Full Moon

Hoofdstuk 25

Jack duwde me meteen ruw weg en sloot de gordijnen. Ik greep me vast aan de muur om mijn evenwicht te bewaren. 'Sorry, ik had mijn duw iets zachter ingeschat' zei Jack. 'Oh geeft niet' antwoorde ik.

'Maar wat er nu buiten gebeurt kan misschien een bloedbad worden. Helaas kan ik er niet bij zijn omdat ik nu hier ben' zei hij met rollende ogen. 'Oh nou sorry hoor. Je had ook niet hoeven komen hoor' antwoorde ik iets te fel. 'Sorry ik bedoelde het niet zo. Het is gewoon, de vampiers komen nooit zo ver in ons deel, nouja het is al heel lang geleden. Maar in ieder geval, we mogen alleen met ze vechten als ze een bedreiging vormen voor ons en dat is nu zo' antwoorde Jack.

'Maar waarom kwam jij dan hier heen en niet iemand anders? En zijn jullie niet bang dat er meer mensen wakker worden?' Vroeg ik. 'Omdat Luke je zag en toen vroeg hij dat aan mij. En tuurlijk zijn we daar bang voor daarom lokken we ze het bos in, maar toen ze jouw zagen wisten ze dat we ze lokten' zei Jack met een ernstig gezicht.

'Hadden ze me al gezien?' Vroeg ik met een ligte trilling in m'n stem van angst. 'Ja, daardoor zag Luke je ook. Maar in ieder geval we moeten hier blijven tot ze weg zijn' antwoorde Jack en ging op mijn bed zitten als of het zijn eigen huis was.

'We..?' Vroeg ik terwijl ik voor hem ging staan en me armen over elkaar kruisde. 'Ja we. Als in jij en ik. Als in wij samen' antwoorde hij als of ik een klein kind was.

Tuurlijk begreep ik hem wel. Ik zei het ook meer tegen mezelf. Ik wil niet alleen met Jack zijn. Hij werkt me echt op mijn zenuwen. Bij Luke thuis was hij ookal zo vervelend.

'Laat maar' antwoorde ik en liep richting de deur. 'Wat ga je doen' vroeg Jack die meteen opstond en achter me aan liep. 'Ik ga wat water pakken, of mag dat niet? En wil je wat stiller zijn straks hoord me moeder ons' zei ik op een verluister toon terwijl ik de deur open deed. 'Sorry' verluisterde hij terug.

We liepen zwijgend de trap af richting de keuken. 'Leuk huis' zei Jack terwijl ik een glas vulde met water. 'Dankje' antwoorde ik. 'Wil je eigenlijk ook wat drinken?' Vroeg ik. 'Nee dankje' antwoorde hij.

We gingen zitten op de bank. Het was best awkward want we wisten allebei niks om te zeggen. Ik voelde Jack's ogen prikken op mijn gezicht. Zonder hem aan te kijken vroeg ik 'wat is er?' 'Niks ik kijk je gewoon aan' antwoorde Jack.

Omg het was zo awkward. Heb je dat ook wel is dat iemand je aan kijkt. Jij kijkt hem ook aan en dat je elkaar een tijdje aan kijkt zonder wat te zeggen. Ik moet daar altijd van lachen. Maar om er niet zo'n moment er van te maken keek ik hem niet aan.

Opeens hoorde we een harde klap tegen de muur aan gaan. Ik schrok en morste water over me been heen. 'Wat was dat...?' Vroeg ik verschrikt. 'Waarschijnlijk iemamd die tegen het huis werd aan gesmeten' antwoorden Jack terwijl hij zijn shirt uit trok en het water dat op mijn been was gevallen weg te vegen.

Hij was best wel gespiert weet je. Hoe awkward kan het nog worden?

'Uhm ik kan ook wel een doekje pakken uit de keuken hoor' zei ik terwijl ik heel veel moeite moest doen om niet naar zijn lichaam te kijken. 'Oh zo lukt het ook wel hoor' antwoorde Jack heel nonchalant. Het was niet echt een vraag ofzo. Het was meer om het niet zo ongemakkelijk te maken.

Maar in plaats van dat ik dat zei vroeg ik 'moet je niet gaan kijken of het wel goed gaat met die gene?' 'Oh nee hoor. Als het één van ons is dan maakt het niet zo veel uit want we zijn het gewend en als het één van hun is maakt het al helemaal niet uit' antwoorde Jack terwijl hij nog steeds bezich was maar nu was hij begonnen met de bank droog te maken.

Ik zette mijn glas neer en liep naar de keuken. Ik kwam terug met een stuk keukenrol papier en maakte de grond droog. Daarna gooide ik het papier weg en ging weer zitten. Ik dronk mijn glas leeg, nouja wat er nog van over was, en zette mijn glas weer op tafel.

Jack had zijn shirt over de rugleuning van de bank behangen. Ik denk om te drogen. Het was best lang stil. Jack keek een beetje in het rond om het huis te bekijken. Ik zat een beetje aan mijn nagellak te peuteren. Na een lange tijd kwam er een gesprek op gang. Het ging een beetje over school en en de basic dingen van vampiers.

Toen Jack opeens vroeg wat ik van Luke vind zei ik halver wege zijn zin 'sorry ik denk dat ik weer ga slapen. Ik ben een beetje moe aan het worden' best logisch want het is midden in de nacht. Maar best dom dat ik het niet eerder heb gezegt want nu is het echt op zo'n dom moment. Hier was ik al bang voor met Jack.

'Of je durft gewoon geen antwoord te geven' zei Jack met een grijns op zijn gezicht. 'Jawel, maar ik ben echt moe. En anders dat hoef je toch niet te weten?' Antwoorde ik terwijl ik onder tussen naar de trap liep. Lachend liep Jack achter me aan. Het zou heel raar zijn als me moeder ons nu zou zien. We lopen samen midden in de nacht naar mijn kamer en hij loopt shirtloos. Nu maar hopen dat ze niet wakker word.