Yaren'im

Bölüm 41

~Yaren'im~

^_^

41.Bölüm

Hastane odasından çıkıp kapıyı kapattığımda  Elcin'e döndüm. "Birşey görmemiş çocuk, bizim yapabileceğimiz bir şey yok"dedi Miran'a bakarak.

"Binanın içi olduğu için kamera kayıtlarıda yok" Miran  devam ettiğinde ellerimi  saçlarımın  arasından geçirdim.

"Çıldıracağım ya, derdi benimle çocuktan ne istiyor"

"Belli ki  sana sınırları ne kadar zorlayabileceğini kanıtlamak istiyor"

"Sikeceğim sınırlarını, açıkta vermiyor pezevenk" Miran  sırtını duvara yasladığında Elçin devam etti. "Sinan siyah maskeli, siyah hırkalı biri olduğunu  söyledi. Yere yığıldığında adam binanın kapısını açıp çıkmış ve motora binmiş. Plakayıda okuyamamış zaten"

"Adam kapıya falan dokunmuş, parmak izi alsak?" Dedi Miran.

"Karşıdaki tuhafiyenin kamera kayıtlarını almış arkadaşlar ama kamera bozuk olduğu için görüntüler çok bulanık ulaştı elimize gördüğümüz kadarıyla da piskopatımız eldiven kullanmış. Ama yine de baktırabiliriz"

Miran başını salladığında Elçin bana döndü. "Birlikte bir hava alalım mı, birazda konuşuruz?"

Başımı salladığımda ayaga kalktım. Hastanenin bahçesine geçtiğimizde bankta oturduk. "Seninle alakası olmayan birine bunları yaptıysa sana neler  yapabilceğini tahmin edebiliyor musun?"

Başımı olumsuz anlamda salladığımda arkama yaslanıp derin bir nefes aldım. "Çok utanıyorum, çocuğun ayağa kalkacak hali yok Elçin. Çok kötü etkilenecek"

"Farkındayım, ama daha kötüsü senin başına gelebilir bunu engellememiz gerekiyor"

"Ne yapabilirim ki?"

"Oturduğun adresi, telefon numaranı değiştir. Bir süre kimse bilmesin güvenliğin sağlanana kadar"

"Miran'da aynı şeyi söyledi ama..."

"Sende imkanın olmadığını söylemişsin"

Başımı olumlu anlamda salladığımda devam ettim. "Gerçi bu saatten sonra o eve girip  kadının yüzüne nasıl bakacağım bilmiyorum"

"Miran'ın yardımını neden kabul etmesin?"

Bankta hafifçe ona döndüm. "Elçin ben bu yaşıma kadar, aile evinden hiç ayrılmadım. Ve ben bu mesleği yapmayı çok istiyordum. Kazandığım zaman babam bir şartla gelmeme izin verdi o da bir ev kiralayıp ailecek oturmamızdı. Ama buna ne onların imkanı el verdi ne de benim. Benden bir söz istedi çalışıp tutacaksın o evi ve biz yine hep birlikte olacağız dedi. Ben bu sözün üstüne burdayım." Sesli bir nefes verdim.

"Miran'ın tutacağı evi az çok sende tahmin edebiliyorsundur. Ben eğer o eve geçersem, burdan gitmek zorunda kalırım çünkü verdiğim sözler var. Miran'ın tuttuğu eve de ailecek yerleşemem. Ha kalkıp ailemede canım tehlikede nasıl diyeyim"

Kucağımdaki elimi sıkıca tuttu.

"Bak sakın yanlış anlama ama ben tek  başıma  yaşıyorum, kapım her zaman iyi bir arkadaşa ve eltiye açık gelmeyi kabul edersen ben çok isterim ve bil ki çok mutlu olurum"