မိုးရေတွေစိုရွှဲကာ ခေါက်ဆွဲဆိုင်ရောက်သွားသည့် ရိပေါ်ကို အားရီဝေက ဆူချင်သော်လည်း ငိုထားသည့် မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ခြင်းကြောင့် မဆူဖြစ်တော့။
"ရော့ တဘက်... သုတ်လိုက်ဦး ။ ညစာဘာစားပြီးပြီလဲ"
"ဟင့်အင်း"
မိုးရေတွေရွှဲကာ ကြွက်စုတ်လေးလိုဖြစ်နေသည့် ရိပေါ်က နှာခေါင်းထိပ်လေးခပ်ရဲရဲ မျက်လုံးလေးတွေ ခပ်ရဲရဲဖြစ်လို့နေ၏။
တနည်း အိမ်က အရိုက်ခံရလို့ ထွက်ပြေးလာသည့် ဂျစ်တစ်တစ် မူကြိုကျောင်းသားလေးနှင့်တူသည်။
"ငါ အသားပေါင်းခေါက်ဆွဲလုပ်ပေးမယ်... စားလိုက် ပြီးရင် ဆေးသောက်"
တဘက်ကို ခေါင်းပေါ်တင်ကာ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်၏။ ပြီးနောက်တော့ တဘက်အကွယ်က မျက်လုံးလေးဟာ ထပ်မံပြီး အရည်လဲ့လာတော့သည်။
ဝမ်းနည်းရင်း ဝမ်းနည်းလာသည့် ရိပေါ်မှာ ထွေးပွေ့မည့်သူမရှိ။ ဘာရယ်တော့ မသိပေမယ့် မာမားကို လွမ်းလာပါသည်။
ရှိုက်သံ တစ်စွန်းတစ်စကြားသည့်အခါ အခန်းရှေ့ကနေ၍ အားရီဝေက လှမ်းအော်သည်။
"မြန်မြန်လုပ်... အသားပေါင်းခေါက်ဆွဲဖိုးက လစာထဲက မဖြတ်ဘူး"
ရိပေါ်က စိုရွှဲနေသည့် ဆံပင်တွေကို သုတ်ရင်းနှင့် အဝတ်အစားလဲပြီးသည့်နောက်တော့ အားရီဝေချက်ထားပေးသည့် ခေါက်ဆွဲကို ဆိုင်ထဲက စားပွဲတစ်လူံးပေါ်မှာ ချကာ စားနေသည်။
မိုးချုပ်ခါနီးပြီမို့ ဆိုင်ပိတ်ချိန်လည်းရောက်နေပြီဖြစ်တာကြောင့် စားသုံးသူမရှိတော့။ ရိပေါ် ခေါက်ဆွဲကိုသာ ငုံ့ပြီး စားသည်။
"ကိုလာ သောက်ချင်လား"
ခေါက်ဆွဲအမျှင်တွေကို တန်းလန်းကိုက်ရင်းနှင့် မျက်လူံးလေးပြူးကာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။
"ဟင့်အင်း"
"ဘာသောက်မလဲ Green tea သောက်မလား... လစာထဲက မဖြတ်ပါဘူး"
"မသောက်ချင်လို့ပါ"
"အင်း... အဲ့ဒါဆို ငါ အိမ်ပြန်တော့မယ် ဆိုင်တံခါးသေချာပိတ်နော်။ မနက်ပြန်မယ်ဆိုလည်း သော့ကို အောက်က ကုန်စုံဆိုင်မှာ ထားခဲ့ပေး"
YOU ARE READING
ကိုကိုဘာလို့မချစ်တာလဲ|| Begging a little love ||
Fanfictionကိုကို ဘာလို့ မချစ်တာလဲ...
