Yaren'im

•Final: Part-I•

-Yaren'im-

(Sonradan eklenen açıklama; Lütfen okuyun! Yaren'im kitabını iki kitap yapmayı düşündüm ama bir süre düşündükten sonra bu kararımdan vazgeçtim. Herşey tadında güzel kalır diyelim. Final iki parttan oluşacak bundan sonraki bölüm hayli uzun olacak. Bize yakışır bir veda yani...)

Bu konuşmayı yapmak için günlerdir kendimi hazırlıyorum. Geldi çattı o malum bölüm. Size önceden haber vermek istemedim çünkü kitabı her bölümünü aynı hevesle okumanızı istedim. Final olacak üzüntüsü çökmesin istedim üstünüze.

Çok yol katettik birlikte, çok güzel bir maceraydı benim için. Sizlerle tanıştığım, aynı satırlara sizlerle birlikte üzüldüğüm, sizinle birlikte heyecanlandığım için çok mutluyum.

Satır arası bütün yorumlarınızı okuyorum, bilginize. Çoğuna cevap vermeye başlayacağım.

Her güzel şeyin bir sonu varmış diyelim...

Seviliyorsunuz♡

Final: Part-I

Bildirimler üst üste gelmeye devam etti.

Miran; Bitti.

Miran; Sen aynısın Yaren hiçbir zaman değişmeyeceksin.

Miran; Böyle devam edecekse hiç ilerlemesin daha iyi.

Miran; Ben kaldıramam, anlıyorsun değil mi?

Miran; Yarın buluşur, herşeyi iptal ederiz. Ayırırız yollarımızı.

Miran; Sabah işte olurum, akşam saat dokuzda, az önce oturduğumuz cafeye gelirsin.

Miran çevrimdışı*

"Arabayı durdurur musunuz?" Dedim titreyen sesimle taksiciye doğru. "İyi misiniz?"

"İyiyim lütfen arabayı durdurun!"

Bir miktar para attım ön koltuğa. Arabadan indim hızla. Nefes alamıyordum. Taksi gittiğinde kaldırıma çöktüm direkt.

Boğazımdaki tüm kolyeleri çıkartıp attım. Nefes alamıyordum. Ağzımdan bir hıçkırık koptuğunda iki yanıma koydum ellerimi başımı gökyüzüne kaldırıp derin derin nefesler almaya çalıştım.

Her nefesim bıçak gibi kesiyordu kalbimi.

Yaşamamı istiyorsan kokundan mahrum bırakmayacaksın...

İkimizide öldürmüştü.

'Ben sana böyle yapmazdım' kırgınlığıydı içimdeki.

Bizim ölümümüz anlatamamak değildi anlaşılamamaktı.

Elimi üst üste kaldırıma vurdum. Yerdeki cam parçaları, taşlar elimi kesiyordu. "Sevdirtmeseydin kendini o zaman aptal!"

Yolda sadece arabalar geçiyordu onlarında umrunda değildim zaten.

Bedenimdeki tüm güç tükendiğinde güçsüzce ağlamaya devam ettim. Gelir diye umudum vardı. O her zaman pişman olmuştu gelirdi yine.