Yaren'im

Bölüm 48

Yaren'im

48.Bölüm

Araba çiftlik evinin bahçesine girdiğinde Miran hızını yavaşlatıp uygun bir yere park etti. Arabadan indiğimizde arka bahçede büyük bir koşuşturmanın olduğunu gördüm.

Açık olan evin kapısından içeri girdiğimizde Miran elimi  sıkıca tuttu. Tekli koltukta yüzünü bahçeye dönmüş düşünceli düşünceli oturan Asım babayı gördüğümüzde Miran, "Baba?" Dedi yaklaşarak.

Ayağa kalkıp bize baktığında tüm yükler omzundan  kalkmışcasına derin bir nefes verdi.

"Bitti mi?" Dedi ikimize bakarak. "Bitti," dedi Miran elimi daha sıkı tutarak.

"Çok Şükür Yarabbim"

Gülümsediğimde arkamdan gelen seslere döndüm. "Anne bak vallaha bunaldım-" Mirza bizi görünce bir kaç saniye durdu. "Bak en sevdiğin oğlum gelmiş git  birazda onu besle hadi"

Mirza boşluğunu tutarak bize doğru geldiğinde koltuğa oturdu. "Hoşgeldiniz kızım"

"Hoşbulduk"dedim gülümseyerek. "Elçin burda mı?"

"Yukarıda yavrum hazırlanıyorlar onunla Ayşe"

Başımı Miran'a çevirdiğimde, "Ben eve geçeyim o zaman hazırlanayım" dedim.

"Ben bırakırım seni,"

Başımı salladığımda Esma anneye döndüm.

"Anne biz gidelim, ben hazırlanıp hemen geleyim. Bir iki saate kadar geliriz"

"Tamam kızım, burda birşey kalmadı zaten herkes hazır olsun. Misafirler birazdan gelmeye başlar acele edin"

Başımı salladığımda tekrardan dışarı çıkıp arabaya bindik. Miran arabayı çalıştırdığında arkama yaslandım.

"Birşey soracağım" dedim Miran son hız ilerlerken.

"Sor bebeğim"

"Elçin'in ailesi nerde? Ben hiç görmedim"

Arabanın hızı yavaşladığında Miran bana kısa bir bakış attı. "Trafik kazasında vefat ettiler"

Kaşlarım havalandığında içimi bir burukluk sardı. "Anladım" dedim önüme  dönerek.

"Sen nasılsın? Keşke biraz dinlenseydin"

"Yorgunum biraz, ama sorun değil Elcin'in yanında olmam  gerekiyor"

"Millet gelin görsün, doğru"

Hafifçe güldüğümde elini yanağıma koyup  geçmeye yüz tutan çizikleri  okşadı.

Araba evimin  önünde durduğunda kemerimi açıp indim.

Peruş'un haberi var mı? Ya da ikizlerin?

Anahtarımı  aldığımda kapıyı açtım yavaşça. Eve girdiğimizde Miran direk koltuğa attı kendini.

"Kalk" dedim kolunu tutarak. "Ne oldu?"

"Yardım edeceksin bana"

Elini tutup kaldırmaya çalıştım. "Elbise seçeceğiz birlikte, daha ne giyeceğimi  bilmiyorum"

Ayağa kalktığında arkadan kollarını boynuma doladı. Odama girdiğimizde yatağa bıraktı bu sefer kendini.

Gardırobumu açtığımda düğün için kıyafetimi çoktan seçtiğim için onu bir kenara ayırdım.

"Annelerde geliyor bu arada,"

"Ne zaman?"

"Yarın düğüne, babam dün akşam Istanbul'a gitmiş. Davetiyeyi vermeye. Onlarda gece geleceklermiş"