Full Moon

Hoofdstuk 27

Toen ik de volgende ochtend wakker werd was ik echt dood moe. Ik liep naar de badkamer en keek in de spiegel. Dat had ik beter niet kunnen doen, ik schrok van de wallen onder m'n ogen. Ze waren zo groot als van hier tot tokio. Was ook niet zo gek na die lange avond.

Ik pakte mijn mobiel en liep naar beneden. Mijn moeder was al bijna klaar met ontbijten. 'Wat een lawaai was het gister avond zeg' zei mijn moeder toen ik de keuken binnen kwam. 'Ja he' antwoorde ik maar snel in de hoop dat ze mij niet had gehoord. 'Was je nou beneden vannacht?' vroeg mijn moeder toen ik ook ging zitten aan de keukentafel. 'Uhm... ja... ik had een beetje dorst' antwoorde ik.

Na een tijdje stond mijn moeder op en liep de keuken uit. Opeens kreeg ik iets naar mijn hoofd geworpen. 'Hé als er dan een jongen hier in huis is, zorg er de volgende keer dan wel voor dat hij al zijn kleding mee neemt' zei mijn moeder plagend en liep daarna snel de deur uit. Ik bleef achter met een vuur rood hoofd en het shirt van Jack in mijn handen. Ik had al zo'n gevoel dat we iets vergeten waren... dit is echt awkward. Straks denkt mijn moeder dat ik iets met Jack heb. Ieuw.... oke lelijk is hij niet, maar hij kan zoooo irritant zijn. Nee, hij is irritant.

Ik pakte mijn telefoon een appte gelijk Crase dat ik wel mee wilde naar de film van het weekend. Gewoon even iets normaals doen. En wat betreft dat schoolfeest, ik heb niet zo veel keus dus ik moet wel gaan. Maar wat ik aan moet doen, ik heb echt geen idee.

Ik kleed me om en pak dan me jas. Gelukkig is het droog. Ik spring op mijn fiets en fiets met oortjes in naar school. Ik ga automatisch op het ritme van de muziek fietsen waardoor ik sneller op school ben dan ik had gedacht. Ik had het shirt van Jack in mijn rugtas gedaan en het eerste wat ik op school deed toen ik aan kwam was hem zoeken.

Ik was echt boos op hem. Had hij hem expres laten liggen of was hij het echt vergeten?

Gelukkig was hij snel te vinden. Hij stond bij de automaat, god zij dank in zijn eentje anders was het raar geweest om zijn shirt terug te geven. Ik liep boos op hem af en waarschijnlijk had hij me al gezien want hij draaide zich naar me toe en keek me met een arrogante glimlach aan alsof hij al wist waarvoor ik kwam.

Ik had zijn shirt al in mijn handen en toen ik bij hem aan kwam duwde ik dat ook gelijk ruw in zijn handen. 'Zo, slechte ochtend gehad?' Vroeg hij meteen. 'Echt je word bedankt. Had jeje shirt niet meteen mee kunnen nemen?' Zei ik geïrriteerd. 'Nou sorry hoor dat ik alleen maar hielp om dat water op te ruimen' kaatste hij fel terug. Met rollende ogen liep ik boos langs hem richting de lockers.

Daar stond gelukkig Crase. Ik legde mijn jas in mijn locker en zij begon al meteen over de film te praten. Ik luisterde maar met een half oor, ik was een beetje met mijn gedachten bij gister avond. Wat zou er allemaal gebeurt zijn? Hoe gaat het met Luke? Zou hij pijn hebben gehad? Ik moet hem straks echt even spreken.

'Hé Crase wat doe jij aan naar het schoolfeest?' Vroeg ik aan der terwijl we naar de les liepen. 'Uhm, ik denk gewoon een kort broekje met een topje erboven. Jij?' Vroeg ze. 'Ik denk ook zo iets' antwoorde ik. Eigenlijk hate ik het om in een kort broekje te lopen. Dan zijn je benen zo zichtbaar. 

'Zullen we vanmiddag anders de stad in gaan om te shoppen?' Vroeg Crase toen we net gingen zitten aan onze tafel. 'Ja is goed' antwoorde ik. Leuk, eindelijk een normale middag. Ik had er zin in. Niet echt in het shoppen zelf, want ik ben niet zo van het shoppen, maar meer iets leuks gaan doen even weg van al dat drama.

Ik wil Crase zo graag vertellen over Luke. Maar dan moet ik natuurlijk dat hele verhaal eromheen vertellen. En hoe graag ik dat ook wil, ik heb belooft niks te zeggen.

We zaten in de biologie les. De docent was een klein oud mannetje met een vriendelijke uitstraling. Hij liet de klas nog even door kakelen en vroeg na ongeveer 10 minuten stilte. Ik keek om me heen in de hoop dat ik Luke zou zien, maar helaas. Hij had zeker geen bio gekozen, of hij zat in een andere klas.

Toen de les 20 minuten bezig was, vloog de deur van het lokaal open en kwamen er 4 jongens luidruchtig binnen. Het waren Luke, Mason en twee andere jongens die ik niet eerder had gezien maar aan het uiterlijk te zien waarschijnlijk ook wolven zijn.

'En waar komen deze heren zo laat vandaan?' Vroeg de docent op een nog vrij aardige toon, wat ik best raar vond. Als ik hun docent was zou ik echt woest zijn. 20 minuten te laat!!

'Ja sorry meneer, we moesten...nog...een aantal dingen doen' antwoord Luke en na zijn zin keek hij me heel even aan. Hij knipoogde. Ik voelde mijn wangen meteen rood worden. 'Nou.. ehm.. ga maar snel zitten. En laat het niet nog is gebeuren' zei de docent.

Zonder nog iets te zeggen gingen ze alle 4 vlug zitten. Toen de les weer een beetje opgang was kreeg ik weer oogcontact met Luke. Ik gebaarde zonder woorden met mijn mond 'waar was je?' Hij antwoorde 'vertel ik straks'

Nouja ik denk dat hij dat zei want ik ben heel slecht in liplezen. De les ging vrij snel voorbij, biologie vond ik een leuk vak en we hebben een best wel aardige docent die niet uren door blijft lullen.

Na de les probeerde ik Luke te vinden, maar hij leek uit het lokaal te zijn verdwenen. 'Wie zoek je?' Vroeg Crase die me achterna liep. 'Oh Luke, maar laat maar het is niet zo belangrijk' antwoorde ik. 'Het lijkt belangrijk en waarom Luke' zei Crase die voor me ging staan. 'Gewoon en het valt wel mee' antwoorde ik en probeerde langs der te komen. 'Maar wat is er dan?' vroeg ze een beetje drammerig.

Omg kan ze niet even der mond houden. Het gaat der helemaal niks aan.

'Niks!' Zei ik iets te boos. 'Sorry, ik wilde niet opdringerig zijn' antwoorde Crase. 'Nee sorry, je hoeft je niet te verontschuldigen. Ik heb gewoon slecht geslapen en blijkbaar ben ik nu net even iets sneller op mijn tenen getrapt. Zullen we maar naar de volgende les gaan?' Zei ik. Ze knikte en draaide zich om. Ik liep achter haar aan naar de volgende les. God.. waar is Luke gebleven? Ontloopt hij me?