Full Moon

Hoofdstuk 18

'Dat kunnen we misschien beter voor een andere keer bewaren' antwoorde Luke. 'Ah toe....' vroeg ik met een smekend gezicht. 'Ja toe Luke' zei Jack die me na deed en daarna moest lachen.

'Oke dan' zuchte Luke. 'Maar alleen veranderen. Geen rare dingen doen' zei hij tegen de jongens als of ze kleine kinderen waren. 'Het is jachtseizoen dus we moeten onze energie sparen' vervolgde hij zijn preek. 'Wat is jachtseizoen?' Vroeg ik toen. 'Eens in het jaar komen de vampiers aan onze kant van de grens en terroriseren dorpen. Dus wij gaan naar ze op jacht, maar dat kan soms wel dagen duren voordat we eindelijk een vampier hebben en we moeten de "rommel" opruimen voordat het opvalt dat er iets aan de hand is in een dorp. Eerst was het nooit zo'n probleem want ze konden alleen s'avonds over straat, maar sinds ze die daglicht shit hebben zijn ze ook overdag actief' antwoorde Mason.

'Nou kom dan' zei Luke ongeduldig die al bij de deur stond te wachten met zijn armen over elkaar. We liepen met zijn alle naar buiten. 'Ik ga we eerst' zei Jack en deed zijn shirt uit. Oke... dit was helemaal niet ongemakkelijk ofzo... Hij gaf zijn shirt aan Luke en wierp een scheve glimlach naar mij. 'Uitslover' hoorde ik Luke zachtjes zeggen en rolde met zijn ogen.

Toen ging het allemaal even heel snel. Er stond opeens een grote witte wolf voor me. Een levens echte grote witte wolf. Door de schrik kon ik me niet bewegen. Hij was gewoon groter dan ik. 'Aai hem maar hoor' zei Mason die zag dat ik een beetje gespannen was. 'Bijt hij niet?' Vroeg ik toen. 'Het is nog steeds Jack. Alleen nu groot en wollig' zei Luke. Iets in me zei dat ik het niet moest doen. Dat het gevaarlijk was. Maar iets anders in me zei, grijp die kans toch. Dit overkomt je misschien maar één keer in je leven.

Luke pakte mijn hand en legde mijn hand op het hoofd van Jack. Jack voelde de spanning in mijn hand en trok zijn hoofd een stukje terug, uit schrik trok ik mijn hand weg. Luke pakte mijn hand weer en legde hem terug. Het voelde zo fijn om met mijn vingers door die zachte vacht te gaan. Het was een dikke wolle vacht. Zo mooi, zo glanzend, zo zacht. Ik ontspande weer en ging helemaal op in het moment. Oke dat klinkt raar maar wanneer gebeurt het nou dat er een levens echte wolf voor je staat die je kan aaien zonder dat hij je aanvalt?

Jack ging liggen op de grond. Volgens mij vond hij het wel fijn dat ik hem aaiden. Wat aan de andere kant best een raar idee is. Hij vind het fijn dat ik hem aai. Bij die gedachte stopte ik meteen en liep een aantal passen achter uit. 'Iemand anders nu?' Vroeg ik snel zodat het niet raar was. 'Ga jij maar Mason' zei Luke en stak zijn hand uit om plaats te maken voor Mason. Toen ik me terug om draaide was Jack alweer mens. Het was nu best awkward om naar hem te kijken. Nog steeds met die gedachte.

Nu was Mason aan de beurt. Hij was een rood/bruine wolf. Mason had gele ogen maar Jack had donker bruine ogen, haast zwart. Mason was wat drukker dan Jack. Jack stond gewoon rustig stil en was meer met mij bezig. Maar Mason was rondjes aan het lopen en aan het graven. 'Dit komt omdat we al een hele tijd geen wolf meer zijn geweest' zei Luke die met zijn armen over elkaar naar Mason aan het kijken was. 'Ja, door wie zou dat nou komen hè?' Zei Jack fel tegen Luke. Ik probeerde me er buiten te houden, want iets in me zei dat ze ruzie gingen maken.

Mason hoorde de opmerking van Jack en voor ik het wist was hij weer mens. 'Jongens, ga deze discussie niet hebben waar Lily bij is' zei Mason en ging tussen de jongens in staan en duwde ze allebei een stukje naar achter. 'Nee, ik wil even horen waarom het mijn schuld is dat we al lang geen wolf meer zijn geweest' antwoorde Luke die afwachtend naar Jack keek. Mason liep naar me toe en trok me mee naar de veranda van het huisje. 'Zo'n ruzie kan nog wel is heftig worden tussen wolven. Vooral als je ruzie hebt met Luke. Hij is niet voor niks de Alfa' zei Mason. 'Maar als ze gaan vechten heb je ze wel in actie gezien' zei hij er snel achter aan.

Ik knikte eerst bevestigend. Tot het woord "vechten" tot me doordrong. 'Wow wacht, vechten?' Zei ik toen. 'Ze gaan elkaar niet vermoorden toch?' Vroeg ik bent een ernstig gezicht. 'Neh, ze worden eerst heel boos op elkaar, dan worden ze wolven, dan gaan ze vechten. Vaak word Jack keihard bij zijn nekvel gegrepen en naar de bosjes gegooit. Dan zie je een deel van het gevecht niet maar je hoord ze wel heel duidelijk. Daarna komen ze lachend als mensen terug en doen ze als of er niks gebeurt is' zei Mason met een teleurgesteld gezicht, als of hij wilde dat ze gingen vechten tot de dood ofzo.

Luke en Jack gingen inderdaad vechten als hoe Mason het zei. Maar ze vochten zo hard handig dat er best veel bloed bij kwam kijken en je hoorde vooral Jack heel vaak piepen. Ik kon het niet aan zien dus ik liep naar binnen en ik ging zitten op de bank. Wat niet veel hielp want ik hoorde ze nog steeds grommen, blaffen, piepen en tegen elkaar aan beuken. Toen het gevecht niet meer zichtbaar was kwam Mason naast me zitten op de bank.

'Hoe is Luke eigenlijk Alfa geworden?' Vroeg ik toen hij nog niet eens zat. 'Dat is 200 jaar geleden uitgevochten met de Alfa van toen' antwoorde Mason. '200 jaar geleden?!' Vroeg ik aan hem met open mond. 'Oh dat zijn we helemaal vergeten te zeggen. Sommige bloedlijn "wolven" zijn net als de vampiers onsterfelijk. Nouja vampiers gaan dood door hout in hun hart te krijgen. Wij gaan dood als ons hart er word uitgerukt...' zei Mason. Op dat moment kwam Jack binnen lopen, een beegje buiten adem.

'Lily vandaag is echt je geluksdag. We hebben namelijk bezoek' zei Jack terwijl hij Mason aankeek met een grote glimlach op zijn gezicht. Mason stond met een ruk op en rende naar buiten. Ik kon horen dat hij veranderde in een wolf. 'Helaas moet ik je naar huis brengen van Luke. Net nu de pret begint. Maar we moeten wel snel zijn' zei Jack. Hij trok me overeind van de bank en sleurde me mee naar de auto. Hij zette mijn fiets achter in de auto en zette mij daarna voor in. 'Wie zijn er dan?' Vroeg ik terwijl Jack de motor starte en me met een grijns aan keek.