Full Moon

Hoofdstuk 28

We kwamen aan in het volgende lokaal. Ik zag dat de plek naast Luke nog vrij was dus haastte ik me er snel naar toe en ging naast hem zitten. Luke keek me verbaast aan maar zei niks. We pakte allebei rustig onze spullen uit.

Ik keek achter om naar Crase, die me een beetje boos aan keek. Ik pakte mijn telefoon en stuurde een appje met 'sorry dit is even heel belangrijk'

Ik keek weer even achter om en toen ze het appje had gelezen knikte ze goedkeurend naar me.

'Ontloop je me?' Vroeg ik daarna meteen aan Luke. 'Nee, hoezo?' Antwoorden hij terug. 'Oh je was zo snel weg' zeg ik en trek mijn schouders op. 'Let je op mij?' Vroeg Luke met een klein lachje in zijn stem.

'Nee, maar ik wilde gewoon weten wat er nou precies was gebeurt gisteravond. Maar je was zo snel weg' antwoorden ik met volgens mij vuur rode wangen. 'Dat kan ik je niet hier zeggen. Ga vanmiddag mee naar mijn huis' zei Luke.

Shit wat moet ik nu doen? Ik zou gaan winkelen met Crase, maar ik wil wel heel graag weten wat er nou is gebeurt...

'Nou... Ik zou gaan shoppen met Crase, maar misschien kan ik daarna nog komen. Als je dat wilt?' Vroeg ik een beetje onzeker. Ik hoop dat het niet te raar klinkt. 'Weet je zeker dat je geen huiswerk hebt?' Vraagt Luke met een spottend lachje op zijn gezicht. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen en geef Luke een stomp tegen zijn arm.

Gered door de docent die aan zijn les wilt beginnen kan Luke er nu gelukkig niet meer verder op in gaan, hoop ik.

'Maar ik wil best nog wel dat je komt hoor, misschien kan je dit keer WEL blijft eten' verluisterde Luke.

Shit nu kan ik er niet meer omheen. Oké, rustig blijven. Er zijn meer mensen bij. Ik ben niet alleen met hem. Dus er kan niks fout gaan. Hoop ik... En dit is mijn kans om de rest te ontmoeten.

'Oke...' Antwoordde ik zacht. Ik zag een scheve glimlach op Luke's gezicht komen die onderuit gezakt in zijn stoel ging zitten.

De rest van de les zeiden we bijna niks tegen elkaar. Het was best awkward want een beetje aan het einde van de les waren we allebei zo goed als klaar met ons werk. En de hele klas begon met elkaar te kletsen maar wij zaten maar een beetje voor ons uit te staren.

Het was zo'n pijnlijke stilte. Uit ongemakkelijkheid begon ik te lachen. Omg kan het nog gênanter.

'Wat is er?' Vroeg Luke. 'Niks' antwoordde ik snel en stopte acuut met lachen. 'Jaja' antwoordde hij. Gered door de bel pakte ik snel mijn spullen in en haastte me naar Crase.

Ik voelde mijn telefoon trillen. Ik pakte hem uit mijn broekzak en zag op het scherm staan 'een bericht van Jack' Ik ontgrendelde mijn telefoon en opende whats app.

~ Hopelijk tot vanavond schoonheid x

Volgens mij werden mijn wangen rood want ik kreeg het opeens spaans benauwd. Niet omdat ik kriebels in mijn buik kreeg ofzo, maar omdat ik nu opeens heel erg tegen vanavond op kijk.

Uit boosheid gooide ik mijn telefoon in mijn tas en keek ongeduldig naar Crase die nog steeds bezig was met haar boeken in der tas doen. 'Wie was dat' vroeg ze terwijl ze met een sierlijke worp der tas op der rug deed.

'Oh niemand' antwoordde ik terwijl ik achter haar aan liep naar de deur. 'Het leek niet echt op niemand' antwoordde ze met een grijns op der gezicht. Ik negeerde der opmerking en liep zwijgend verder. We hadden pauze.

We liepen naar de kantine. Toen we aan kwamen hoorde we allemaal mensen joelen en juichen. Ze stonden in een soort grote cirkel. Er waren mensen aan het filmen. Andere stonden op tafels om te kunnen zien wat er aan de hand was. We keken elkaar verbaasd aan.

Uit nieuwsgierigheid liepen we op de menigte af. We probeerde ons tussen wat mensen te wormen. Op het eerste gezicht leek het gewoon een worsteling van twee jongens. Maar het werd al snel duidelijk dat het een gevecht was. Toen één van de jongens op de grond belanden kon ik pas zien wie het waren.