Full Moon

Hoofdstuk 14

'Wat is er Lily? Je zit helemaal te trillen' vroeg Crase terwijl ze haar hand op mijn arm legde. 'Oh niks hoor, ik eh... ik moet even naar de wc' antwoorde ik en liep snel naar de docent om te vragen of ik naar de wc mocht. Toen ik bij de wc's aan kwam liep ik naar de spiegel. Ik was spier wit en de wallen onder mijn ogen waren er ook niet minder op geworden. Ik wilde naar huis, maar dat kon niet. Niet voordat ik wist waarom Luke mee moest met de directeur.

Toen ik mezelf even had op gefrist en tot rust was gekomen liep ik weer terug naar het lokaal. Ik ging weer zitten en vroeg aan Crase waar we waren om te voorkomen dat ze nog meer vragen ging stellen.

Ik probeerde me op de docent te focussen, maar ik zag van uit mijn ooghoek dat Crase naar me keek. Ik hield de deur ook in de gaten in de hoop dat Luke weer terug zou komen. Maar dat gebeurde maar niet. De spanning was om te snijden. Nouja voor mij dan. Iedereen had zijn focus op wiskunde of op elkaar.

Ik hoorde een sirene van een politie auto. Hij reed met volle snelheid langs het school gebouw. Ik werd nerveus, ik volgde de auto tot ik zeker wist dat hij niet het terrein van school op zou rijden. Ik hoorde Crase lachen en ze zei 'haha moet je die auto zien, hij moet aan de kant voor die politie wagen maar daardoor rijd hij bijna de sloot in' Wat is daar in godsnaam grappig aan? Ik lachte maar een beetje zodat het niet opviel dat ik haar opmerking raar vond.

Toen de les was afgelopen was Luke nog steeds niet terug. We hadden nu een tussen uur, dus liepen we naar de mediatheek om daar te wachten tot de kleine pauze begon. We waren de enige uit onze klas die daar heen ging, de meeste gingen naar buiten om te voetballen of naar automaten om wat te eten te halen. Tegen over de mediatheek was het lokaal van de directeur. Ik zag de directeur een aantal keer door zijn kamertje lopen, maar Luke zag ik niet. Zou hij er nog zitten? Of zou hij al buiten zitten bij de rest van de klas?

'Hé, wat was er nou net?' Vroeg Crase. Ik draaide me met een ruk naar haar toe. 'Oh niks, ik moest even aan iets denken en toen kwam er wat spanning terug' antwoorde ik. Ik probeerde geen oogcontact te maken, want dan zou ik nog zenuwachtiger worden. 'Oja, ik moest je nog wat geven' Crase zocht naar iets in der tas en pakte er een briefje uit. Ze gaf het briefje aan mij en zei 'dit moest ik van Luke geven. Je was gister zo snel weg dat hij het zelf niet kon doen'. Ik pakte het briefje aan en maakte het open. Het was een telefoonnummer. Ik denk die van hem zelf. Waarom zou hij dat willen geven aan mij? En als hij hem wilde geven, waarom deed hij het niet gister nadat hij me thuis had gebracht? Ik vouwde het briefje weer dubbel en deed het in mijn broekzak.

Toen de pauze voorbij was had ik tekenen en Crase had duits. 'Ik zie je in de volgende les' zei Crase en ze liep weg. Ik bleef alleen achter en toen ze helemaal uit het zicht was liep ik naar mijn eigen lokaal. Het was op de begaande grond dus ik hoefde gelukkig geen trappen te lopen. Toen ik in het lokaal aan kwam waren de meeste plekken al bezet. Ik ging ergens voor aan zitten, in de hoop dat niemand naast me kwam zitten. Er zat bijna niemand in deze klas die in mijn eigen klas zitten.

Er kwamen 2 jongens binnen die altijd bij het groepje van Luke staan. Ze hadden allebei bruin haar en bruine ogen met diezelfde gele gloed erover die Luke ook heeft. Toen ze langs mijn tafel liepen wierpen ze allebei een glimlach naar me toe als of ze me al jaren kenden. Ik lachte een beetje onzeker terug. En toen kwam Ron binnen. Hij kwam naast me zitten. Dat vond ik opzich niet heel erg want ik kende hem al een beetje.

De docent sloot de deur van het lokaal. Geen Luke te bekennen. Rustig blijven Lily. Misschien zit hij gewoon niet in deze klas. Als het over Daniëlle zou gaan was je al lang door de directeur opgehaald. Blijf kalm. De hele les heb ik zwijgend op een stoel gezeten. Ron vroeg wel is wat maar dan knikte ik ja of schudde nee. Ik wilde dat deze dag over was. Maar ik moest nog 2 uur, nederlands en gym. In allebei had ik echt geen zin. Op mijn oude school deden we het de eerste paar dagen altijd nog rustig aan en had je bijna geen les. Maar hier heb je meteen van af dag 1 pats boem vol op les.

Aan het einde van de les, leverde ik een tekening in van een volle maan achter hoge bergen met daarvoor een oerwoud van bomen. Ik vond hem best mooi gelukt al zeg ik het zelf. Ik teken best vaak. Vaak zijn het dingen waarvan je niet echt kan zien wat het is. Dat vond ik altijd leuk, iedereen zag er wat anders in. Je kon je fantasie zijn gang laten gaan.

Ik liep richting nederlands en zag 2 agenten de school binnen lopen. Mijn hart sloeg een slag over. Één van de agenten zei iets tegen de directeur die er heen was gelopen. Ik blijf verstijft staan. Een paar minuten daarna kwamen ze terug lopen met Luke die handboeien om had. Hij keek naar zijn twee vrienden die bij mij waren gaan staan. Luke zag er zo kalm uit, als of hij met zijn ouders naar een verjaardag ging waar hij niet heel veel zin in had. Ik begon te trillen. De agenten bleven even staan en zeiden nog een aantal dingen tegen de directeur. Er waren veel mensen aan het kijken hoe Luke werd mee genomen door de twee agenten. Sommig waren het zelfs aan het filmen.

Toen Luke helemaal uit het zicht was trokken de twee jongens me mee naar een lokaal. 'Oke, wat je net hebt gezien waren geen echte agenten' begon de één, waarop de ander volgde met 'dat waren vampiers'. 'Beginnen jullie daar nu ook al mee?' Antwoorde ik een beetje boos. 'Luke zei al dat je het niet wilt geloven. Wij zijn Mason en Jack' zei Jack. Jack was wat goter dan Mason en was wat knapper.

'Ze hebben dwang gebruikt om de directeur te laten geloven dat ze agenten zijn' zei Mason met een ernstig gezicht. Waarom dramt iedereen zo door dat vampiers bestaan. Hallo...? We hebben het hier over vampiers. Als of graaf dracula morgen voor me deur staat. Ik was nu meer bezig met het feit dat Luke net is op gepakt. Waarschijnlijk voor dat lijk en dat ik de volgende ben. Ik kan nu niet naar een onzin verhaal luisteren over vampiers. Ik wilde weg lopen maar Jack stond opeens voor me. Uit het niets. 'H-hoe deed je dat...?' Vroeg ik onbegrijpelijk. 'We moesten het eigenlijk nog geheim houden van Luke maar we moeten het je echt gaan vertellen. Maar niet hier niet nu' antwoorde Mason. Ze liepen het lokaal uit en lieten mij achter.

Wtf is er net gebeurt?

Pleas reageer wat jullie er van vinden?
Is het saai? Of spannend? Geef ik te veel hintjes weg? Moet ik verder schrijven?