Tıkır tıkır sesler duyduğumda kaşlarımı çatıp yüz üstü yattım ve yorganla kafamı kapattım ses duymayayım diye ama bu sefer fön makine sesi gelince ofladım ve yorganı kaldırıp tek gözümü açarak ayna karşısında süslenen Tahir neden orman ayısını görünce başımı tekrar yastığa bıraktım ve ofladım. "Uyuyan var burada"
"Sen misin?"
"Yok dedem"
"Dedenin ne işi var benim koynumda karıcğım? O sen olmayasın?" dediğinde dişlerimi sıktım ve yastığı aldığım gibi sırtına fırlattığımda kıkırdadı, çıkan ses karizmatik bir şekilde odada yankı yapmıştı.
"Terbiyesiz" dedim öfkeyle, yataktan kalkıp lavaboya gitmek için yürüdüğümde belimi tuttu ve kendisine aniden çekince irkildim ve ufak bir çığlık attım, gözlerime bakıp hafifçe sırıttı ve beni masayla kendisi arasında sıkıştırınca yutkundum.
"Hazırlan, seninle ormana gideceğiz" dediğinde yüzümü buruşturup kaşlarımı çattım.
"Ne?"
"İkimizin de ait olduğu yere? Ben orman ayısı sende doğa güzeli değil misin? İnimize gidiyoruz işte, hadi hazırlan"
"Gelmiyorum ben ormana mormana işim gücüm var ortak olduğum adamla projeye odaklanacağım"
"Yirmi gün var daha..."
"Olabilir, ne kadar erken o kadar iyi?"
"Bahaneye sığınma, gelmezsen zorla götürürüm? Yapacağımı biliyorsun" dediğinde derin nefes aldım. İstemeyerek spor kıyafetlerimi giyinip bahçeye indim, çiçekleri koklayıp onları okşadığımda arkamdan bir hışırtı hissetmemle belimde bir el hissedince irkildim ve ileri gittim, Tahir denen adam gülümseyerek bana bakıyordu, siyah gözlükleriyle de pek bir iyi duruyordu ama tavırları beni deli ediyordu.
"Bana dokunup durma bir daha"
"Karımsın"
"Değilim, üç ay sonra kurtulacağım zaten senden"
"Kurtulmamak için bahane edeceksin" dediğinde dişlerimi sıktım, oda sırıtmaya devam edip elimi tuttu ve çekiştirmeye başladı arabaya doğru. Uzun yolculuktan sonra ormana gelmiştik, şöför bizi bırakıp gittikten sonra kaşlarımı çatarak etrafa bakıp yürümeye başladığımda arkamdan geldiğini işittim. "Nasıl? Beğendin mi?"
"Ormanda, orman ayısı varken bu pek mümkün olmuyor"
"Gerçek ayılarda var, dikkat et geceleri seni yemeye gelmesin? Ama merak etme ben seni korurum"
"Ölmeyi tercih ederim, senin tarafından kurtarılmak falan istemiyorum" dediğimde ayağım kaydı, ufak bir çığlık atıp dengemi sağlamak için kollarımı havaya kaldırmamla belimde kolunu hissettim ve çok geçmeden beni tutup kendisine çekmişti, kaşlarımı çatıp bakışlarımı ona çevirdiğimde tek kaşını kaldırıp yüzüme gülümseyerek bakıyordu.
"Birincisiydi bu, emin misin kurtarılmak istememene?" dirseğimle onu itip uzaklaştım ve yüzümü buruşturdum.
"Eminim, sen tutmasaydın ben halledecektim zaten"
"Tabi, evet" dedi ve yürümeye başlayınca söylene söylene peşinden gittim, güzel bir yürüyüş yaptığımızda karnım acıkmaya başlamıştı neden buraya geldiğimizi de tam olarak anlamış değildim!
"Neden buraya geldik?"
"Orman havası almak için? Kafa dinleriz"
"Ben eve gitmek istiyorum"
"Ayak uydur, ölmezsin. İyi gelecek"
"Ben acıktım"
"Yemin ederim derdin ve isteğin bitmiyor? Şu ileride bana ait bir köşk var, oraya gideceğiz orada bir sürü yemekler var"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🖤 Sözleşme 🖤
Lãng mạn"Bir gün ellerim belinde, ellerin göğsümde, gözlerin gözlerimde, dudakların dudaklarımda mühürlü kalacak ve sen o zaman bana meydan okuduğun için hem PİŞMAN hemde AŞIK olacaksın" Bir SÖZLEŞME ile başlayan bu alışveriş ve nefret, nelere sebep olacak...
