Full Moon

Hoofdstuk 2

'Lily, pak je de laatste dozen nog even? We gaan over 10 minuten weg' riep mijn moeder naar boven. Ik reageerde niet, ik was een boek aan het lezen en was even in mijn eigen wereldje. Ik hoorde mijn moeder na een paar minuten de trap op komen. Ze klopte om mijn deur en zei 'hoorde je me niet? Ik zei dat we zo weg gaan'

'Mam, is verhuizen echt de oplossing?' Vroeg ik aan der. Mijn moeder gaf geen antwoord en keek rond in mijn lege kamer. Ze liep naar me toe en kwam bij me op de grond zitten.

'Toen je vader was overleden had ik het er erg moeilijk mee. Maar ik moest me sterk houden want jij was nog zo klein en kwetsbaar. Toen het jaar daarna oma overleed stortte mijn hele wereld in. Ik wist niet meer hoe ik me er boven op moest helpen' zei mijn moeder terwijl ze met haar hand door mijn haren ging. Ik zag dat ze waterige ogen had en dat ze het met een lichte glimlach probeerde weg te drukken.

Er viel een korte stilte, tot ik vroeg 'hoe ben jij er weer boven op gekomen?' Ze zuchte even en antwoorde toen 'het was erg moeilijk, maar het huis waar wij toen woonde had veel te veel dingen waardoor ik steeds aan je vader moest denken dus ben ik verhuisd naar dit huis. Ik had een nieuwe baan gevonden en had alles achter me gelaten. Het leven bestaat nou eenmaal uit vallen en opstaan. En hoe hard de stoot ook is, opstaan moeten we allemaal'

Ik leunde tegen mijn moeder en glim lachte. Ze wist altijd wat ze moest zeggen en daar vertrouwde ik op.

'Kom dan pakken we de laatste dozen en dan gaan we' Ze stond op en liep naar beneden. Ik keek nog 1 keer rond in mijn kamer, stond op, pakte een doos en liep mijn kamer uit zonder nog een keer om te kijken. Ik moest mijn oude leven achter me laten en opnieuw beginnen. Hoe moeilijk dat ook is...