Yalgı Beria Mehru

5.8-♡Final♡

''Emir Mehrunun saçlarına öpücük kondurarak bir kez daha aşkını söyledi sevdiği kadına.''

''Peri masalı sonn.''

Emir''Güzelim bu kaçıncı okuyuşun ?''

''Ne yapayım Emir? Bir türlü inanamıyorum.''

Emir''Inan bebeğim inan. Biz çok mutlu olduk. Peri masalı gerçek olduu.''

Peri masalıydı bizim hayatımız. Peri masalı gibiydi ilişkimiz. Aşkımız her geçen gün daha da artmıştı.
Biz Emirle çook mutlu olmuştuk.

'Peri masalı' kitabın ismini son bir kez okuyarak kitaplığa bıraktım.

Menesa''Anne baba  yaa.''

''Efendim güzelim ne oldu?''

Emir''Söyle prensesim.''

Menesa''Adin defterimi vermiyoor.''

''Adin neden vermiyorsun oğlum?''

Alpay''Banane? Can Menesaya defterin çok güzel dedi. Sırf bir kez daha  diyemesin diye ben de defteri kendime verdim.''

Menesa''Allah Allah! Banane yaa.''

Menesa''Babaa abime bir şey söylee.''

Emir''Menesa prensesim bu Canı ben döveceğim yeminle.''

Gülerek izliyordum.
''Hadi elleri yıkayıp yemeğe inin biz de geliyoruz''

Menesa doğduktan sonra hayatımızı ilk günden beri kitap şeklin de yazmaya başladım. Fakat hiç bir amacım yoktu bastırmak gibi bir niyetim hiç yoktu.
Emir sürpriz yaptı bana. Bizim hayatımızı kitap olarak çıkartmıştı.
Herkes geçmişimizi öğrenince dumura uğramıştı.

Peri masalıydı kitabın ismi. Başı karanlıklar diyarı gibi olan hikayemizin sonu peri diyarı gibi bitmişti..
Mutlu bir son yoktu. Sonun olduğu yer de mutluluk olmazdı. Biz anı yaşıyorduk.
Dünü,bugünü ve geleceği düşünmeden.
Ileri de ne yapacağız nasıl olucak diye düşünmeden..
Emir ve ben yeraltı dünyasından komple ayrılmıştık. Kendi yaşadıklarımızı çocuklarımızın da yaşamasını istemiyorduk.
İstanbul da çok güzel bir hayat kurmuştuk,kendi hikayemizin baş karakteriydik bu sefer.
'Başka bir evren de gibiydik. En güzel haliyle.'
Emir benim ben de Emirin şansıydı.
Biz bir birimiz için yaratılmıştık. Bir elmanın iki yarısıydık.

Lodos abim,Barlas abim ve diğer kardeş takımları evlenmişti. Doruk bile nişanlıydı.
Zaman,zaman o kadar hızlı akıyordu ki  durdurmak imkansızdı.
Daha o gûn 17 yaşında olan Doruk şimdi nişanlıydı.
Kero çapkınlık arkadaşı bulmuş onunla takılıyordu.
Poyraz ve Mervoşun ikiz bebekleri olmuştu. Kendileri şuan yurtdışındalar.

Mira ve Yağız anlaşamayarak ayrılmışlardı. Ilk başlar da çok üzülsekte daha sonra alışmıştık. Mira mesleğini bırakıp yurtdışın da konservatuar okumuştu. Meğer bizimkinin için de ne cevherler varmışta haberimiz yokmuş. Yağız desen o da çapkınlığı falan bırakmış kendini işlerine vermiş,hayattan bıkmışken karşısına bir kadın çıkmıştı.

Erhan bey ve Pervin hanımı bir trafik kazasında kaybetmiştik.
Çok kayıplar vermiştik ama en sonun da mutluyduk. Bir tarafımız buruk olsa bile mutluyduk.
Zaten kimse mutlu değildi yani en azından tam mutlu değildi. Herkesin bir zayıflığı,acısı vardı.

Acıyla başladı bizim hikayemiz.
Gözyaşı,çığlık, feryatlarla dünyaya gelip büyûdük.
Karanlığa ,mutsuzluğa açtığımız gözlerimizi aydınlığa, mutluluğa kapatacaktık.
Bizim hikayemiz peri masalıyla sonlandı.
Sakın hayal kurmaktan vazgeçmeyin.
Hayatta bir kırılma noktası vardır ya işte siz o noktayı kullanarak istediğiniz hayatı kendiniz için çizin.
Sadece hayal kurun ve umudunuzu asla kaybetmeyin.
Yaşadığımız hayat tuvalken, bizler ressamız.
Her şey bizim elimiz de, yeter ki çize bileceğimiz bir hayal gücümüz ve tuvalimiz olsun.
Her şeyin bir sonu vardır derler ya işte şimdi biz de o sondayız...

PERİ MASALINA VEDA...

58 bölüm sürdü bizim peri masalımız.
Rastgele yazılarak yanlışlıkla yayınlanmış bir kitaptı 'Yalgı Beria Mehru'
Ben bu yola çıkarken asla böyle bir macera beklemiyordum.
Bu yol da yanımda olup destek olan herkese sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum.
Iyi ve ya kötü hiç farketmez tüm yorumlarınız,eleştirileriniz için çok,çok teşekkür ederim.
Hepiniz hoşçakalın,kendinize çok dikkat edin...

Dip Not: Kar Tanesi kitabım yayında. Destek olursanız çook sevinirimm