Full Moon

Hoofdstuk 13

Toen ik wakker werd was ik echt kapot. Ik had zo ongelofelijk slecht geslapen. Het dringt nu pas echt tot me door dat ik gister een lijk heb gezien. Een lijk! Hoe kan ik nu nog normaal leven? Zou je het aan me kunnen zien? Hebben mensen gezien dat we het lijk dumpte? Waarom deden we dat eigenlijk? Heeft Luke die mensen geraakt? Zouden ze dood zijn? Waarom waren die mensen daar eigenlijk?

Met super veel vraagtekens in mijn hoofd liep ik wankelend naar de badkamer. Ik kon niet meer goed op mijn benen blijven staan omdat ik nog steeds de spanning in mijn lichaam had van het bijna auto ongeluk van gister. Waarom pakte Luke het stuur niet over? Vond hij het leuk om me bang te maken? Om me te zien huilen?

Ik word gek van mezelf. Waarom heb ik altijd duizende vragen in me hoofd en ga dan altijd van het ergste uit? Ik keek naar mezelf in de speigel. Ik zag er moe uit. Ik had een hele bleke huid en mijn ogen keek kil voor zich uit. Mijn haren stonden alle kanten op en er zat een veeg bloed op mijn wang. Ik keek naar me handen en zag dat ik was vergeten dat er af te halen. Omg zou mijn moeder dat gister avond hebben gemerkt? Nee... anders zou ze het wel gezegt hebben, toch? Ik pakte snel een washandje en begon het bloed van mijn gezicht af te boenen.

De tranen sprongen in mijn ogen. Het bloed op mijn handen deed me denken aan het moment van Cindy's dood. Ik ging bij haar zitten na lange twijfel. Ik probeerde met mijn handen het bloeden te stoppen, maar ik was al te laat. Ik heb 3 dagen met bloed op mijn handen rond gelopen omdat ik niet wilde geloven dat ze dood was en dat het bloed echt op mijn handen zat. Mensen zullen ook wel gedacht hebben wat een gek.

Misschien ben ik ook wel gek... Er rolden een paar tranen over me wangen. 'Ik ga wel douche' zei ik zacht tegen mezelf. Toen ik onder de douche stond werd het water rood van het bloed dat nog op mijn handen zat. Hoe kan ik me vandaag redden op school? Het liefst wilde ik niet gaan, maar misschien was afleiding wel goed en als ik thuis zou zitten krijg ik misschien wel weer een terug val. Denk ik...

Toen ik beneden kwam hing er een briefje aan de koelkast deur. Er stond op:

Lily, ik ben pas laat thuis dus ik zie je denk niet meer.
Je avond eten staat in de koelkast, je hoeft het alleen nog op te warmen

Kusjes van mama

Oke fijn. Ik had zo'n rotdag achter de rug en dan zit ik deze dag ook nog is alleen thuis. Hopelijk vraagt Crase vandaag weer of ze mee kan.

Ik ging ontbijten en daarna naar school. Toen ik bij school aan kwam zag ik dat Crase en Ron ruzie hadden. Ik zette mijn fiets weg en liep naar ze toe. 'Doe toch is een keer normaal!' Schreewde Ron. 'Ik moet normaal doen? Kijk naar je zelf!' Kaatste Crase beledigend terug. 'Hoi jongens' zei ik uit de hoop dat ze stopte. 'Oh hoi Lily' antwoorde Crase geschrokken. Ron zei ook hoi en liep toen weg. 'En ook nog weg lopen? Dit is nog niet klaar Ron!' Riep ze nog achter hem aan. Ron zwaaide zonder om te kijken en liep gewoon verder.

'Sorry ik was even... laat ook maar. Hoe gaat het met de verhuizing?' Vroeg ze terwijl we naar binnen liepen. 'Goed, zo goed als alles is uitgepakt en heeft een plaatsje gekregen in het huis' antwoorde ik. 'Hé vrijdag is er een schoolfeest, beginfeest, ga jij daar naar toe?' Vroeg Crase terwijl ze naar een poster wees aan een paal in de school. 'Ik denk het niet, feestjes zijn niet echt iets voor mij' zei ik met een nee schuddend hoofd. 'Jawel joh, kan je ons ook beter leren kennen' zei Dave die kwam aanlopen en blijkbaar mee luisterde met ons gesprek. 'Ik denk er nog even over na' zei ik toen.

We liepen met zijn drie  naar de eerste les. Jippie wiskunde.. Dit was onze eerste les wiskunde en voorstellen was snel voorbij. Zo te zien wilde de docent snel met haar les beginnen want ze zei alleen 'hoi allemaal, ga snel zitten dan kunnen we beginnen. Ik ben mevrouw Dirikse en ik geef op deze school wiskunde. Waarschijnlijk kennen jullie mij nog niet want ik geef alleen bovenbouw les. Ik heb verder niet echt iets te vertellen dus pak jullie wiskundeboeken maar dan gaan we beginnen'

Het was de hele les vrij stil want niemand durfde wat te zeggen omdat ze er best streng bij stond. Ze had ook best een scherpe toon in der stem die je niet makkelijk kunt negeren. Ik keek een beetje rond in de klas. Het waren dezelfde kinderen als van de mentoles. We zitten met de hoofdvakken wiskunde, nederlands en engels met deze klas en met andere vakken meestal met andere kinderen. Gelukkig heb ik hetzelfde rooster als Crase min tekenen en muziek. Maar op die tijden heeft zij handvaardigheid en duits. Dus we zien elkaar sowieso nog na school.

Ik zag Luke achter in zitten. Hij had een wit t-shirt aan en een zwarte broek. Hij zag er niet moe uit, als of er gister niks gebeurt was. Hij ging een paar keer met zijn hand door zijn bruine haren en keek toen op. Als of hij voelde dat ik naar hem keek, keek hij me strak aan. Toen glimlachte hij.

Na een paar minuten kwam er een man ons lokaal in. Het was de directeur. Hij verluisterde wat tegen onze docent. Ze knikte bevestigend en de directeur liep richting Luke. Hij moest mee komen. Hij pakte zijn spullen en liep achter de directeur aan het lokaal uit. De grond zakte onder mijn voeten weg. Ik voelde het bloed uit mijn gezicht weg trekken. Ze weten het. Ze weten dat we een lijk hebben gedumpt. Straks word ik ook opgehaald en dan? Wat gaan ze dan met me doen?