A Point of View of a supporter from afar.
P.S. This is all made out of the writer's imagination. This is not real. This is all in an alternative universe. These are some of my what if's.
A Ferdinand Alexander Araneta Marcos III Fanfiction.
HEXALOGY...
Ngayong araw, may naka- schedule na thanksgiving party sa probinsiya mo. Magpapasalamat ang buong UniTeam sa mga kababayan mong sumuporta sa kanila noong nakaraang eleksiyon. Pinakiusapan ka ni President na mag- host ng nasabing thanksgiving.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Adi, we need to go." Sabi mo kay Sandro. "Ha? Where are we going? Parang biglaan naman yata." Sabi niya. "Yes, adi. I'm sorry. Kahit ako nabigla rin noong sinabi to ni tito." Sabi mo. "Why, what happened? Okay lang ba sila? Anong nangyari? Nasaan sila?" Sunod sunod niyang tanong habang nagpapanic. "Ano ka ba naman, adi. Kumalma ka muna, okay? Hinga." Sabi mo. "Kalma? Paano ako kakalma kung ganyan ang itsura mo? Tell me, what is happening?" Tanong niya. "Nagkaproblema sa event host mamaya ng daddy mo. Ilang araw na raw silang namromroblema dahil wala raw gustong mag- host nung event. Si ate Toni, busy. Tapos hindi naman daw nila sinabi kaagad sa kanila. Kaya problemado sila in the last minute. Nagulat nga ako nang mabasa ko yung text ni tito kanina. They're asking me to host the thanksgiving event later. And I immediately agreed. So, we need to leave now." Sabi mo. And he immediately rented a private plane para sakyan niyo papuntang Isabela.
Nakaalis kayo kaagad. Pagdating niyo sa cultural center sa Ramon, inasikaso kayo ng mga marshall.
And you started to get nervous. Kinakabahan ka kasi baka hindi maging maayos yung flow ng program. Sa host pa lang palpak na kasi nga yung naassign mag- host, nawalang parang bula.
"Sana kasi nagsabi man lang ng tunay na dahilan kung bakit biglang nawala. Hindi yung ganito na wala man lang paliwanag. Last minute yung presidente pa ang gumawa ng paraan para matuloy to. Nakakahiya." Sabi mo sa mga kaibigan mong isa sa mga organizers ng event. "E hindi na namin siya ma- contact since—". Pinutol mo ang sasabihin niya. "What?! You haven't contacted him since when? Last week?" Sabi mo. Tumango siya bilang pagsang-ayon sa sinabi mo. "What the hell! Nakakahiya sa presidente." Sabi mo. "Adi? Are you okay?" Tanong ni Sandro. "Nah, kinausap ko yung kaibigan kong isa sa mga organizers. Tinanong ko yung tungkol sa emcee na bigla na lang nawala. Nakakahiya kay tito. Siya tuloy yung namroblema." Sabi mo. Kumuha siya ng tubig at inabot iyon sayo. "Here, drink some water. Para kahit paano kumalma ka muna. Masyado na yatang mainit ang ulo ng adi ko. Hindi pwede yon. Wait for me, I'll just buy some comfort food for you." Sabi niya. "The event is about to start in an hour, adi. You can't leave." You told him. "Trust me, adi mabilis lang to. 15 minutes. Or if you really won't allow me to leave, ipapadeliver ko na lang dito." Saad niya.
