Full Moon

Hoofdstuk 24

Toen de regen een beetje was op gehouden wilde ik graag naar huis. Luke had een aantal keer gevraagt of ik bleef eten, eerste wilde ik het wel maar ik had er toch helemaal geen zin in. Hij heeft me thuis gebracht en is meteen weer weg gegaan. Toen ik thuis kwam liep ik meteen door naar me kamer. Ik had geen honger en geen zin in de tv. Ik liep boven naar de badkamer om mijn haar te kammen. Ik had het maar in een knot gedaan, alleen er zat nu een hele grote klit in. Ik keek in de spiegel en zag dat ik de trui van Luke nog aan had. Oeps...

Ik zat alweer een tijdje op me bed, na te denken wat ik kon gaan doen. Ik had me WhatsApp open staan op me mobiel. Zou ik het berichtje sturen naar Luke of niet? Straks is het raar. Of word hij misschien wel boos. Uiteindelijk heb ik het berichtje toch verstuurd.

•Hooii Luke, ik kom er net achter dat ik je trui nog aan heb... xD
♡Hou maar, ik heb er toch niet zo veel aan ;)
•Weet je het zeker?
♡Ja, anders zeg ik het toch niet haha

Omg ik ben zo dom.

♡Jammer dat je niet bleef eten. Het is zo saai met de jongens... :(

Wow wacht, vind hij het jammer dat ik niet bleef eten. Volgens mij bloos ik. Ik deed mijn hand op me wang. Jep ik bloos. Oke wacht wat moet ik nu antwoorden? Uhm....

•Sorry ik had nog heel veel huiswerk om te maken enzo.
♡We zitten in dezelfde klas, we hebben geen huiswerk :'D

Omg hoe kan ik zo dom zijn.

♡Je hebt jezelf lichtelijk verraden
♡Het geeft niet hoor
•Sorry ik moet gaan
•Doeii

Antwoorde ik maar vlug. Ik legde meteen me telefoon weg en ging slapen. Het was pas half 8, maar ik was doodmoe. Het enige wat ik nog wilde was slapen. Het duurde ook niet lang voordat ik in slaap viel.

Opeens werd ik wakker door een harde klap. Of was het in me droom? Ik keek op me wekker. Pas half 3. Ik was klaar wakker. Slapen lukte niet meer. Ik besloot om maar wat te gaan lezen. Het boek dat ik pakte had ik al heel vaak gelezen. Misschien iets te vaak. Het ging over merel en alexander.

Het gaat over een onmogelijke liefde, uiteindelijk komen ze natuurlijk bij elkaar. Ik vind het altijd jammer dat zulke boeken zo voorspelbaar zijn. Het is meestal dat de jongen het meisje niet ziet staan en opeens op een dag wel en dan gebeurt er van alles en dan aan het einde hebben ze iets met elkaar en leven dan nog lang en gelukkig.

Had ik maar zo'n einde... Nee hoor, ik blijf voor altijd alleen. Ik neem wel een kat ofzo. Dan word ik een eenzaam katten vrouwtje. Toen ik daar overna dacht had ik geen zin meer om te lezen. Ik ga me dan alleen maar ellendiger voelen. Ik heb het al verpest bij een leuke jongen in een paar dagen. Heb ik eindelijk het begin van zo'n boek geven ze mij allemaal drama met dood en bovennatuurlijke wezens waarvan ik nog steeds de rillingen krijg als ik eraan denk dat ze echt bestaan.

Eens zien of het echt helemaal verpest is met Luke. Ik pakte me telefoon om te kijken of hij nog een appje had gestuurd. Nope helemaal niks. Ik heb hem waarschijnlijk afgeschrikt. Ben ik verliefd op hem? Ik wil er niet eens overna gaan denken.

Ik legde mijn telefoon weg en ging weer proberen te slapen. Toen ik bijna sliep werd ik verstoord door een hard lawaai van buiten. Eerste probeerde ik het te negeren maar het lawaai werd steeds harder en harder. Ik stapte uit bed en liep naar het raam toe. Ik schoof de gordijnen open en keek uit het raam. Ik kon niet goed zien of er iets was buiten, want de lantaren palen staan hier een heel stuk verder uit elkaar dan dat ik gewend ben en natuurlijk is de dichtstbijzijnde lantaren paal kapot. Fijn...

Ik schoof mijn raam open en zocht in één van de dozen die tegen de muur aan stonden naar een zaklamp. Het duurde even maar ik vond er één. Ik boog me uit het raam en scheen op de weg. Ik zag niks.

Opeens werd ik met een harde duw terug naar binnen geduwd. Ik viel op de grond, net als mijn zaklamp. 'Ben je helemaal gek?!' Zei een zwarte schim die voor me stond. 'Jack?' Vroeg ik terwijl ik opstond. Ik kon het niet goed zien, want het was helemaal donker in me kamer en de zaklamp was uit gevallen toen het op de grond viel.

'Ja ik ben het' antwoorde Jack terwijl hij naar de lichtknop in mijn kamer liep. 'Wat doe je hier? Hoe ben je binnen gekomen? En wat is er aan de hand?' Vroeg ik een beetje verward. 'Er zijn vampiers in ons terrein. Ze staan zo goed als nu voor de deur. Ze zijn nogal boos en ze hebben honger. En als jij dan uit het raam gaat hangen dan ben je een wel heel makkelijke prooi. En trouwens ik sprong gewoon via je raam naar binnen' zei Jack terwijl hij mijn kamer aan het bekijken was.

'Waarom zijn ze boos en hoe bedoel je ze hebben honger? En hoe kan je mijn kamer in springen? Het is super hoog' vroeg ik. 'Ik heb geen idee waarom ze boos zijn. Ze hebben honger in bloed, weet je wel, het zijn vampiers. Vampiers drinken bloed. En ik ben een wolf ik kan sneller rennen dan jij en ook hoger springen' antwoorden hij.

'Duhu ik ben niet dom. Maar waarom drinken ze dan geen bloed in hun eigen gebied?' Op dat laatste geef ik maar geen antwoord. Ik had dat zelf ook wel kunnen bedenken. Maar hé, het is midden in de nacht ik denk nu niet helder.

'Maar wat gebeurd er nu buiten?' Vroeg ik terwijl ik weer naar het raam liep.