THEATRE CLUB | yoonmin

³¹' Senin suçun değildi

Uyandığımda Yoongi benden çok fazla uzaktaydı.

Gece kollarımın altında uyumuş çocukla bu sabah arama neredeyse bir iki kişilik bir mesafe girmişti ve o şu anda Namjoon'un dümdüz bir şekilde uzanan bedeninin aksine bacaklarını iyice kendisine çekmiş uyukluyordu. Namjoon o şekilde uyuduğu için olduğundan daha da kocaman dururken Yoongi'nin kendini küçük bir top haline getirmesi onun yanında oldukça tuhaf duruyordu.

Ama sorunum bu değildi gerçekten.

Benim şu anki en büyük sorunum Namjoon'un sol elinin durduğu yerle alakalıydı. Bilmiyordum artık gece Yoongi nasıl benim kollarımın arasından çıkarak ona doğru yaklaşmış ve Namjoon da neden hafif sağ tarafa doğru dönerek bir kolunu onun beline atmıştı gerçekten hiç bilmiyordum. Hayır yani bir insan gece nasıl iki kişilik bir boşlukta yuvarlanarak başka bir uyku pozisyonuna geçer ve diğer bir insan da neden yanına gelen ilk şeye sarılırdı anlayamıyordum.

Bunun matematiğinin bir yerinde bir yanlışlık olmalıydı.

Gözlerim tekrar Yoongi'ye doğru kaydığında onun uyurken kollarını kendi göğsünün üzerinde birleştirmiş bir de başının altında hiç yastık yokken nasıl rahat edebildiğini de anlayamıyordum. Bence rahatsız olup uyanmalıydı, acaba giderek yüzüne üflesem ve hemen uyuyormuş numarası yapsam bu yemi yer ve oradan çekilir miydi?

Yeni uyandığım için tam anlamıyla bile açamıyor olduğum gözlerim tekrar Namjoon'a takıldığında bir süre tavana doğru dönerek birkaç derin nefes almış ve tekrar sol tarafımda duran sahneye bakmıştım göz ucuyla.

Namjoon sadece kolunu Yoongi'nin beline atmakla kalmamış bir de sanki Yoongi gece kaçıp gidecekmiş de kimse onu yakalayamayacakmış gibi tam kavramamış olsa da uzun parmaklarıyla Yoongi'nin kolunu tutmuştu. Hayır da yani hava sıcak değil miydi? Daha geçen haftalarda kar yağmış olması şu anda evin terletecek kadar sıcak olmadığı anlamına gelmezdi bu yüzden bence terlemeden çekilseler iyi ederlerdi.

Sonra hasta olurlarsa ben Yoongi'ye bakardım da Namjoon ile ilgileneceğimi hiç düşünmüyordum bu yüzden bu tamamen onun iyiliği içindi.

Aslında gayet iyi ve düşünceli bir adamdım.

Ama işte gece o kadar mutlu uyumuşken uyandığım gibi uzandığım yerden gördüğüm sahne tam olarak bu şekilde olduğu için güne puanım sıfırdı. Kocaman boyutta, yanlardan hafif basık duran ve ortasında aptal bir boşluğa sahip olan rezil bir sıfırdı.

Yanlarına gitme konusunda karar kıldığımda yumuşak yer yatağında doğrulmaya çalışarak onları ayırmaya gideceğim sırada kafası omzumdan yastığa doğru düşen Jungkook'u bir de ben itmiştim. Düşene bir de başkalarının da tekme vurduğu bir hayata alışması gerekiyordu ve hadi ama, onun burada olduğunu bile fark etmemiştim ki.

Tam olarak ne yapmışlardı bunlar gece uyurken yer falan mı değiştirmişlerdi?

Aklıma nedense arkamdan yapabilecekleri hain olaylar geldiği için ona son bir ters bakış atarken bir yandan da uyuyuş şekline gözlerimi devirmeden edememiştim çünkü çok ters bir şekilde yatıyordu. Bir insan nasıl yerde yatarken bacaklarını koltuğa doğru kaldırmış olabilir ve bu pozisyondan rahatsızlık duymazdı ki işte Jeon Jungkook bundan rahatsızlık duymazdı, aksine zevk bile alıyor olabilirdi.

Ondan bakışlarımı çekerek tam anlamıyla ayağa kalkmaya çalışırken bir yandan da kocaman esnemiş ve bir de bacağımı yastık olarak kullanan bir adet Hoseok ile karşılaşmıştım. Sanırım biz dün gece Yoongi'yle birlikte yastık görevini üstlenmiş olmalıydık çünkü ne kadar arkadaşım varsa hepsi mıknatıs gibi bir ona bir bana yapışmış vaziyetteydi.