "Kuya alam mo, samahan mo na lang ako rito. Kukuha lang ako ng juice." Saad mo. Kumuha ka ng orange juice para sa inyo ng kuya sandro mo.
Inabot mo iyon sa kanya. "Oh kuya here's yours." Sabi mo. You had your trauma after experiencing that earthquake. And you don't know how long will it take before you can totally heal from this traumatic experience of yours.
A/N: I am from Isabela Province and I felt the earthquake early this morning at around 8:43 am. I was so shocked and I thought someone is shaking the table in our dining area. Nakakatrauma. Sobrang lakas. Halos kasing lakas ng 1990 earthquake na magnitude 7.9 yata noon yun. Keep safe sa ating lahat. I published it kasi feeling ko kailangan ko siyang ilabas. Para ma- release ko lang yung nararamdaman ko. Yung takot, yung kaba at yung trauma talaga. Grabe. Again keep safe.
