A Point of View of a supporter from afar.
P.S. This is all made out of the writer's imagination. This is not real. This is all in an alternative universe. These are some of my what if's.
A Ferdinand Alexander Araneta Marcos III Fanfiction.
HEXALOGY...
Ilang araw ka nang depressed dahil sa dami ng problema mo. Nasabi mo to kay Sandro nang minsan ka niyang tinext para kumustahin.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Makalipas ang tatlumpung minuto, dumating si Sandro sa tapat ng bahay niyo.
Sakto namang lumabas ka na nang marinig mo ang pagbusina ng kanyang sasakyan.
Lumabas siya para pagbuksan ka ng pinto.
"So shall we?" Sabi niya. "Vamos!" Sabi mo. Agad kayong bumiyahe at dinala ka niya sa lugar na nakakapagpakalma sayo.
"We're here! Welcome to your safe haven." Sabi niya sayo. "Paanong— paano mo nalaman na ito ang safe haven ko?" Tanong mo sa kanya. "I have connections." Sagot niya. "Thank you love! I love you." Sabi mo.
Umupo kayo malapit sa pampang. Sabay niyong pinagmasdan ang pagsikat ng araw.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
While watching the sunrise, you suddenly spoke. "Love?" You called Sandro. "Hmm?" He answered. "Aren't you busy today?" You asked him. "Nope. Appointments and meeting cancelled. One of my co- worker had an emergency." Sabi niya sayo. "Ah." Maiksi mong sagot. "Are you feeling better now?" He asked you. You faced him and said, "Yes. Especially now that I'm with the love of my life. Thank you for doing this for me. You really know me. You already know the things that I need before I tell it to you." Sabi mo. "Of course, my love. We're almost six years together. And inside that six wonderful years, I've been a keen observer. Nagtatanong tanong ako sa mga kapatid mo kung ano yung mga bagay na gusto mo at kung ano yung mga nakakapagpasaya at nakakapagpakalma sayo. Kaya ko nalaman na mahilig ka sa tulips at sa sunflower and also I found out that beaches are your safe haven especially the waves." He said. Bigla kang naiyak. "Thank you." You mouthed. You gave him a hug. He hugged you back. "Don't cry, my love, you know that I hate seeing you cry." Sabi niya. Pinunasan mo ang luha mo. "Mabilis ka nga palang maiyak. You really are soft hearted. But I know you are also a strong woman. Stop crying na, okay?" Sabi niya sabay ngiti at punas ng patulong luha mula sa iyong mga mata. Then he kissed you on your forehead.
