"Bir gün boyunca ıssız bir adada mı kalsak?" Eğer yanlız kalırsak söyler.
Bende hiçbir şey olmamış gibi yapmak yerine düzgün bir karar verebilirim.
"Nasıl istersen." Düşüncelerimi umarım okumamıştır.
Okuduysa da artık adada birbirimizi yeriz.
....
Umarım artık güzel şeyler yaşarız, gerçekten bunu çok istiyorum.
Etrafa mutsuzluk değil de mutluluk vereceğim günler umarım çok çabuk gelir..
Uzay koluma dokunarak dikkatini kendine vermemi sağladı.
"Gidelim?" Başımı sallarken önümüzde birisi belirdi.
Bu nasıl bir hız? Işınlandı sanki..
"Herkes sizi bekliyor." Gerçekten bugün bana herşeyi anlatması için kurduğum tüm hayaller battı.
"Herşeyi yarına ayarla." Bir saniye.
Siz? Herşeyi yarına ayarla? Noluyor...
"Ama efendim kurtlar geldi bile sorun çıkmasın.." tamam yine benim bilmediğim neler oluyor? Umarım ne oluyorsa güzel bir şeydir.
Uzay küfür ederek bıkkın bir nefes verdi.
"Gidebilirsin." ne işi olduğunu bilmiyorum fakat önemli olduğu belli.
Kurtlar geldi bile denildiğine göre ciddi bir şey var.
Uzay emin misin dercesine bir kaşını kaldırdığında başımla gitmesini işaret ettim.
Uzay gitmeden önce beni belimden tutup kendine çekti.
"Telafi edeceğim." Dudaklarını boynuna degdirdiginde karnıma kramp girdi.
Hayır engel olman gerekiyor bu kadar yakın olmamanız gerekiyor...
İtsene ada.
Ellerim kalkmıyor ki.
Uzay beni yüzümde ki gülümseme ile bırakıp yanımdan giderken bacaklarım titriyordu.
"Uzun süreden sonra onunla bu kadar yakın olmak tüm dengemi bozuyor." İçimde ki ses bağırdı.
"Sen ona uzay dengeni bozuyor desene." Haksız diyemem.
Kendimi toparlayıp eve ilerledim, kapıyı çalmak için kaldırdığım elim rayın kapıyı açması ile havada kaldı.
"Pars bey gitti mi?" Başımı sallarken ray güldü.
"Bakalım bu sorundan nasıl kurtulacak." Ne sorunu? Ah tamam biraz daha düşünürsem beynim patlayacak.
"Her neyse bugün ikili düello olacak bu çok önemli." Kaşlarımı çattım.
Nereden çıktı? Son zamanlarda fazla çalışmıyorlar mı? Sebebi neden acaba..
"Ayşe'yle karşı karşıya olacaksın ne kadar özür dilerse dilesin hala senin için nefret parçaları taşıdığını çok uzaktan hissediyorum." Ray saçmalıyor olmalı.
"Bence gerçekten pişman bunu boşver de ben onunla mücadele edecek kadar güçlü değilim." Ray sırıttı.
"Vampirlerin kırmasının neredeyse imkansız olduğu zincirleri kıran da bendim zaten." Ona kızgın bir ifade ile baktım.
"Ray ciddiyim ben." Bana alayla bakmaya devam ederken omzuna vurdum.
"Ciddiyim dedim bakmasana şöyle." Tabi diyerek mırıldandıp içeri geçerken arkasından ona vurmamak için zor durdum.
İçeri geçtiğimde balkona çıktım, burayı çok güzel bir ortama çevirebiliriz aslında.
Aykut odasından okumak için kitap aldım değil çaldım.
Aldığımı öğrenirse beni parçalar..
Elimde ki kitapla balkona çıktım.
Yükseklik korkumu çok önceden yendiğim için daha yüksek olmasını bile istiyorum.
Gökyüzüne ne kadar yakın olursam aileme de belki bir o kadar yakın olurum...
Başımı bulutlara çevirdiğim de derin bir nefes aldım.
"Umarım iyisinizdir." Yere çöküp duvara yaslandım.
Seçtiğim kitabın konusu da vampirlerin tarihi ve ataları hakkında bilgilerdi.
Kurtlarla ilgili olanlarda vardı fakat vampirlerden başlamak istedim.
Tanımak istiyorum ; nasıl biri olduklarını neler yaptıklarını herşeyi tanımak ve bilmek istiyorum.
Uzun kalınlıkta ki kitabın ilk sayfasını açıp okumaya başladım.
Öğlen saat 4 civarına kadar kitabı okudum fakat çeyreğine bile gelemedim.
Vampirlerin güçlerine her zaman çok çalışarak güç katabilecek olmaları çok güzel bir şeymiş.
Sanırım bu durum kurtlar içinde geçerli bu yüzden bu kadar sık çalışıyorlar.
