Yaren'im

•Özel Bölüm-2•

-Yaren'im-

Elime bulaşan boyayı, yarısı kirlenmiş bez ile temizlerken geri geri bir kaç adım attım. "Kolay gelsin" sesini duyduğumda arkamı döndüm. Genç yaşlarda bir beyfendiydi. "Hoşgeldiniz" dedim gülümseyerek.

"Dışarıdan çok şirin görünüyor burası"

"Teşekkür ederim" dedim önünde durarak. Arkamda bir yere odaklandı. "Bir tablo almak için girdim içeri..." bir kaç saniye bekledi. "Ama sanırım arkanızdaki tablonun bitmesini bekleyeceğim"

Müşteri girdiği için çizmeyi bıraktığım resme döndüm. "Ah maalesef satılık değil o"

Kaşları havalandığında elini iki cebine koydu. "Kötü oldu bu"

Galerinin içine bakmaya devam etti. O sırada arkadaki kapıdan Miran girdi içeri. Göz göze geldiğimizde gülümsedim. O köşedeki oturma gurubuna geçip oturdu.

"Bittiğinde umarım kararınız değişir"

"Değişeceğini düşünmüyorum"

"Peki, ben aslında bir teklifte bulunmak için girdim içeriye"

Eli kotunun cebinden çıktı ve bir kart uzattı bana. "Ben Gökhan Konak, ressamım"

"Gökhan Konak?" Dedim hayretle. Şaşkınlıkla devam ettim. "G&N'nin sahibi?"

"Evet benim" dedi o da gülümseyerek. "Çok memnun oldum..."

"Bir kaç hafta önce annenizin çiçek dükkanına girdim, duvarlarda gerçekten beni etkileyen tabloları gördüm. Annenize nerden aldığını sordum. O ise 'Hepsi kızımın hediyesi' dedi bana. Doğrusu, tablolarla bu kadar barışık olan bir ressamla tanışmak istedim"

Elimi uzattım. "Yaren Karahan"

"Yaren Alaz, diye tanıttılar ama?" Sonra bakışları karnıma düştü. "Annem hâlâ evlendiğimi kabullenemiyor da" dedim samimi bir sesle.

Bana eşlik ederek güldü. "Ziyaret sebebim, ben G&N'nin sahibi olarak İstanbul'da tanıan ressamlar adına bir yarışma düzenliyoruz başka şehirler dahil değildi ama sizi bir istisna olarak görüyorum. Sizi yani, The Magic'i ben bu yarışmada görmek istiyorum. Tabii sizde kabul ederseniz?"

Hayretle dinlemiştim adamı. Istanbul'dayken bir sergisine katılmıştım ve ordan tanıyordum kendisini. Kendi çapında çok çok ünlü bir ressamdı.

"Ben çok isterim"

"İstanbuldaki ofisimin adresi kartta var, yarışma iki hafta sonra sizi aramızda görmeyi çok isteriz"

"Yanlız ben farkettiğiniz gibi doğumuma çok az kaldı, gelemeyebilirim"

"Temsilci göndermeniz yeterli"

"Teşekkür ederim"

"Görüşmek üzere"

Kapıya kadar uğurladığımda arabaya binip gitti. Tekrardan fazla yağmurda kalmadan içeri girdim.

Miranın yanına adımladım direk. "Felaket şaşkınım şuan," yanına oturduğumda kolunu omzuma doladı. "Kim bu adam?"

"Gökhan Konak, İstanbul da çok tanınan bir ressam hemen hemen her semtte galerisi var. Hayranıyım tablolarının, ve yarışmaya davet etti beni"